Η εμφάνιση της 18ης Φεβρουαρίου δεν ήταν εμφάνιση που θα δήλωνε περίτρανα την αδήριτη δίψα της Πάφου για να κλειδώσει τη θέση της στον πρώτο όμιλο της δεύτερης φάσης του πρωταθλήματος.

Είναι αλήθεια ότι έχουμε γίνει κοινωνοί πλήθους φετινών τρίποντων της παφιακής ομάδας που ήρθαν μέσα από πολύ μέτριες εμφανίσεις έως επαγγελματικές, αλλά, αναμφίβολα, δεν είχαν λάβει χώρα σε έναν τέτοιο πολύ σημαντικό αγώνα.

Ο παράγοντας άγχος δεν είναι «ξένος» για τους γαλάζιους της πόλης του Αγαπήνορα, καθώς παρατηρήθηκε την προηγούμενη χρονιά σε κομβικό σημείο και συγκεκριμένα πέντε αγώνες πριν το τέλος της πρώτης φάσης. Δεν ήταν 18 Φεβρουαρίου, ήταν 25 Ιανουαρίου όταν η ομάδα του Ντμίτρο Μιχαϊλένκο είχε μείνει στο 0-0 απέναντι στην Καρμιώτισσα στο «Στέλιος Κυριακίδης». Ακολούθησαν δύο διαδοχικές ήττες από ΑΕΚ και ΑΕΛ και εξανεμίστηκαν οι ελπίδες για κατάκτηση του στόχου της εξάδας.

Βέβαια, η φωνή της λογικής του «συνηγόρου του διαβόλου» θα παρέθετε το επιχείρημα πως δεν είναι δυνατόν η πιο ποιοτική ομάδα του πρωταθλήματος, βάσει βιογραφικών, να μην μπορεί να τιθασεύσει και να ελέγξει το άγχος της. Ως εκ τούτου, οι όποιες απαντήσεις θα δοθούν στον «μεγάλο τελικό» επί του Άρη στο «Στέλιος Κυριακίδης», όπου αναμένεται η Πάφος να έχει και την ένθερμη και συνολική στήριξη του κοινού της.