Δεν έχω αμφιβολία ότι οι ιδιοκτήτες της Πάφος FC κάνουν τα πάντα για να δώσουν χαρά και υπερηφάνεια στους φιλάθλους της ομάδας. Κάνουν έναν σωρό έργα για να προσφέρουν άνεση και διευκολύνσεις τόσο στην πρώτη ομάδα όσο και στα παιδιά των ακαδημιών.

Πέρσι οι κυανόλευκοι κατάφεραν για πρώτη φορά να βρεθούν στο πρώτο γκρουπ, ωστόσο οι ιδιοκτήτες της θεωρούσαν ότι η ομάδα ήταν φτιαγμένη για πιο ψηλά, ότι έπρεπε να σφραγίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο και αυτό φαίνεται να στοίχισε στον Ντάρκο Μίλανιτς.

Ωστόσο, ο Σλοβένος δεν είναι κανένας τυχαίος κι αυτό αποδείχθηκε από τη δουλειά του στη Μάριμπορ, την οποία επανέφερε στο προσκήνιο, ενώ μαζί του η ομάδα πανηγύρισε προκρίσεις στους ομίλους του Europa League και του Champions League. Θεωρούσα λάθος τη φυγή του από την ομάδα αφού αυτό που ονειρεύονταν σιγά-σιγά οι Παφίτες άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Ωστόσο, από τη στιγμή που πήρε την απόφαση αποδέσμευσης του Σλοβένου, η διοίκηση της Πάφου έκανε ίσως την καταλληλότερη επιλογή.

Ο Χένινγκ Μπεργκ έδειξε έργο στην Ομόνοια, απέδειξε ότι μπορεί να στήσει άψογα τους παίκτες μέσα στο γήπεδο, γνωρίζει τις ομάδες, τους ποδοσφαιριστές και την κουλτούρα μας. Όμως, αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι ιδιοκτήτες της παφιακής ομάδας για να μην απογοητευτούν είναι ότι ο Μπεργκ ίσως χρειαστεί χρόνο για να δείξει έργο.

Τα χρήματα και οι ακριβές μεταγραφές ανεβάζουν επίπεδο μια ομάδα αλλά όλα αυτά δεν μπορούν από μόνα τους να εγγυηθούν την επιτυχία, και παραδείγματα υπάρχουν πολλά τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό.

Ο καπετάνιος είναι ο προπονητής. Το ότι ο Μπεργκ πέτυχε στην Ομόνοια δεν σημαίνει ότι θα τα καταφέρει με το καλημέρα και στην Πάφο, όπως δεν τα κατάφερε από τον πρώτο χρόνο ο Μίλανιτς στον βαθμό που επιθυμούσαν οι ιδιοκτήτες της ομάδας. Δίπλα από τα χρήματα και τις ηχηρές μεταγραφές η διοίκηση πρέπει να τοποθετήσει και τη λέξη «υπομονή». Υπομονή στο πλάνο του Μπεργκ…