Με κορυφαίους Γιαμάλ, Νίκο Γουίλιαμς και χρυσό σκόρερ τον Ογιαρθάμπαλ, η Ισπανία ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης κι άφησε πάλι την Αγγλία με τα χέρια αδειανά!

It’ s not coming home. Ούτε αυτή τη φορά. Δίκαια. Δεν είναι κάποια μορφή κατάρας, γκίνιας, κακοδαιμονίας. Είναι απλά… ποδόσφαιρο.

Τυχαίνει κάποιοι άλλοι να παίζουν καλύτερα. Να γνωρίζουν καλύτερα το μονοπάτι προς την επιτυχία.

Η Αγγλία τήρησε την παράδοση που είχε σε όλα αυτά τα νοκ-άουτ του Euro και δέχθηκε πρώτη γκολ, αυτή τη φορά στο ξεκίνημα της επανάληψης με τον Νίκο Γουίλιαμς.

Τήρησε και την παράδοση να ισοφαρίζει με κάποιον από μηχανής Θεό (Κόουλ Πάλμερ), όμως δεν γίνεται συνεχώς να την γλιτώνει έτσι.

Η Ισπανία που ήταν η ομάδα που φέρθηκε καλύτερα στο ποδόσφαιρο από κάθε άλλη, με έναν μαγικό συνδυασμό και ήρωα τον Μίκελ Ογιαρθάμπαλ (86’, 2-1) κατέκτησε το Euro 2024, υπενθυμίζοντας ότι το ποδόσφαιρο είναι σχεδόν πάντα δίκαιο.

Πρώτο ημίχρονο… νεράκι

Όταν έχεις φτάσει ως την άκρη του δρόμου, δεν υπάρχει λόγος να αλλάξεις την συνταγή που σε έφερε ως εδώ. Μοναδική έκπληξη στις δύο ενδεκάδες ήταν η θέση στο αρχικό σχήμα του Λιουκ Σο, με την ειδική αποστολή να περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τον Λαμίν Γιαμάλ.

Όταν διακυβεύεται κάτι τόσο σπουδαίο, τα ρίσκα είναι ελάχιστα. Ο φόβος φωλιάζει μέσα στην ψυχή. Η Ισπανία ξεκίνησε καλύτερα, στο πρώτο δεκάλεπτο θέλησε να δείξει ποιος είναι το αφεντικό. Όλο αυτό όμως μετουσιώθηκε σε μερικά κόρνερ και μόνο ένα άστοχο γυριστό του Λε Νορμάν (12’), το οποίο δεν ανησύχησε τον Πίκφορντ (13’).

Από την άλλη, οι Άγγλοι προσπαθούσαν να φτιάξουν συνεργασίες από δεξιά με Σάκα και Γουόκερ, όμως στο πρώτο ημίωρο δεν είχαν καν τελική, σε ένα χρονικό διάστημα όπου οι κάρτες (2) ήταν περισσότερες από τις φάσεις.

Στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους, μετά από εκτέλεση φάουλ στο πίσω δοκάρι ένα ξεψυχισμένο σουτ του Φόντεν (45’) στα χέρια του Ουνάι Σιμόν ήταν ότι είχαν να επιδείξουν τα τρία λιοντάρια, σε ένα πρώτο μέρος που ως σημαντικότερη στιγμή είχε τον τραυματισμό του Ρόδρι.

Ισπανική καταιγίδα

Οι Άγγλοι βλέποντας τον Ρόδρι να λείπει από τον αγωνιστικό χώρο μπορεί να πίστεψαν ότι νίκησαν. Μπήκαν χωρίς αυτοσυγκέντρωση στον αγωνιστικό χώρο και πριν καλά - καλά προλάβουν να ζεσταθούν στην επανάληψη, βρέθηκαν πίσω στο σκορ.

Ο Γιαμάλ έκανε μία από τις κλασικές του κινήσεις από δεξιά, συγκλίνοντας προς τα μέσα, είδε τον Νίκο Γουίλιαμς αμαρκάριστο κι εκείνος με δυνατό συρτό σουτ έκανε το 1-0 (46’).

Η φούρια ρόχα έφερε το παιχνίδι εκεί που ήθελε και απέναντι σε μία σοκαρισμένη Αγγλία λίγο έλειψε να δώσει άμεσα το τελειωτικό χτύπημα, όταν ο Ντάνι Όλμο τρύπωσε στην καρδιά της περιοχής, όμως το τελείωμα του με το αριστερό ήταν άστοχο σε μία κλασική ευκαιρία για την ομάδα του Ντε Λα Φουέντε (48’).

Το γήπεδο πια είχε κατηφορίσει. Οι Άγγλοι ζούσαν τον ίδιο εφιάλτη και παραπατούσαν στο γήπεδο, μόνο μία ομάδα έπαιζε πια μπάλα.

Με υπέροχη κάθετη, ο Γιαμάλ έβγαλε τετ-α-τετ τον Μοράτα (54’), όμως το διαγώνιο πλασέ του ήταν κακό, με αποτέλεσμα να προλάβει ο Στόουνς πάνω στην γραμμή, αλλά είχε και συνέχεια.

Στην συνέχεια της φάσης, ο Νίκο Γουίλιαμς πήρε το ριμπάουντ και δοκίμασε το πόδι του από το ύψος της περιοχής, όμως η βολίδα του πέρασε ελάχιστα άουτ.

Με πολλούς χώρους πια στο γήπεδο, ο Γιαμάλ έφυγε για πρώτη φορά στο… ξέφωτο, βρήκε την τρύπα για να σουτάρει συρτά και διαγώνια, όμως ο Πίκφορντ με εκπληκτική επέμβαση του στέρησε το γκολ (66’).

Λύτρωση και… τιμωρία

Ο τελικός έμοιαζε με μονόπρακτο, όμως οι Ισπανοί είχαν ξεχάσει κάτι πολύ σημαντικό. Και στους «16», και στους «8», και στους «4» και στον τελικό, οι Άγγλοι δέχθηκαν πρώτοι γκολ. Και επέστρεψαν. Ο Σάουθγκεϊτ έριξε μέσα τους «σωτήρες» των προηγούμενων παιχνιδιών (Γουότκινς, Πάλμερ) και αποδείχθηκε για μία ακόμα φορά ότι έχει το άγγιγμα του Μίδα.

Εκεί που η Αγγλία δεν είχε καν τελική προς την εστία, μία κακή απομάκρυνση έστειλε την μπάλα κουτί στο πόδι του Πάλμερ και εκείνος με υπέροχο αριστερό συρτό σουτ από τα 25 μέτρα έκανε το 1-1 (73’) και απογείωσε την αγγλική εξέδρα.

Κι όμως, το γκολ αυτό σαν να έβαλε χειρόφρενο στην Αγγλία που αντί να γκαζώσει έμεινε και πάλι πίσω από την μπάλα, περιμένοντας την παράταση.

Κι όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, μία τέτοια επιλογή αποδείχθηκε αυτοκτονική. Ο Πίκφορντ έσωσε την Αγγλία σε μαγικό συνδυασμό των Ισπανών και τελείωμα του Γιαμάλ (82’), όμως οι Ισπανοί είχαν πάρει ξανά την ενέργεια του τελικού.

Είχαν ξεκάθαρες ιδέες, γύριζαν υπέροχα την μπάλα και το ποδόσφαιρο τους δικαίωσε. Από έναν ακόμα μαγικό συνδυασμό, ο Κουκουρέγια σέντραρε συρτά στην περιοχή, ο Ογιαρθάμπαλ πετάχτηκε με τάκλιν και με προβολή έκανε το 2-1 (86’) μένοντας στην ποδοσφαιρική αθανασία.

Οι Άγγλοι είχαν μία τελευταία ευκαιρία, όμως πρώτα ο Ουνάι Σιμόν και μετά ο Καρβαχάλ πάνω στην γραμμή είχαν απάντηση σε ισάριθμες αγγλικής κεφαλιές, που για δεύτερο συνεχόμενο τελικό έφυγαν με τα χέρια αδειανά από το γήπεδο.

ΙΣΠΑΝΙΑ (Λουίς ντε λα Φουέντε): Ουνάι Σιμόν, Καρβαχάλ, Λε Νορμάν, Λαπόρτ, Κουκουρέγια, Ρόδρι (46’ Θουμπιμέντι), Ντάνι Όλμο, Φαμπιάν Ρουίθ, Γιαμάλ, Νίκο Γουίλιαμς, Μοράτα (67’ Ογιαρθάμπαλ).

ΑΓΓΛΙΑ (Γκάρεθ Σάουθηκεϊτ): Πίκφορντ, Γουόκερ, Στόουνς, Γκουεί, Σο, Μέινου (70’ Πάλμερρ, Ράις, Σάκα, Μπέλιγχαμ, Φόντεν, Κέιν (61’ Γουότκινς).

sdna.gr