Η Ανόρθωση, η Νέα Σαλαμίνα, η ΑΕΛ, ακόμα και ο Ακρίτας Χλώρακας, έπαιξαν για την αξιοπρέπειά τους στις τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος κι έσωσαν, ώς έναν βαθμό, την αξιοπιστία του πρωταθλήματος.

Οι προαναφερόμενες ομάδες δεν χαρίστηκαν στους αντιπάλους τους που «καιγόντουσαν» για τη νίκη προκειμένου να γλυτώσουν τη διαβάθμιση κι έπαιξαν για τον κόσμο, τη φανέλα και την ιστορία τους. Με τα αποτελέσματα που έφεραν οι δύο ομάδες της Αμμοχώστου και οι γαλαζοκίτρινοι της Λεμεσού, αλλά και ο προ πολλού υποβιβασμένος Ακρίτας, «ενίσχυσαν» την αξιοπιστία του ήδη καταταλαιπωρημένου κυπριακού ποδοσφαίρου.

Αν μη τι άλλο, έπαιξαν στα ίσα τα παιχνίδια τους κι «έκλεισαν στόματα». Αξίζουν συγχαρητήρια στους ποδοσφαιριστές και στους προπονητές τους, οι οποίοι απέδειξαν ότι σέβονται το ψωμί που τρώνε.

Είναι δεδομένο, όμως, ότι κάτι πρέπει να αλλάξει όσον αφορά τον τρόπο διεξαγωγής του πρωταθλήματός μας, έτσι ώστε να μειωθούν οι αδιάφορες ομάδες και οι άνευ βαθμολογικού ενδιαφέροντος αγώνες. Πρέπει, δηλαδή, να μειωθούν ή και να εκλείψουν, εάν είναι δυνατόν, οι αγώνες αγγαρείας που διεξάγονται μπροστά σε άδειες εξέδρες. Η ΚΟΠ και τα σωματεία καλούνται να βρουν τις σωστές λύσεις.

Φυσικά, η ανταγωνιστικότητα ενός πρωταθλήματος δεν έγκειται μονάχα στον αριθμό των ομάδων που συμμετέχουν, ούτε από τον τρόπο διεξαγωγής του. Η ανταγωνιστικότητα έγκειται και στο δυναμικό των ομάδων. Αν οι ομάδες κάνουν σωστό προγραμματισμό και ενισχυθούν ουσιαστικά, τότε θα είναι ανταγωνιστικές μεταξύ τους όσα παιχνίδια κι αν δώσουν.

Οι υπεύθυνοι στην ΚΟΠ και οι εκπρόσωποι των σωματείων καλά κάνουν να επανεξετάσουν τον τρόπο διεξαγωγής του πρωταθλήματος μας, προκειμένου να μην γίνουμε ξανά μάρτυρες αυτής της παρωδίας που παρακολουθήσαμε φέτος στο β΄ γκρουπ δυναμικότητας.