Τα χρυσά της Κύπρου στους 22ους Κοινοπολιτειακούς Αγώνες του Μπέρμιχαμ ήρθαν και τα δύο με εντυπωσιακό τρόπο. Όσοι έζησαν από κοντά (συμπεριλαμβανομένου και του υποφαινόμενενου) τις προσπάθειες του Γιώργου Μπαλαρτζισβίλι στο τζούντο και του Ηλία Γεωργίου στο μονόζυγο, αυτό που σίγουρα τους έμεινε αποτυπωμένο γλαφυρά στη μνήμη είναι τα χιτσκοκικά φινάλε.

Μετά το βαζάρι του Μπαλαρτζισβίλι στον Άλαν Φίνλεϊ, ο Σκωτσέζος τζουντόκα επιχειρούσε με πολλή ορμή να φέρει τον αγώνα τούμπα με έναν ίππον. Ο Μπαλαρτζισβίλι αντιστάθηκε σθενάρα και ήταν συγκλονιστικός, απέναντι σε ένα αντίπαλο που είχε πέραν των 5.000 φιλάθλων να τον ενθαρρύνουν συνεχώς στην Αρένα του Κόβεντρι. Στην περίπτωση βέβαια, του Ηλία Γεωργίου, οι 16 χιλιάδες Βρετανοί δεν μπόρεσαν να κρύψουν την παραδοχή της αρτιότητας του προγράμματός του στο μονόζυγο. Σηκώθηκαν όρθιοι, χειροκρότησαν και αποθέωσαν τον γυμναστή μας. Όταν όλα είχαν κριθεί, εκτελώντας τελευταίος, με καρδιά και ψυχή ενός λαβωμένου λιονταριού, ήταν λες και έλεγε «Απόψε κύριοι είναι η δική μου νύχτα»! Την ίδια ώρα που ο Μάριος Γεωργίου τον παρακινούσε συνεχώς. Ο πολυπρωταθλητής μας έμοιαζε να θέλει πιο πολύ από όλους αυτή τη δικαίωση για τον Ηλία μέσα στην Αρένα, σε μία χρονιά που ο... «συνέταιρός» του στο «έγκλημα» είχε χτυπηθεί από πλήθος τραυματισμών.

Στο τέλος της μέρας, αυτό είναι η αριστεία. Η αθλητική της πλευρά είναι λαοπρόβλητη και γλυκιά στην πλειονότητα, όμως η συναδελφικότητα, η ανιδιοτελής στήριξη και το «μαζί είμαστε πιο δυνατοί» είναι η ανεκτίμητή της πλευρά και ζυγίζει όσο χίλια κιλά χρυσάφι. Το ίδιο συμβαίνει και στην ομάδα του τζούντο, η οποία ήταν μια γροθιά και το χαμόγελο του ενός, γέμιζε τα ψυχικά αποθέματα του άλλου. Προεξάρχοντος του χρυσού Γιώργου Μπαλαρτζισβίλι, η ομάδα εξέπεμπε υγεία, διαθέτοντας καθαρούς χαρακτήρες και παθιασμένες προσωπικότητες. Αυτό ξεκινάει και από τους προπονητές, όπως ο Χρίστος Χριστοδουλίδης, στην ενόργανη ο Παναγιώτης Πετρίδης, στην κολύμβηση ο Γιώργος Μυλωνάς και ο Σταύρος Μιχαηλίδης κ.ο.κ.