Την περασμένη Κυριακή δημοσίευσα άρθρο υπό τον τίτλο, «ΓΣΠ: Καημένη Λευκωσία…» (διαβάστε ΕΔΩ), μέσα από το οποίο εξέφραζα το παράπονο και τον πόνο μου ταυτόχρονα, γιατί ο πολυχώρος στο παλιό ΓΣΠ, δεν θυμίζει τίποτε μα τίποτε από το παλιό Στάδιο της πρωτεύουσας. Ο κόσμος έδειξε ευαισθησία κι έγραψε ορισμένα σημειώματα κάτω από το άρθρο μου, μερικά από τα οποία μεταφέρω:

• Το ίδιο ακριβώς έγινε με το ιστορικό ΓΣΟ. Ο αρχαιότερος σύλλογος της Κύπρου έχασε τον χώρο του για να δημιουργηθεί ένα εντελώς άχρουν και άχαρο κατασκεύασμα.
• Έχεις απόλυτο δίκαιο αγαπητέ Δημήτρη!

«Τουλάχιστον τα «προπύλαια», η ανατολική είσοδος με τον κλασικό χαρακτήρα, έπρεπε να διατηρηθεί...»

• Συμφωνώ απόλυτα φίλε. Θα μπορούσαν να διατηρηθούν κάποια ιστορικά σημεία για να θυμίζουν τη ιστορία και παράλληλα να διαμορφωθεί και ένας χώρος ως μουσείο. Αντί για όλα τα τσιμεντένια κατασκευάσματα θα μπορούσαν να κάνουν ένα πάρκο-υπαίθριο, ένα αθλητοχώρο.

«Ελλείπει το όραμα δυστυχώς…»

• Χάθηκαν όλα, μόνο το ΓΣΖ διατήρησε τουλάχιστον το προπύλαιά του!
• Αγαπητέ Δημήτρη, όντως δεν έσκασε μύτη. Ζούμε σε μια κοινωνία που τα συμφέροντα κάποιων κύκλων ενοχλούνται από τον αθλητισμό. Αν μπορούσαν κιόλας να διαγράψουν σε ένα βράδυ τον αντίκτυπο που έχει και στον κόσμο, θα πατούσαν το κουμπί και με τα δύο χέρια. Άνοιξες μεγάλο κεφάλαιο, που σηκώνει μεγάλη συζήτηση...
• Η νέα τάξη πραγμάτων έχει ισοπέδωση τα πάντα, νέο μοντερνισμός και τίποτα που να θυμίζει τον παλιό χαρακτήρα τής πόλης. Το λάθος είναι ότι δεν έλαβαν υπόψη τον κόσμο στην δημόσια διαβούλευση, κάτι που γίνεται συχνά πυκνά. Χαιρετίσματα στην εξουσία...

Χαιρετίσματα, λέω με τη σειρά μου κι εκφράζω τη χαρά μου γιατί ακόμα υπάρχουν ευαίσθητοι άνθρωποι…