Ο Σταύρος Παπασταύρου είδε σε ακόμη μία σεζόν με αυτόν στον προεδρικό θώκο, να υψώνεται ψηλά κάποιο τρόπαιο. Έκανε και πάλι το μεγάλο ταξίδι από την Αμερική και ασφαλώς δεν το μετάνιωσε και χάρηκε και αυτός με την ψυχή του, την κατάκτηση του δεύτερου σερί κυπέλλου και 16^ου στην ιστορία της Ομόνοιας.

Όμως υπάρχουν ανοικτά μέτωπα που πρέπει να κλείσουν. Χάρηκε ξανά αλλά ήρθε η ώρα για τις «καυτές πατάτες».

Και με την παρουσία του στην Κύπρο, επιβάλλεται να μπει ένα τέλος στις συζητήσεις ανάμεσα σε εταιρεία και σωματείο. Άλλωστε δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτα αν δεν βρεθεί μία λύση που θα ικανοποιεί και τις δύο πλευρές. Κυρίως όμως να βγάζει κερδισμένη την Ομόνοια και να μπει στη νέα εποχή του ποδοσφαίρου μας, με περισσότερα όπλα και όχι αποδυναμωμένη.

Ήδη έχει… παρατραβήξει το θέμα και ο κόσμος απαιτεί απαντήσεις. Είτε από τον έναν, είτε από τον άλλον.

Επιπρόσθετα, είναι και το θέμα τεχνικού διευθυντή. Κινήθηκαν κάπως τα πράγματα, μέσα Φεβρουαρίου αλλά έκτοτε, τίποτα δεν λέγεται. Και δεν είναι σίγουρο αν θα υπάρξει αυτό το μοντέλο. Είναι δεδομένο πως στον πάγκο θα παραμείνει ο Σωφρόνης Αυγουστή και έτσι και αλλιώς, ο «εκλεκτός» δεν θα έχει λόγο στην επιλογή προπονητή.