Το σημερινό σχόλιο είναι αφιερωμένο στους καλούς μου φίλους, Αντώνη Κούνιο και Γιώργο Ηρακλέους από την Αραδίππου. Δύο πιστούς στρατιώτες της ιστορικής Ομόνοιας Αραδίππου, της πρώτης Ομόνοιας που ιδρύθηκε στην Κύπρο (στις 4 Απριλίου 1929), η οποία φέτος συμπλήρωσε 95 χρόνια ζωής, καταφέρνοντας να επιστρέψει στη μεγάλη κατηγορία.

Ο Κούνιος είναι, ίσως, ο πιο πιστός οπαδός των «Περιστεριών». Ακολουθεί την ομάδα παντού, για δεκαετίες ολόκληρες. Η Ομόνοια είναι η δεύτερή του οικογένεια. Έπειτα από 28 ολόκληρα χρόνια χαμογέλασαν ξανά… τα γένια του. Το δικαιούται, να νιώθει ξανά περήφανος για την Ομόνοιά του, την παθολογική του αγάπη.

Τα ίδια ισχύουν και για τον νυν γενικό αρχηγό της ομάδας, τον Γιώργο Ηρακλέους. Παλιός ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας Αραδίππου, που έπαιξε περί τα τέλη της δεκαετίας του '80 με αρχές της δεκαετίας του '90, ο αγαπητός Γιώργος, μετά που κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, δήλωνε πάντοτε παρών στο κάλεσμα της αγαπημένης του ομάδας για βοήθεια. Σοβαρός και ταπεινός, έφαγε τα γήπεδα με το «κουταλάκι» και πλέον, μαζί με την υπόλοιπη ομάδα, είναι και αυτός έτοιμος για το επόμενο βήμα στα μεγάλα σαλόνια.

Άξια η Ομόνοια Αραδίππου ανεβαίνει στην πρώτη κατηγορία του κυπριακού ποδοσφαίρου. Με σωστό προγραμματισμό και προσεγμένες μεταγραφικές κινήσεις, έχει όλα τα εχέγγυα να παραμείνει και να σταθεροποιηθεί, όπως παλιά, στους μεγάλους του ποδοσφαίρου μας. Κάτι που έχουν πετύχει στο πρόσφατο παρελθόν αρκετές ομάδες της ίδιας ή και μικρότερης εμβέλειας από την Ομόνοια. Άλλωστε, η ομάδα της Αραδίππου κουβαλά κόσμο που δεν έχουν ομάδες Α΄ Κατηγορίας. Μια ολόκληρη πόλη όπως η Αραδίππου, που θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σε έκταση και από τους πιο αναπτυσσόμενους, οικιστικά, δήμους της Κύπρου, αξίζει να αντιπροσωπεύεται από μία ομάδα στη μεγάλη κατηγορία.