Από τεσσάρων - πέντε χρονών ξεχώριζε από μακριά. Ενώ τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του ίσα - ίσα προσπαθούσαν να τρέξουν, αυτός πεταγόταν στα δέντρα σαν ελατήριο. Εκεί στο νηπιαγωγείο, δίχως να το θέλει, έδωσε τα πρώτα δείγματα γραφής ενός πιτσιρικά που άξιζε να επενδύσεις πάνω του. Αυτό είδαν οι ειδικοί της γυμναστικής που επισκέφθηκαν το νηπιαγωγείο και αμέσως τον κάλεσαν στο γυμναστήριο, το οποίο στην αρχή το έβλεπε σαν παιχνιδότοπο. Αυτός ο πιτσιρικάς μια μέρα θα κρατούσε ψηλά τη σημαία της Κύπρου, για χάρη του θα ακούγαμε πολλές φορές τον Εθνικό Ύμνο, μια μέρα θα συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες, σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, σε παγκόσμια κύπελλα, μια μέρα θα ανέβαινε στην κορυφή της Ευρώπης! Στο άκουσμα του ονόματος «Μάριος Γεωργίου» το μυαλό σου πηγαίνει απευθείας σε έναν παγκοσμίου βεληνεκούς αθλητή της ενόργανης γυμναστικής. Συμμετοχή σε τρεις Ολυμπιάδες και μια 6^η θέση στο μονόζυγο στο Παρίσι, πρωταθλητής Ευρώπης στο σύνθετο ατομικό και στο μονόζυγο, μετρώντας ακόμη τέσσερα μετάλλια σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, έχει πάρει τον τίτλο του «μεταλλιοσυλλέκτη»! Το στίγμα του το άφησε πολλές φορές σε παγκόσμια κύπελλα, ευρωπαϊκούς, μεσογειακούς και κοινοπολιτειακούς αγώνες, καθώς και σε άλλα διεθνή μίτινγκ, σε σημείο που… δεν ξέρει πόσα μετάλλια έχει στην ντουλάπα του! Όμως, ακόμη δεν είπε την τελευταία του λέξη ο Μάριος! Για να ολοκληρώσει το παζλ των τεράστιων του επιτυχιών θέλει διακαώς και ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό είναι το μεγάλο του όνειρο! Έτσι έμαθε να ζει! Να βάζει όνειρα και στόχους και να παλεύει. Αυτό του δίδαξε και ο τεράστιος Λευτέρης Πετρούνιας. Γι’ αυτά τα όνειρα μάς μίλησε στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Γ» της εφημερίδας «Πολίτης» o 27χρονος πρωταθλητής μας. Η κουβέντα μας περιλάμβανε τις μεγαλύτερες του επιτυχίες, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, το πώς ξεκίνησε να ασχολείται με την ενόργανη γυμναστική, για την πτώση του στους τελευταίους Ολυμπιακούς, για τον προπονητή του Παναγιώτη Πετρίδη και πολλά άλλα θέματα, σε μια συζήτηση που άρχισε πριν καν πατηθεί το κουμπί για την ηχογράφηση της συνέντευξης.

Ποια στιγμή ξεχωρίζεις από τη μέχρι σήμερα πλούσια καριέρα σου;

«Έχω να πω ότι είναι δύο οι πιο ξεχωριστές στιγμές. Η μία ήταν το 2022 και η άλλη το 2024. Το 2022 έδωσα πάρα πολλούς αγώνες και έφερα πάρα πολλά μετάλλια για την Κύπρο, ενώ το δικό μου personality, να το πω έτσι, ήταν το 2024 διότι μπορεί να είχα πάρα πολλές δυσκολίες, όμως, ταυτόχρονα είχα και πολύ καλές στιγμές. Η πρόκριση στους Ολυμπιακούς και η έκτη θέση στο μονόζυγο ήταν μια πολύ ξεχωριστή στιγμή για μένα. Το ότι είμαι μέσα στους τοπ του κόσμου, αυτό λέει πολλά για μένα. Εκτός από αυτή την επιτυχία, ήρθα και πρώτος στην Ευρώπη και πήρα άλλα τρία μετάλλια. Ήταν το τέλειο!».

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που αντιμετώπισες από τον καιρό που ξεκίνησες να ασχολείσαι με το άθλημα;

«Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν τον Νοέμβριο του 2022 όταν έκανα την εγχείρηση και εκεί άρχισαν όλες οι δυσκολίες. Συνεπώς, το 2023 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά γιατί ήμουν εγχειρισμένος, έπρεπε σιγά – σιγά να ξανά μπω στο καλούπι του αθλητισμού γιατί είχαμε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς, που ήθελα να την εξασφαλίσω από το 2023. Πίεσα πολύ τον εαυτό μου να μπω όσο πιο γρήγορα γίνεται ξανά σε πρόγραμμα. Ωστόσο, πάντα η εγχείρηση θέλει χρόνο. Όταν ένιωθα λίγο καλύτερα πήγαινα μια προπόνηση, αλλά μετά καθόμουν για μια εβδομάδα λόγω πόνου. Κι αυτό επειδή πιεζόμουν περισσότερο από το κανονικό. Αυτό ήταν πολύ άσχημο γιατί έπρεπε να το διαχειριστώ mentally. Ένας αθλητής όταν κάνει εγχείρηση, το πιο δύσκολο κομμάτι είναι το mentally παρά το physically».

Ποιο είναι το μεγάλο όνειρο του Μάριου από εδώ και πέρα;

«Πάντα για μένα το όνειρο θα είναι ένα ολυμπιακό μετάλλιο που μπορούσα, υποθετικά μιλώντας τώρα, αν δεν έπεφτα στην έξοδο στους Ολυμπιακούς, να το κατακτήσω. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου το χρώμα, απλώς να είναι ένα μετάλλιο. Και μετά από αυτό πιστεύω θα τα έχω κάνει όλα!».

Μιας και αναφέρθηκες στην πτώση σου, τι πέρασε από το μυαλό σου εκείνη τη στιγμή;

«Να το πω έτσι κυπριακά. Είμαι τέλεια μ@@@@@@! Πώς άφησα έτσι ευκαιρία να πάει χαμένη, δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Και να με βάλεις, είπα από μέσα μου, να το κάνω χίλιες φορές, δεν θα ξανά πέσω με αυτό τον τρόπο. Δεν γίνεται να φτάνω στην πηγή και να μην μπορώ να πιω νερό».

Έχουμε διαβάσει ότι ξεκίνησες την ενόργανη γυμναστική από τεσσάρων χρονών. Πώς έγινε από τόσο μικρή ηλικία;

«Όταν ήμουν στο νηπιαγωγείο έρχονταν προπονητές και βλέπανε μικρά παιδάκια και μετά αποφασίζανε αν το παιδάκι έχει προοπτική. Ευτυχώς εγώ ήμουν από τα παιδιά που άξιζαν και με πήγαν απευθείας στο γυμναστήριο. Ήμουν πάρα πολύ μικρός και δεν καταλάβαινα. Εγώ το έβλεπα σαν ένα παιχνιδότοπο! Στα πέντε μου, όμως, με πήρε ο Παναγιώτης Πετρίδης με τον οποίο κάνουμε ακόμη προπόνηση!».

Τι είδαν οι προπονητές στο νηπιαγωγείο και τους κίνησε την περιέργεια;

«Απλώς έβλεπαν ένα μικρό μωρό που έτρεχε και ανέβαινε στα δέντρα (γέλια). Εκεί που δεν μπορούσε το άλλο παιδάκι να τρέξει, εγώ ανέβαινα πάνω!».

Περίμενες ποτέ ότι θα αναδειχθείς κορυφαίος αθλητής γυμναστικής της Ευρώπης (Male Gymnast of the Year) μετά από δημόσια ψηφοφορία που διοργάνωσε η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Γυμναστικής;

«Ειλικρινά όχι! Όταν ήμουν υποψήφιος και είδα ποια άτομα ήταν μέσα, ήταν από Αγγλία, Ιρλανδία, μιλάμε για εκατομμύρια πληθυσμό, είπα ότι είναι πολύ δύσκολο. Σε σύγκριση με την Αγγλία υπάρχει ένας τεράστιος πληθυσμός. Δεν το περίμενα ποτέ…».

Στο άκουσμα της είδησης πώς ένιωσες;

«Πολύ χαρούμενος και περήφανος. Τελικά η Κύπρος στηρίζει πολύ τον αθλητισμό και το ότι με στηρίζει εμένα προσωπικά, είναι ένα πράγμα που με βοηθάει να συνεχίσω να κάνω και τις επιτυχίες μου και να νιώθω καλά επειδή ο κόσμος με υποστηρίζει. Τόσο στα καλά όσο και στα κακά, ο κόσμος είναι εκεί».

Μπορείς να μας περιγράψεις πώς αισθάνεσαι την ώρα της ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου, γνωρίζοντας ότι αντιπροσωπεύεις έναν ολόκληρο λαό;

«Ουυυυχ ανατριχιάζω! Είναι μεγάλη τιμή που ακούω τον Εθνικό Ύμνο, στον παγκόσμιο χώρο της ενόργανης γυμναστικής. Αυτό το ένα λεπτό που ακούω τον Εθνικό Ύμνο, προσπαθώ να μην σκέφτομαι τίποτα, για να τον απολαύσω. Τώρα είμαστε πρώτοι, η χώρα μας πλέον βρίσκεται στον παγκόσμιο χάρτη, τώρα θέλω να ακούσω μόνο τον Εθνικό Ύμνο και τίποτα άλλο».

Τι θα ήθελες να συμβουλέψεις τους νεαρούς αθλητές που θέλουν να ασχοληθούν με το άθλημα;

«Όσοι κάνουν γενικά ενόργανη, το πρώτο και πιο σημαντικό που πρέπει να κάνουν είναι να βάζουν στόχους και δεύτερο να ονειρεύονται. Πρέπει να ονειρεύεται ο μικρός για να φτάσει εκεί ψηλά. Για παράδειγμα, όταν εγώ ήμουν μικρός δεν είχα στόχους. Έγινα 18 χρονών για να βάλω στόχους, όταν πήγα Ολυμπιάδα, όταν ήμουν μαζί με τα θηρία και τα είδωλά μου».

Όταν έβλεπες τα θηρία απέναντί σου, τι έλεγες;

«Έλεγα τι κάνω εδώ, που πάω! Δεν είχα στόχους, απλώς έκανα ενόργανη, είχα ταλέντο, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι είχα στόχο να πάω Ολυμπιακούς. Ο προπονητής μου προσπαθούσε πάρα πολύ καιρό να μου εμπεδώσει το ‘βάλε στόχους’ και ‘ονειρέψου’. Μετά που πήγα Ολυμπιακούς, έβαλα στόχους και μετά ήρθε το 2017, το 2018 που πήγα κοινοπολιτειακούς, μεσογειακούς και έπιασα τα πρώτα μου μετάλλια…».

Δηλαδή με λίγα λόγια αν επέστρεφες τον χρόνο πίσω, τι θα άλλαζες;

«Θα ήταν πολύ διαφορετικά. Θα έβαζα στόχους. Για παράδειγμα, ναι μεν πέρασα δύσκολα όταν ήμουν μικρός, όλοι περνάνε δυσκολίες, απλώς εγώ εκείνο το καιρό θα έλεγα πρέπει να κάνω αυτό και αυτό για να καταφέρω αυτό και αυτό! Αν είχα στόχους, όπως έχω τώρα, θα μπορούσα να βγω νωρίτερα πρωταθλητής Ευρώπης!».

Για έναν επαγγελματία που θέλει να κάνει καριέρα στη γυμναστική, η Κύπρος προσφέρει τις ιδανικές συνθήκες;

«Η Πολιτεία βοηθάει μόλις κάνεις επιτυχίες. Σε βοηθάνε πάρα πολύ. Όσον αφορά τα γυμναστήρια, είμαστε λίγο ακόμη πίσω σε σχέση με άλλα γυμναστήρια στο εξωτερικό. Αυτό σημαίνει ότι για να καταφέρεις να κρατηθείς στο ίδιο επίπεδο με τους άλλους αθλητές πρέπει να προπονηθείς διπλάσιες φορές. Στο εξωτερικό υπάρχουν τα βοηθητικά όργανα, υπάρχουν χίλια δύο πράγματα, έτσι ώστε να μπορέσεις να κάνεις μια άσκηση, να αποκτήσεις αντοχή. Εδώ για να κάνεις μια άσκηση πρέπει να την κάνεις αντί πέντε – έξι φορές, 100 φορές για να πετύχεις αυτό που θέλεις. Αν η Πολιτεία, κάνει ένα καλό και φουλ εξοπλισμένο γυμναστήριο, πιστεύω η Κύπρος μπορεί να φτάσει πάρα πολύ ψηλά. Και με τα νέα παιδιά που έρχονται, αλλά και εμάς τους τωρινούς αθλητές, μπορούμε να πάμε πολύ πιο ψηλά».

Πώς είναι η καθημερινότητά σου από πλευράς προπόνησης;

«Για παράδειγμα, ξυπνώ γύρω στις 07:30-08:00, πίνω τις πολυβιταμίνες μου και τα λοιπά, ακολούθως 09:30 έχω προπόνηση, 11:30 τελειώνουμε, πάω σπίτι και κατά τις 14:30 με 18:00 – 18:30 είναι φουλ εντατική προπόνηση. Ακολούθως, εγώ προσωπικά, 19:30 κάνω φυσιοθεραπεία. Με λίγα λόγια προπονούμαι δύο φορές την ημέρα καθημερινά εκτός από το Σάββατο που η προπόνηση είναι 09:00 με 13:00, ενώ την Κυριακή υπάρχει ξεκούραση».

Σε παλαιότερή σου συνέντευξη δήλωσες ότι αποτελεί έμπνευση για σένα ο Λευτέρης Πετρούνιας. Μπορούμε να φανταστούμε τους λόγους, αλλά εξήγησέ μας το λίγο…

«Γιατί ήταν ο αθλητής που μοιραστήκαμε στόχους και όνειρα. Ο Λευτέρης Πετρούνιας μου είπε γύρω στο 2016-17, ότι πρέπει να ονειρευτείς και να βάλεις στόχους. Για παράδειγμα ο Πετρούνιας είπε ότι θα πάρει Ολυμπιακό μετάλλιο, τα κατάφερε, είναι ένας άνθρωπος που ό,τι έχει πει το έκανε πράξη. Άρα και εγώ έπρεπε να πάρω τα χνάρια του Πετρούνια, ό,τι πω πρέπει να γίνει. Και είπα τότε από τη στιγμή που τα έκανε όλα αυτά ο Πετρούνιας, γιατί να μην μπορώ να τα κάνω εγώ;».

Μπορείς να μας περιγράψεις τη σχέση σου με τον προπονητή σου Παναγιώτη Πετρίδη που κρατάει από τα πέντε – έξι σου χρόνια;

«Όταν ήμουν πιο μικρός στην προπόνηση με πίεζε πολύ, διότι έπρεπε να με κάνει να φτάσω σε αυτό το level που είμαι τώρα. Γι’ αυτό έπρεπε συνέχεια να με πιέζει για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στον παγκόσμιο χώρο της γυμναστικής. Ήξερε ότι αν δεν τα καταφέρει, μετά που θα μεγάλωνα θα ήταν δύσκολο να συνεχίσω, αν όχι στη γυμναστική, στη ζωή μου. Εκτός από αυτό τον στόχο, ήθελε να με εξασφαλίσει και προσωπικά επειδή προέρχομαι από χωρισμένη οικογένεια, ήθελε να το κάνει αυτό για να νιώσει καλά και ο ίδιος. Εγώ μικρός δεν το καταλάβαινα, αλλά τώρα που μεγάλωσα λέω κοίτα τι έκανε ο άνθρωπος για μένα. Ακόμη και στις αργίες δεν ήθελε να χάσω προπόνηση για να παραμείνω σε καλή κατάσταση. Του βγάζω το καπέλο! Ακόμη με πιέζει γιατί θέλει κάθε φορά να είμαστε πιο ψηλά και πιο ψηλά. Τώρα, όμως, επειδή πήγαμε μαζί τρεις Ολυμπιάδες και σε τόσα παγκόσμια και ευρωπαϊκά, έχουμε μια φιλική σχέση, ωστόσο στο γυμναστήριο αυτός είναι ο προπονητής και εγώ ο αθλητής».

Στο πι και φι…

Θυμάσαι πόσα μετάλλια έχεις στο σπίτι σου;

«Όχι, αλλά όταν ανοίξω την ντουλάπα έχει πάρα πολλά (γέλια)!

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις όταν ξυπνάς;

«Καφέ! Καφέ και μετά τα υπόλοιπα!»

Πριν βγεις να αγωνιστείς κάνεις κάτι συγκεκριμένο;

«Ναι, ακουστικά και μουσική που με χαλαρώνει και είμαι έτοιμος για τον αγώνα!»

Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο;

«Video games, κάνω snowboard, skates, παίζω κιθάρα. Αυτά!»

Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή σου;

«Μουσική. Χωρίς μουσική δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα!»

Σε ποιο μέρος θα ήθελες να ταξιδέψεις και δεν τα έχεις καταφέρει ακόμη;

«Θα έλεγα Αμερική!»

Έχεις κάποιο μότο στη ζωή σου;

«Ναι, ό,τι κάνεις στη ζωή σου είναι για σένα μόνο, δεν θα έρθει κανένας να σε βοηθήσει».