Ερωτήθηκε ο φίλος πρόεδρος του σωματείου ΑΠΟΕΛ, Κυριάκος Ζιβανάρης, για το κλειστό εδώ και τέσσερα χρόνια οίκημα του σωματείου (άνοιξε μόνο για τα πανηγύρια τίτλου) και απάντησε ότι χρειάζονται 250 χιλιάδες ευρώ για την ανακαίνιση (όσα ο ετήσιος μισθός ενός ξένου παίκτη).

Όπως το αντιλήφθηκα, τα λεφτά είναι πολλά, και βέβαια, χωρίς να το πει ο κ. Ζιβανάρης, οι περισσότεροι κατάλαβαν ότι ο Ανδρέας Στυλιανού και οι άλλοι ζωντανοί θρύλοι της ομάδας του ΑΠΟΕΛ, ίσως να μην προλάβουν να πατήσουν ξανά το πόδι τους στο οίκημα όπου γνώρισαν μεγάλες στιγμές στην καριέρα τους.

Καθόμουν και σκεφτόμουν το ποσό των 250 χιλιάδων. Πόσο μεγάλο είναι για να παραμένει κλειστό για τέσσερα χρόνια ένα ιστορικό οίκημα; Πώς μπορούν να ονειρεύονται γήπεδο πολλών εκατομμυρίων στην Κοκκινοτριμιθιά, όταν δεν μπορούν να βρουν 250 χιλιάδες για να φτιάξουν οίκημα στη Λευκωσία;

Εκτός βέβαια κι αν άλλα λογαριάζουν και δεν μας τα λένε. Βρε, μπας και λογαριάζουν να μεταφέρουν και το οίκημα στην Κοκκινοτριμιθιά και να παραχωρήσουν ολόκληρο το οίκημα στο Σύνδεσμο Φιλάθλων που τώρα κατέχει το υπόγειο; Καθόλου παράξενο, σε αυτό τον κόσμο όλα μπορούμε να τα υποψιαστούμε.

Πάντως, αν όντως λογαριάζουν να διατηρήσουν το παλιό οίκημα στην είσοδο της Λευκωσίας αλλά δεν μπορούν να το ανοίξουν, αν δεν το ανακαινίσουν καταβάλλοντας το κόστος των 250 χιλιάδων ευρώ, από αυτήν εδώ τη στήλη θέτω τον εαυτό μου στη διάθεση του δ.σ. για να τιμήσω και τη μνήμη των πατεράδων μας, Κυριάκο, ώστε να βρούμε τρόπους να καλυφθούν οι 250 χιλιάδες ευρώ.

Το οίκημα, είτε άμεσα θα ανακαινισθεί, είτε θα κλείσει οριστικά. Άλλη καθυστέρηση και περιπαίξιμο, δεν σηκώνει…