Την τελευταία φορά που η Τότεναμ κατακτούσε το οποιοδήποτε τρόπαιο, ο γράφων πήγαινε γυμνάσιο και ο Άγγελος Ποστέκογλου δούλευε στην Πάτρα ως προπονητής της Παναχαϊκής.

Πέρασαν 17 χρόνια και προπονητές όπως ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο, ο Ζοσέ Μουρίνιο και ο Αντόνιο Κόντε, χάθηκαν τίτλοι από το Champions League μέχρι το League Cup. Ακόμα και η Λέστερ πήρε πρωτάθλημα, αφήνοντας πίσω της τους Λονδρέζους.

Ο Χάρι Κέιν έφυγε για να βρει αλλού την υγειά του, τελικά πήρε τον πρώτο του τίτλο με λίγες εβδομάδες διαφορά από την ομάδα της καρδιάς του. Γι’ αυτό, ευθύνεται ένας Ελληνοαυστραλός που μέχρι το 2021, είχε δουλέψει στην Ευρώπη μονάχα στην Πανάχα.

Ο Ποστέκογλου το είχε πει από την αρχή της σεζόν 2024/25. «Συνήθως, μάλλον πάντα, κερδίζω τρόπαια τη δεύτερη σεζόν μου». Το είχε κάνει και στην Μπρισμπέιν Ρορ, και τη Γιοκοχάμα Μαρίνος. Στη Σέλτικ προφανώς δεν χρειάστηκε να περιμένει τόσο, το επίπεδο δυσκολίας ήταν πολύ πιο χαμηλό.

Κακά τα ψέματα, με την Τότεναμ να κάνει πορεία υποβιβασμού στο πρωτάθλημα και να χάνει την πρόκριση στον τελικό του League Cup επειδή η Λίβερπουλ αποφάσισε να σοβαρευτεί στη ρεβάνς, η ατάκα εκείνη του Ange δεν έμοιαζε να έχει πολλές πιθανότητες να αποδειχτεί προφητική.

Στο μεταξύ όμως, οι ”spurs” έκαναν αθόρυβα μια εξαιρετική πορεία στο Europa League, ξεπετώντας, πότε ευκολότερα, πότε δυσκολότερα, όλα τα εμπόδια που βρίσκονταν στον δρόμο για το Μπιλμπάο.

Η πορεία της Γιουνάιτεντ έκανε περισσότερο θόρυβο. Η μυθική ανατροπή με τη Λιόν, το αντάμωμα με την οικοδέσποινα του τελικού, Αθλέτικ, και η ταπείνωσή της εντός και εκτός έδρας, ο δρόμος των «κόκκινων διαβόλων» ήταν πολύ πιο συναρπαστικός - τουλάχιστον για μας, του απ’ έξω. Αήττητοι δε, στην Ευρώπη, την πάτησαν την τελευταία στιγμή, όπως ακριβώς συνέβη πέρυσι με τη Λεβερκούζεν, σε ένα ακόμη πιο μεγάλο σερί τότε.

Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο, εισιτήριο για τελικό ενάντια στην Τότεναμ, με τον Ποστέκογλου να βλέπει μία μέρα πριν, την ατάκα «ήρωας ή κλόουν» σε άρθρο της Standard.

Τον αρθρογράφο τον ήξερε και όταν τον βρήκε απέναντί του στη συνέντευξη Τύπου, δεν έχασε την ευκαιρία να του πει νέτα σκέτα πως «δεν είμαι κλόουν και ούτε θα γίνω ποτέ».

Με μία ομάδα που είχε χάσει τον ηγέτη της, μια ομάδα που το ρόστερ της πλέον δεν είχε καμία σχέση με εκείνο του Ποτσετίνο ή του Μουρίνιο, παρότι χαλούσε κάθε χρόνο υπέρογκα ποσά, κυρίως σε υπεραξίες, ο Ποστέκογλου έκανα αυτά που δεν μπορούσαν να κάνουν προπονητές με πολύ πιο μεγάλα βιογραφικά και πολύ πιο αξιόλογα, θεωρητικά, σύνολα.

Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι είναι πολύ πιθανό η συνεργασία του Ελληνοαυστραλού με τους Λονδρέζους να μην συνεχιστεί, παρά την επιτυχία. Ό,τι και να γίνει, ο Ange απέδειξε πως δεν είναι κλόουν αλλά... προφήτης. Αυτός τα ΄λεγε, εμείς δεν τον ακούγαμε.

Και ό,τι και αν συμβεί, είτε μείνει στον πάγκο για άλλα δέκα χρόνια, είτε αποχωρήσει την επομένη της επιστροφής στο Λονδίνο –και της μεγαλοπρεπέστατης φιέστα(ς) που θα ακολουθήσει- ένα είναι δεδομένο.

Το μακροσκελές όνομα του Νεοφιλαδελφειώτη κόουτς θα παραμείνει άρρηκτα συνδεδεμένο με εκείνο της Τότεναμ. Αυτός έσπασε την κατάρα, αυτός της χάρισε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο μετά από 41 χρόνια και την πρώτη κούπα γενικά μετά από 17, αυτός τη στέλνει και στο Champions League, αυτός το σήκωσε στον ουρανό του Μπιλμπάο, σε μία βραδιά που θα μνημονεύεται για χρόνια στις λονδρέζικες γειτονιές που βλέπει κανείς λευκά και μπλε κασκόλ με πετεινούς...

sport-fm.gr