Στις 10 Mαρτίου 1925 ιδρύεται ο Ολυμπιακός Σύλλογος Φιλάθλων Πειραιώς. Η γέννησή του έρχεται ύστερα από πρωτοβουλία αυτοδημιούργητων επιχειρηματιών του Πειραιά και τη συγχώνευση δύο σωματείων, του Α.Π.Σ. Πειραιώς και του Ο.Φ. Πειραιώς.

Σημαντική συμβολή στην ίδρυση του Ολυμπιακού είχε η οικογένεια των Ανδριανόπουλων ενώ όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Ολυμπιακού:

«Ανάμεσα στους ιδρυτές ξεχώριζαν, ο επιχειρηματίας Μιχαήλ Μανούσκος, ο ανώτατος αξιωματικός του Π.Ν. Νότης Καμπέρος, ο διευθυντής του Ταχυδρομείου Σταύρος Μαραγκουδάκης, ο έμπορος Νίκος Ανδρόνικος, ο αξιωματικός του Στρατού Δημήτριος Σκλιάς, ο δικηγόρος Νικόλαος Ζαχαρίας, ο συμβολαιογράφος Αθανάσιος Μέρμηγκας, ο οικονομολόγος Ιωάννης Κεκκές, και ασφαλώς η οικογένεια των εμπόρων Ανδριανόπουλων, με πολύμορφη δραστηριότητα στην Πειραϊκή κοινωνία».

Πώς ιδρύθηκε:

Η εφημερίδα «ΟΜΑΔΑ» αναδημοσιεύει στις 12 Μαρτίου 1974 κείμενο της ομάδας του Ολυμπιακού από το τότε πρόγραμμα εορτασμού των γεννεθλίων της ομάδας με τον τίτλο «Πώς γεννήθηκε ένας θρύλος»:

«Το 1923 Πρωταθλητής Ελλάδαος στο Ποδόσφαιρο ανεκηρύχθηκε ο Πειραϊκός Σύνδεσμος. Αμέσως μετά σχεδόν από παρεξήγησιν ή από «Θέλημα Θεού» οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι μαζί με μερικούς φίλους τους, απεσπάσθησαν από τον τότε πρωταθλητή και προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια καινούργια ομάδα.

Στην αρχή βρήκαν πολλά εμπόδια, η πίστις όμως ότι θα φτιάξουν κάτι λαμπρό και άφθαρτο δεν τους άφησε να κλονισθούν.

Το όνομα

Μέρα και νύχτα κατέστρωναν σχέδια. Κάποτε όλα ετοιμάσθηκαν, μόνον το όνομα της νέας ομάδος έλειπε. Διάφορες ονομασίες που ακούστηκαν δεν έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό, όλοι, έψαχναν για κάτι καλύτερο.

Ένα πρωί ο αείμνηστος Νότης Καμπέρος που είχε αναλάβει τον καταρτισμό του καταστατικού, σαν σύγχρονος Αριστείδης, ανεφώνησε: «Εύρηκα. H ομάδα μας θα ονομασθή ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Η λέξις αυτή τα λέει όλα, έχει δύναμιν, μεγαλείον, ευγένεια»

Όσοι το άκουσαν έμειναν με ανοικτόν το στόμα, ένοιωσαν το ρίγος και κατελήφθησαν από δέος. Μόνον ο Γεώργιος Ανδριανόπουλος ο μεγάλος αδελφός κατώρθωσε να ψελλίση: «Αυτό είναι» και συνέχισε «O Σύλλογός μας να γίνη Θρύλος».

«Ο πρώτος αγών του Ολυμπιακού υπήρξε συμβολικός. Έπαιξε και νίκησε την ομάδα του Πολεμικού Ναυτικού 3-1 κι από τότε μόνον θριάμβους, έπη και μεγαλεία προσθετεί συνεχώς στην δαφνωστεφή πορεία του»

H έδρα και τα πρώτα ματς:

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για το ποιο ήταν το πρώτο ματς της ομάδας του Ολυμπιακού. Έναν μήνα πάντως μετά την ίδρυση του Ολυμπιακού ξεκινούν οι αγώνες του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος Πειραιώς, οι οποίοι θα διεξαχθούν στο Ποδηλατοδρόμιο, εκεί όπου βρίσκεται σήμερα η έδρα του Ολυμπιακού, το Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης.

Το πρώτο του πρωτάθλημα

Τη σεζόν 1930 – 1931 ο Ολυμπιακός κατακτά το πρώτο του εθνικό πρωτάθλημα. Τελευταίος αγώνας, άνευ βαθμολογικής σημασία ήταν μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Στις 18 Μαΐου 1931, το «ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ» αφιερώνει ένα μεγάλο για τα δεδομένα της εποχής αφιέρωμα.

«Ο Πειραιεύς δεν αμφέβαλλε διόλου για τη νίκη του “Ολυμπιακού”. Παντού κόκκινα. Δεν εσεβάσθησαν ακόμη και την ουδετερότητα ξένων κρατών που είνε κόκκινα τα εθνικά των χρώματα.

Η ελβετική σημαία κυματίζει στο μπαλκόνι ενός σπιτιού κοντά στο γήπεδο, ένας γαυριάς κρατά με υπερηφάνεια την ιαπωνέζικη και την ανεμίζει κάθε φορά που ο “Oλυμπιακός” επιτυγχάνει τέρμα.

Η εφευρετικότης των Πειραιωτών δεν εσταμάτησε έως εδώ. Παρεποίησαν και την ελληνικήν σημαίαν και αντικατέστησαν το μπλε με κόκκινο χρώμα. Αν μπορούσαν θα έβαφαν και τον ουρανό».

Γαυριάς – Γαύρος

Το παραπάνω δημοσίευμα του «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ» είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον καθώς αποτελεί ένα από τα πρώτα, ίσως, δημόσια κείμενα που ο όρος «γαυριάς» μετέπειτα «γαύρος» συνδέεται με τους φίλους του Ολυμπιακού.

Μία από τις εκδοχές που συναντάται συχνά είναι ότι το παρατσούκλι αποδόθηκε στους ερυθρόλευκους φιλάθλους επειδή έτσι ονομαζόταν και το άλογο που είναι έτοιμο για αγώνα αλλά και με μεταφορική σημασία όποιος κομπάζει και υπερηφανεύεται.

Υπάρχει όμως και μια άλλη εκδοχή με πιο βαθύ κοινωνιολογικό χαρακτήρα. Γαβριάδες, ονόμαζαν στην δεκαετία του ’20 και του ’30 τα εκατοντάδες παιδιά που ζούσαν άστεγα σε συνθήκες απόλυτης φτώχιας, γύρω από το λιμάνι του Πειραιά, κάνοντας δουλειές του ποδαριού. Ο Γαβριάς (Gavroche), χαρακτήρας του μυθιστορήματος «Οι Άθλιοι» του Βίκτωρα Ουγκό, ήταν ένας αλητάκος που ζούσε σε συνθήκες εξαθλίωσης στο Παρίσι, και πήρε μέρος στη λαϊκή αντιμοναρχική Παρισινή Εξέγερση του 1832.

Πρωταθλητής

«Ο “Ολυμπιακός” είνε ο πρωταθλητής της Ελλάδος διά την περίοδον 1930 – 1931 και ο τίτλος του πρωταθλητού του πηγαίνει θαυμάσια. Πριν εγκαινιασθούν οι αγώνες του πανελληνίου πρωταθλήματος ο “Ολυμπιακός» υπήρξε επί έτη η καλλιτέρα ελληνική ομάς και περύσι που του παρουσιάζετο διά πρώτην φοράν η ευκαιρία διά να πάρη επίσημον τίτλον είχε το ατύχημα να υστερήση.

Ο τίτλος του πρωταθλητού έπρεπε, λοιπόν, να περιέλθη και εις τον “Ολυμπιακόν” o οποίος πρέπει να είνε ικανοποιημένος ότι τον εκέρδισε χάρις εις τον ζήλον των αθλητών του, εις την προσπάθειαν του συμβουλίου του και εις την συνδρομήν των μελών του».

in.gr