Οι πραγματικοί φίλαθλοι και κάποιοι παράγοντες συχνά-πυκνά μας ρίχνουν εκείνο το ωραίο και εύηχο σύνθημα, «ο αθλητισμός είναι πολιτισμός». Μάλιστα, πολλές φορές αυτό το σύνθημα το συναντάμε αναρτημένο και σε τοίχους αιθουσών που πραγματοποιούνται βραβεύσεις στις οποίες παρίστανται και εκπρόσωποι του ποδοσφαίρου. Ισχύει, όμως, το σύνθημα αυτό και για το άθλημα του ποδοσφαίρου; Στην Κύπρο θα έλεγα και θα το φώναζα, ΟΧΙ, δεν ισχύει. Το κυπριακό ποδόσφαιρο δεν έχει καμία σχέση με πολιτισμό!

Φίλοι μου καλοί, τις τελευταίες μέρες βρίσκομαι στη μέση μιας δύσκολης μετακόμισης και δεν προλαβαίνω να παρακολουθήσω ποδοσφαιρικούς αγώνες. Τον αγώνα κυπέλλου Απόλλωνα - ΑΕΛ τον είδα προς το τέλος και «θαύμασα» εκείνες τις σκηνές απείρου κάλλους, όταν ένας παίκτης της ΑΕΛ τα έβαλε με συνάδελφό του του Απόλλωνα, ο οποίος ίσως να τον προκάλεσε. Και τελικά, ο παίκτης της ΑΕΛ πρόλαβε πριν τον αρπάξουν να ρίξει μερικές... ψιλές! Εκτός τούτου, παρακολούθησα σε βίντεο και φωτοβολίδα που προσγειώθηκε στη μέση του γηπέδου κατά τη διάρκεια του αγώνα σε ένα παιχνίδι που ήταν κεκλεισμένων! Ευτυχώς, ούτε και αυτή τη φορά βρήκαν κάποιον στο κεφάλι…

Τολμώ και θα το λέω κάθε μέρα, το ποδόσφαιρο στην Κύπρο κάθε άλλο παρά πολιτισμός είναι. Κι ούτε και θα γίνει ποτέ με τα μυαλά που κουβαλάμε. Αυτό που προφανώς θα καθιερωθεί είναι να διεξάγονται οι αγώνες και στο επόμενο πρωτάθλημα με θεατές μόνο από τη γηπεδούχο ομάδα. Και να σας πω και κάτι, καλά έκανε η ομοσπονδία και εφάρμοσε αυτό το μέτρο. Το μόνο λάθος που έκανε η ΚΟΠ ήταν που άργησε πολύ να πάρει μέτρα. Έπρεπε να το κάνει εδώ και καιρό, χωρίς την παρέμβαση της πολιτείας…