Έχουμε αποτύχει παταγωδώς να ελέγξουμε την κατάσταση στα γήπεδα. Και προσοχή, δεν είμαι από εκείνους που επιρρίπτουν αποκλειστικά την ευθύνη στην Αστυνομία. Είπαμε πολλές φορές ότι η Αστυνομία έχει πολλές ευθύνες στον τομέα πρόληψης. Από εκεί και πέρα είναι και πολλοί άλλοι που έχουν ευθύνες, με πρώτα και καλύτερα τα σωματεία και τους παράγοντές τους, και μαζί η ομοσπονδία που τους εκπροσωπεί, η ΚΟΠ.

Φίλοι μου καλοί, στην Κύπρο δύσκολα καταλαβαίνουμε ή αν θέλετε, δύσκολα αντιλαμβανόμαστε τα σοβαρά λάθη που κάνουμε σε όλους τους τομείς της καθημερινής μας ζωής, μαζί και στο ποδόσφαιρο. Βέβαια, έχουμε μάθει να μη νοιαζόμαστε για το ίδιο το άθλημα ή για τον αντίπαλο οπαδό. Αυτό που πάντα θέλουμε, είναι να κερδίζει η ομάδα, όποιο κι αν είναι το κόστος. Βασικά, η ήττα δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μας. Έτσι μας έμαθαν από μικρούς, από το μάθημα της ιστορίας, εμείς οι Έλληνες πάντα κερδίζαμε!…

Ψάχνοντας πολύ την όλη κατάσταση με τα γήπεδα, τις ομάδες και τους αρρωστημένα φανατικούς οπαδούς, έχω διαπιστώσει ένα πράγμα το οποίο δεν σηκώνει συζήτηση. Ποιο είναι αυτό; Ότι, φίλοι μου καλοί, αν δεν πονέσεις, δεν μπορείς να καταλάβεις. Το σωματείο αν δεν δεχτεί εξοντωτική ποινή δεν θα καταλάβει. Ο άρρωστος οπαδός, αν δεν συλληφθεί και να φυλακιστεί, έστω για 5 - 10 μέρες, πάλι δεν θα καταλάβει. Αυτά όλα, δεν τα κατάλαβα μόνος μου. Ήρθε πριν κάποια χρόνια μια αρρώστια που μου την έδωσε κατακέφαλα, με τιμώρησε όσο πιο αυστηρά γίνεται και με ξύπνησε από τον λήθαργο. Πέραν όλων των άλλων αντιλήφθηκα ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι πόλεμος αλλά ένα παιχνίδι που πρέπει να το βλέπεις και να το απολαμβάνεις, έστω κι αν η ομάδα σου χάνει…

• Παίξε κι εσύ μπάλα στο ΓΗΠΕΔΟ μας ακολουθώντας μας σε FACEBOOK και X/TWITTER