Αυτή την επιγραφή τη βλέπω εδώ και χρόνια εκεί στα φώτα Κώστα Θεοδώρου, στον Στρόβολο. Πρώτα ήταν μόνο το οικόπεδο. Στη συνέχεια ξεκίνησε το κτήριο, το οποίο κάποια στιγμή έμεινε στη μέση. 

Συνδέομαι με την Άσσια, έχω καλούς φίλους, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο πρόεδρος, Αντώνης Μαυρής. Πρόσφατα συνάντησα τυχαία τον Αντώνη και τον ρώτησα: «Γιατί τόσα χρόνια και δεν ολοκληρώνεται το οίκημα;» Απλή η απάντησή του: «Δεν υπάρχει χρήμα!»

Είναι κρίμα γιατί τέτοιες προσπάθειες προσφυγικών σωματείων παραμένουν ημιτελείς. Αυτούς τους ανθρώπους έπρεπε να τους παρακαλούμε, όχι να μας παρακαλούν! Αυτοί είναι που διατηρούν ζωντανές τις μνήμες. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν δεν υπήρχε στη ζωή ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΣΣΙΑΣ, λίγοι θα θυμούνταν και ακόμα πιο λίγοι θα γνώριζαν τι σημαίνει Άσσια!

Γι' αυτό λοιπόν, φίλοι μου καλοί, αν ο Εθνικός και ο κάθε Εθνικός θέλει να ανεγείρει οίκημα ή να διατηρήσει στη ζωή την ομάδα του, μέσα σε λογικά πλαίσια θα πρέπει να λαμβάνει βοήθεια από τα ειδικά κονδύλια που υπάρχουν. Κι αν ο Εθνικός Άσσιας χρειάζεται ακόμα 50, 100 ή 150 χιλιάδες για να γίνουν τα τούβλα κτήριο, θα πρέπει να τα πάρει αμέσως!

Τα χρόνια περνούν και είναι σε βάρος μας. Αν χαθούν τα προσφυγικά σωματεία, τότε μοιραία θα ξεχάσουμε μια και καλή. Ήδη, κάποια προσφυγικά σωματεία, λόγω οικονομικού έσβησαν, χάθηκαν και ελπίζουμε να μην πάρει σειρά ο Εθνικός Άσσιας...

 

* Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του Ανδρέα Παφίτη και μας πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω, στην κατεχόμενη Άσσια, εκεί όπου ο Εθνικός ξεκίνησε το 1966 την ποδοσφαιρική του πορεία.