Ο συνάδελφος, σοβαρός και ενημερωμένος, όσο λίγοι, άνοιξε νέους δρόμους στην αθλητικογραφία της Κύπρου με τις τηλεοπτικές μεταδοσεις. Μια μέρα, ως διά μαγείας ο Σάββας Κοσιαρης εξαφανίστηκε από τα τηλεοπτικά. Δεν συγκινήθηκε κανένας, έστω κι αν... η εξαφάνιση αυτή «μύριζε» από μακριά, παρέμβαση, γιατί σε κάποιους δεν άρεσε να ακούνε τον Κοσιάρη. Και ο λόγος που δεν άρεσε ήταν ότι ο συνάδελφος, δεν ήταν κανένα παιδάκι που σηκώνει παρεμβάσεις. Έτσι ο Σάββας εξαφανίστηκε!

Τι θέλω να πω με το σημερινό μου άρθρο; Πολύ απλό. Οι παρεμβάσεις στην αθλητικογραφία, δεν έγιναν τώρα με τη μη βράβευση των Φάνη Μακρίδη και Μιχάλη Παπαγεωργίου. Γίνονταν πάντα, απλώς τώρα ενήργησαν άτσαλα και βγήκαν όλα στη φόρα. Υπήρξε όμως και αντίσταση στις παρεμβάσεις, όπως αυτή του Σάββα Κοσιάρη, όπως σε μια δική μου περίπτωση, όταν πρόεδρος μεγάλης ομάδας, πριν αρκετά χρόνια, ζήτησε από τον εκδότη την απόλυσή μου γιατί δεν του άρεσαν αυτά που έγραφα...

Σε κάποιες άλλες εποχές τα πράγματα ήταν διαφορετικά, για όλους. Οι αθλητικοί δημοσιογράφοι, με αξιοπρεπείς μισθούς, με προσωπικότητα και δυνατό χαρακτήρα, προέβαλαν μεγαλύτερη αντίσταση. Ήταν όμως και οι εκδότες, πιο δυνατοί ως επιχειρηματίες και δεν σήκωναν έξωθεν παρεμβάσεις. Πολλά χρόνια μετά, όλα αυτά αλλάξαν και τελικά οι παρεμβάσεις πύκνωσαν και πιάνουν τόπο. Οι αθλητικοί δημοσιογράφοι δυσκολεύονται να αντισταθούν καθώς κάθε μήνα πρέπει να συμπληρώνουν το εισόδημα τους. Οι δε πραγματικοί επιχειρηματίες στα ΜΜΕ, δέχονται μια άνευ προηγούμενου πίεση. Εδώ πλέον επιβιώνουν οι «επιχειρηματίες» που δεν έχουν ιδέα από ΜΜΕ, από ανεξαρτησία κι ελευθεροτυπία! Δυστυχώς φίλοι μου, το πράγμα έχει ξεφύγει και καμιά ΕΑΚ, καμιά ΕΣΚ δεν μπορούν να αλλάξουν πλέον την όλη κατάσταση κι όπως τότε, ως διά μαγείας εξαφανίστηκε ο Σάββας Κοσιάρης, να δείτε που θα εξαφανιστούν και όσοι άλλοι δοκιμάσουν να αντισταθούν...