Το πρώτο ημίχρονο εξελίχθηκε με το ιδανικό σενάριο για την ομάδα του Απόλλωνα. Η Νέα Σαλαμίνα χάνει πέναλτι και λίγο πριν την ανάπαυλα οι γαλάζιοι κάνουν το 0-1. 

Κανείς θα υποστήριζε πως ο Απόλλωνας θα εκμεταλλευόταν το μομέντουμ που απέκτησε, θα πίεζε τον αντίπαλο που ήταν ξεκάθαρα απογοητευμένος και υπό πίεση, για να πετύχει και 2ο γκολ. 

Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Στο β΄μέρος ο Απόλλωνας μπήκε σ΄ένα καθεστώς… διαχείρισης του αποτελέσματος πολύ νωρίς. Έδειχνε εγκλωβισμένος στη μεσοαμυντική του γραμμή. Η είσοδος των Βαλμπουενά και Ντιγκινί δεν άλλαξε και πολλά η αλήθεια είναι. Ίσως ο πρώτος, να έκανε πιο αισθητή την παρουσία του αλλά έως εκεί. Αυτό επέτρεψε στη Νέα Σαλαμίνα να ανέβει αγωνιστικά αλλά και ψυχολογικά.

Η εικόνα και η αντιμετώπιση του αγώνα από τον Απόλλωνα ήταν για πολλούς απρόσμενη. Πλέον μετά και τη 2η απώλεια στο πρωτάθλημα, η μουρμούρα και η πίεση γίνεται πιο έντονη. Ο Απόλλωνας καλείται να βρει άμεσα αντίδραση, να αποφορτίσει τους παίκτες και να δώσει χαρά στον κόσμο που είχε εκπληκτική παρουσία στο Αμμόχωστος.