Είναι σαν εκείνο το συναίσθημα των πολλά μπασμένων στα εθνικά φρονήματα. Του στιλ, όταν η πατρίδα σε καλεί. Κάτι τέτοιο ίσχυσε στη περίπτωση της επιστροφής του Σωφρόνη Αυγουστή στον Απόλλωνα λίγους μήνες μετά την πραγματοποίηση ενός από τα όνειρα του, όπως ο ίδιος είπε, δηλαδή να κοουτσάρει την Εθνική Ομάδα.

Δεν είναι απλό αυτό που έκανε ο Αυγουστή. Δηλαδή να αφήσει την ασφάλεια που του παρείχε η ΚΟΠ στην Εθνική και να επιστρέψει στον Απόλλωνα. Σε αυτόν τον Απόλλωνα…

Η αλήθεια είναι πως ποτέ του δεν υπήρξε ψυχρός επαγγελματίας. Ακόμα κι όταν εργάστηκε σε ομάδες αντιπάλους των γαλάζιων, χρησιμοποιούσε πολύ έντονα συναισθήματα στη δουλειά του. Και στον ΑΠΟΕΛ και στην Ομόνοια. Ήταν και παραμένει ένα από τα μεγάλα του ατού. Στοιχείο άλλωστε που κατάφερε πολύ σύντομα να βάλει στα αποδυτήρια της Εθνικής. Ήταν αυτό που έλειπε με τον προηγούμενο προπονητή.

Ο Αυγουστή πανηγυρίζει τις άμυνες, όχι μόνο τα γκολ. Για παράδειγμα θυμάμαι χαρακτηριστικά στον τελικό του κυπέλλου της Ομόνοιας με την ΑΕΛ πριν από μερικά χρόνια, όταν λίγο έλειψε να μπει στο γήπεδο για να βοηθήσει τον Γιούστε σε μία διεκδίκηση εκεί κοντά στη γραμμή του άουτ.

Σκεφτείτε λοιπόν, αν ένιωθε έτσι φορώντας τη φόρμα του ΑΠΟΕΛ ή της Ομόνοιας, πως θα νιώθει με αυτή του Απόλλωνα. Για τη διοίκηση Κίρζη, η απόφαση για τον διάδοχο του Γκούλα δεν ήταν απλή. Θα μπορούσε λόγου χάρη να βρει έναν Ισπανό που τον λένε Γκαρθία (τυχαίο), να του δώσει τα κλειδιά για έξι μήνες μέχρι το καλοκαίρι κι όπου βγει.

Σε μία έντονη λοιπόν κατάσταση που εδώ και καιρό επικρατεί στο Κολόσσι, βασικά μία συνεχόμενη μπόρα, επιχειρεί να λειτουργήσει 100% συναισθηματικά στέλνοντας... ΦΑΠ στον Αυγουστή. Μάλιστα του δίνει πολυετές συμβόλαιο δείχνοντας του με αυτόν τον τρόπο πως σκέφτεται με αυτόν το Απολλωνίστικο μέλλον.

Ο Αυγουστή έφυγε από τη ζεστασιά μίας κατάστασης, χωρίς καν αδιάβροχο, πήρε όπλο - κράνος - εξάρτηση και βγήκε να περπατήσει στη μπόρα. Ευελπιστώντας πως θα είναι αυτός ο ήλιος μετά που αυτή θα κοπάσει.