Κάθε φορά που έρχονται ξένοι διαιτητές στο νησί μας διερωτώμαι πόση μπάλα είχαμε στερηθεί προηγουμένως ως ποδοσφαιρόφιλοι.

Όταν βλέπω με ποια ταχύτητα κινείται η μπάλα, πώς κινούνται και συμπεριφέρονται οι ποδοσφαιριστές, όταν… διαπιστώνω ότι το κάθε άγγιγμα δεν είναι φάουλ, όταν αντιλαμβάνονται και συνειδητοποιούν οι τελευταίοι ότι δεν μπορούν να πέφτουν στο έδαφος και να διαμαρτύρονται για ψύλλου πήδημα.

Όταν σιγουρεύομαι ότι οι ξένοι δεν είναι συνεχώς με το σφυρί στο στόμα. Όταν επιβεβαιώνω με λίγα λόγια αυτό που ήδη γνωρίζω, ότι ένας διαιτητής, ή αν θέλετε η νοοτροπία του, διαδραματίζει κομβικό ρόλο στο τι ποδόσφαιρο βλέπουμε, στο πόσες φάσεις θα γίνουν μέσα στη μεγάλη περιοχή, πόσα γκολ θα δούμε και γενικότερα τι είδους ποδόσφαιρο θα παρακολουθήσουμε.

Συζητάμε για δύο εβδομάδες για μια αμφισβητούμενη φάση ή μια «υποκειμενική απόφαση» ενός ρέφερι και ξεχνάμε το αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι.

Είναι ευθύνη της ΚΟΠ και των ειδικών της να κοιτάξουν το θέμα της διαχείρισης του αγώνα από έναν διαιτητή, γιατί είναι σοβαρό, αν θέλουν να προοδεύσει η κυπριακή διαιτησία και κατ' επέκταση το κυπριακό ποδόσφαιρο.

Όταν όμως έρχονται ξένοι διαιτητές γνωρίζω και κάτι άλλο και φαντάζομαι και όλοι εσείς ή οι περισσότεροι, ότι δηλαδή θα ησυχάσουμε από τα αδικαιολόγητα παράπονα και τις ισοπεδωτικές κριτικές έναντι των ρέφερι. Είμαι βέβαιος ότι αν ένας Κύπριος διαιτητής έπαιρνε τις ίδιες αποφάσεις με αυτές που έλαβε πρόσφατα ένας ξένος διαιτητής σε μερικές κρίσιμες φάσεις θα γινόταν χαμός.

Αυτό φανερώνει δύο πράγματα: πρώτον, ότι σε μερικές περιπτώσεις υπάρχει ένας έντεχνος αποπροσανατολισμός από τις διοικήσεις (το γνωστό «να στρέψουμε αλλού την προσοχή των φιλάθλων» λες και οι ίδιοι δεν έχουν μυαλό για να σκεφτούν) και, δεύτερον, ότι η προκατάληψη για την κυπριακή διαιτησία δεν μπορεί να εξαλειφθεί εύκολα.

Ωστόσο, η «προκατάληψη» δεν είναι μια λέξη που πρέπει να χρησιμοποιούμε πάντα ώστε να δικαιολογούμε την κατάσταση αναφορικά με την κυπριακή διαιτησία. Διότι μερικοί αυτό κάνουν. Άλλωστε, η προκατάληψη στο κυπριακό ποδόσφαιρο έχει βαθιές ρίζες, δεν ήρθε ουρανοκατέβατη. Η ίδια η ΚΟΠ (με τις πράξεις ή την απραξία της) τη δημιούργησε, το σαθρό σύστημα φταίει και μερικοί διαιτητές.

Αν θέλει πραγματικά η ΚΟΠ να γυρίσει σελίδα πρέπει να χτίσει νέες, ολοκαίνουργιες βάσεις στη διαιτησία, όπου θα κυριαρχούν οι καταλληλότεροι, η δικαιοσύνη και η εντιμότητα…