Το φαινόμενο της αποσπασματικής αξιολόγησης καταστάσεων, της ημιμάθειας και των σπασμένων τηλεφώνων της φημολαγνίας, δεν αποτελεί αποκλειστικό «προνόμιο» της κυπριακής κοινωνίας. Σαν μέρος της Κοινοπολιτείας, συνεχίζουμε ευλαβικά να τηρούμε κάποιες συνήθειες-δάνεια των πρώην αποικιοκρατών «αφεντάδων» μας. Για να περάσω άμεσα στο… ψητό, αναφέρομαι (όχι μόνο) στον Αγγλικό Τύπο και τον τρόπο που διοχέτευσε στο αναγνωστικό κοινό τη συνέντευξη του Ρουμέλου Λουκάκου στον Ιταλό συνάδελφο, Ματέο Μπαρτζάγκι.

Ξεκινώντας από τα βασικά, ο διαχρονικά αυθόρμητος και συναισθηματικός «Big Rom» έκανε πολλά επικοινωνιακά λάθη που αφορούν την νυν ομάδα του. Φαντάζομαι, όταν πρωτοδιάβασε, πριν από έξι μέρες τη συνέντευξη ο υπεύθυνος επικοινωνίας της Τσέλσι, Στιβ Άτκινς άφησε… μισοτέλειωτο το ζεστό του τσάι και με συννεφιασμένο ύφος έψαξε το όνομα του Τόμας Τούχελ, στις επαφές του κινητού του. Αν διαβάσει κανείς προσεχτικά όλη τη συνέντευξη, αντιλαμβάνεται πως οι ερωτήσεις του Μπαρτζάγκι ήταν σχεδόν ολοκληρωτικά στραμμένες στην παρουσία του στην Ίντερ.  Συγκεκριμένα, από τις 18, οι τέσσερις αφορούσαν άμεσα ή έμμεσα τη Τσέλσι. Έχω την εντύπωση, πως αυτό που έφερε τη θύελλα αντιδράσεων δεν είναι η δυσκολία αφομοίωσης των ιδεών Τούχελ αλλά η διαδοχική «σκληρή» επιβεβαίωση ότι παρά το γεγονός ότι η αγαπημένη του ομάδα σαν παιδί ήταν η Τσέλσι, αν η Ίντερ του ετοίμαζε την πρόταση ανανέωσης που περίμενε θα έμενε στο «Απιάνο Τζεντίλε» χωρίς δεύτερη σκέψη. Ίσως να ενόχλησε το πλέξιμο του εγκωμίου του Λαουτάρο Μαρτίνες, ούσα αιχμή προς τους συμποδοσφαιριστές του ή ο θαυμασμός των πολυτροπαιούχων Ευρώπης Μπάγερν, Ρεάλ; Μάλλον όχι. Με απλά λόγια, αυτό που εντοπίζεται ως μεμπτό, είναι η υποβόσκουσα έλλειψη σεβασμού σε ένα σοβαρό οργανισμό που δαπάνησε 115 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσει.

Ο σεβασμός και η εκτίμηση αγαπητοί μου αναγνώστες, όμως κερδίζεται δεν είναι επίκτητος. Ο Λουκακού προφανώς εκτιμάει την ομάδα που τον αναγέννησε και τον έστεψε πρωταθλητή και mvp. Οι αγγλικές μνήμες του Λουκάκου είναι συνυφασμένες με το bullying, την υποτίμηση και τη μείωση των επιτευγμάτων του. Τα σχόλια στον Τύπο πριν φύγει για την Ίντερ, έκαναν λόγο για έναν χοντρό και αποτυχημένο, για ένα φορ που δεν μπορεί να παρασύρει τη Γιουνάιτεντ επιθετικά. Μαζί μ’ αυτά είχαμε και την αναφορά ότι στην Ιταλία, κατάφερε να δημιουργήσει το ιδανικό σώμα και να φορμαριστεί, λόγω του εγκλεισμού, που τον απέτρεψε από τη ξέφρενη ζωή. Τις τελευταίες μέρες εισέπραξε και πάλι πολλά κοσμητικά επίθετα με πιο ενδεικτικό του στόμφου και του πομπώδους ύφους που χρησιμοποιούν, τη φράση «κακομαθημένο γατάκι»!   Συμπερασματικά, οι Άγγλοι προστατεύουν το προϊόν τους με υπέρτατο ναρκισσισμό, στρουθοκαμηλισμό της πραγματικότητας αλλά ταυτόχρονα επίγνωση της κοσμογονικής δημιουργίας τους, χωρίς όμως αυτό να αφαιρεί τις μεγάλες ευθύνες του Λουκάκου στην κατάσταση. Μέχρι στιγμής, ότι έδωσαν, έλαβαν. «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω» όπως είπε και ο Χριστός, στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, θέλοντας να αναδείξει το γεγονός πως κανένας μας δεν έχει την ηθική τελειότητα για να καταδικάσει κάποιον.