«Τι να γράψει κανείς για τον Μίμη Παπαϊωάννου;», αναρωτήθηκα μετά που έγινε γνωστός ο θάνατός του και μετά τα όσα έχουν γραφτεί στα ελλαδικά ΜΜΕ τις τελευταίες μέρες για τον άλλοτε αρχηγό της ΑΕΚ Αθηνών. Πραγματικά οι λέξεις είναι φτωχές για να περιγράψεις τον Μίμη Παπαϊωάννου.

Εμβληματικός, χαρισματικός, τεράστιος, ηγέτης, σπουδαίος, μεγάλος… τόσα και τόσα επίθετα μπορεί κανείς να γράψει γι' αυτόν τον παικταρά, ο οποίος ήταν μια ιστορία μόνος του για την ΑΕΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο κορυφαίος των κορυφαίων.

Όταν το 2000 ψηφίστηκε από την Διεθνή Υπηρεσία Στατιστικής Ποδοσφαίρου ως ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα, πολλοί εξέφρασαν την άποψη ότι ο κορυφαίος θα έπρεπε να ήταν, είτε ο Βασίλης Χατζηπαναγής, είτε ο Μίμης Δομάζος. Και αυτοί τεράστιοι ποδοσφαιριστές επίσης. Κι όμως, η στατιστική υπηρεσία έδωσε την εξήγησή της.

«Ο Παπαϊωάννου σκόραρε καθοριστικά (και δύσκολα) γκολ σε μεγάλα ευρωπαϊκά παιχνίδια, σε αγώνες πολύ υψηλού επιπέδου». Βάλτε στο Youtube και δείτε το γκολ που σημειώνει ο Μίμης σε βάρος της ΚΠΡ στον ιστορικό επαναληπτικό προημιτελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1977. Μπαλιά μοιρογνωμόνιο του Κύπριου Τάσου, καρφωτή κεφαλιά του Μίμη ανάμεσα στους υψηλόσωμους Άγγλους αμυντικούς και η μπάλα στο «γάμα» της εστίας (3-0!).

Η συνεργασία Τάσου - Μίμη είχε και συνέχεια εκτός γηπέδων, αφού τους συνέδεε μια πραγματική φιλία. Για αυτό και ο Μίμης έκανε το ταξίδι στην Κύπρο, αρχές της δεκαετίας του 2000, μαζί με άλλους μεγάλους παίκτες της εποχής του, προκειμένου να παίξουν σε έναν ξεχωριστό αγώνα που έγινε στο νέο ΓΣΖ για οικονομική στήριξη του Τάσου. «Για αυτόν τον άνθρωπο θα ερχόμουν… και κολυμπώντας στην Κύπρο», είχε δηλώσει τότε ο Μίμης. Καλό συναπάντημα στον παράδεισο παικταράδες μου!