Τα ουσιαστικά σημάδια βελτίωσης άρχισαν να φαίνονται από τον αγώνα της 27ης Σεπτεμβρίου στο γήπεδο «Αμμόχωστος» εναντίον της Νέας Σαλαμίνας, στο πλαίσιο της 5ης αγωνιστικής.

Μπορεί να μην εντυπωσίασε σε εκείνο το παιχνίδι, ωστόσο πραγματοποίησε μια μεστή εμφάνιση και κατάφερε να πάρει με σχετική άνεση το πολύτιμο τρίποντο (1-3), σε μια έδρα όπου τις προηγούμενες χρονιές δεινοπαθούσε για να πάρει αποτέλεσμα. Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι κιτρινοπράσινοι έκαναν το αυτονόητο απέναντι στον Ακρίτα για το κύπελλο (5-0) και ακολούθως… «άλωσαν» το ΓΣΠ σε βάρος του ΑΠΟΕΛ (0-1), σε ένα ντέρμπι όπου έδειξαν χαρακτήρα μεγάλης ομάδας. Η πρόσφατη διακοπή του πρωταθλήματος λόγω Nations League δεν επηρέασε την ΑΕΚ, παρ' όλο που προερχόταν από σερί καλών αποτελεσμάτων. Στο τελευταίο παιχνίδι κόντρα στην Ανόρθωση ήταν ακόμα καλύτερη από ό,τι με τον ΑΠΟΕΛ, έπαιξε κυριαρχικό ποδόσφαιρο, και το τελικό 1-0 φαντάζει κολακευτικό για την ομάδα της Αμμοχώστου.

Από δω και μπρος, δύο είναι τα βασικά (αγωνιστικά) ζητούμενα για την ΑΕΚ. Πρώτον, να μπορέσει να έχει συνέχεια και σταθερότητα στην απόδοση και στα αποτελέσματά της και δεύτερον, να γίνει πιο κυνική στο παιχνίδι της, έτσι ώστε να «καθαρίζει» πιο εύκολα τους αγώνες στους οποίους είναι ανώτερη των αντιπάλων. Για παράδειγμα, στο τελευταίο ματς με την Ανόρθωση, ναι μεν η ΑΕΚ είχε επιβληθεί κατά κράτος στον αντίπαλό της στο μεγαλύτερο διάστημα του 90λεπτου, όμως μία φάση αρκούσε για να γίνει η ζημιά. Και μιλάμε για το σουτ του Κονσεισάο στις καθυστερήσεις (το μοναδικό επικίνδυνο της Ανόρθωσης στον αγώνα), το οποίο απόκρουσε εντυπωσιακά ο Γιώργος Αθανασιάδης. Το ευτύχημα για τον Νορβηγό τεχνικό είναι ότι αρχίζει πια να εμπιστεύεται μια συγκεκριμένη ραχοκοκαλιά ποδοσφαιριστών, έμπειρων ως επί το πλείστον, οι οποίοι μέχρι στιγμής τουλάχιστον τον βγάζουν ασπροπρόσωπο.