Παρόλο που σημαντικά επιθετικά του «όπλα», όπως ο Κοκόριν, έμειναν πολύ πίσω από τις περσινές τους επιδόσεις, ο Άρης επιθετικά είναι στα ίδια πάνω-κάτω επίπεδα. Αυτό που απέτρεψε φέτος από την «Ελαφρά Ταξιαρχία» τη δυνατότητα να διεκδικήσει το στέμμα ήταν η αμυντική της λειτουργία. Συγκεκριμένα, την αντίστοιχη περσινή περίοδο είχε δεχθεί μόλις 24 γκολ εν αντιθέσει με τη φετινή, που είδε την εστία της να παραβιάζεται 34 φορές. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ευρωπαϊκή του συμμετοχή να μην εξαρτάται από αυτήν. Ουσιαστικά ήταν η αχίλλειος πτέρνα του.

Δέχθηκε δηλαδή ένα γκολ μέσο όρο ανά παιχνίδι ενώ στα ματς των πλέι οφ, που μέτρησε μόλις μία νίκη, δέχθηκε γκολ σε όλα. Ήταν αντιληπτό πως δύσκολα θα απέφευγε τις ήττες, μετρώντας πέντε σε αυτή τη σειρά.

Ένας από τους λόγους που είχε αυτή την ανεπιθύμητη εικόνα ήταν οι συνεχόμενες απουσίες, είτε λόγω τραυματισμών είτε λόγω τιμωριών. Πολύ λίγες φορές έπαιξε η ίδια τετράδα στην άμυνα. Και ξέρει πολύ καλά πως στο φινάλε της σεζόν κόντρα στην Ανόρθωση θα πρέπει να πετύχει το διπλό που θα τον αφήσει στην 4η θέση και θα περιμένει μετά την Ομόνοια να κατακτήσει το κύπελλο ώστε να τον στείλει στην Ευρώπη.