Tα συσσωρευμένα οικονομικά προβλήματα και οι οφειλές, αλλά και οι ολοένα αυξημένες απαιτήσεις οικονομικής φύσεως «γονατίζουν» τα σωματεία μας, που ψάχνουν απεγνωσμένα «σωσίβια». Είναι γεγονός ότι ο ποδοσφαιρικός χάρτης της Κύπρου έχει αλλάξει άρδην την τελευταία τριετία. Η είσοδος ισχυρών επενδυτών στην Πάφος FC και στον Άρη έχει βγάλει τις δύο αυτές ομάδες από τη ναφθαλίνη, σταθεροποιώντας τις στην ελίτ του κυπριακού ποδοσφαίρου. Από ασανσέρ μεταξύ Α΄ και Β΄ κατηγορίας μετατράπηκαν σε μόνιμες πρωταγωνίστριες. Εφόσον, λοιπόν, οι υπόλοιπες ομάδες δεν εξεύρουν σύντομα ισάξιους χρηματοδότες, τότε οι πάλαι ποτέ παραδοσιακές δυνάμεις του κυπριακού ποδοσφαίρου θα κάνουν πολύ καιρό να δουν τίτλους. Τα μπάτζετ πλέον έχουν εκτοξευτεί και για να ανταγωνιστεί κάποια ομάδα την Πάφος FC και τον Άρη θα πρέπει οπωσδήποτε να βρει ισχυρό «αιμοδότη». Διαφορετικά…

Ήδη η ΑΕΚ, ίσως η πιο νοικοκυρεμένη οικονομικά ομάδα της Κύπρου την τελευταία 10ετία, μετέτρεψε σε εταιρεία το ποδοσφαιρικό της τμήμα κι εκτός από τον Άντρο Καραπατάκη αναμένεται να συμμετέχουν κι άλλοι ισχυροί παράγοντες με σκοπό να συνδράμουν οικονομικά. Η Ομόνοια έχει την ασφάλεια που λέγεται Σταύρος Παπασταύρου, σε αντίθεση με τον ΑΠΟΕΛ όπου ο Πρόδρομος Πετρίδης ψάχνει απεγνωσμένα χρηματοδότες-επενδυτές. Ο Απόλλωνας και η ΑΕΛ επίσης χρειάζονται «ενέσεις» προκειμένου να δυναμώσουν. Όσο για τις ομάδες του β΄ γκρουπ, γίνεται πραγματικός αγώνας επιβίωσης. Η Ανόρθωση είναι, φαινομενικά, στη χειρότερη κατάσταση. Χρειάζεται έναν μεγιστάνα για να βάζει συνεχώς εκατομμύρια από την τσέπη. Δεν σώζεται διαφορετικά. Δυστυχώς για το ποδόσφαιρό μας, ιστορικές ομάδες όπως η Σαλαμίνα, η ΕΝΠ, ο Ολυμπιακός και κάποιες άλλες θα δίνουν κάθε χρόνο αγώνα επιβίωσης. Το μέλλον τους, υπό τα υφιστάμενα δεδομένα, φαντάζει ζοφερό.