Αν κάποιος υποστηρίζει ότι η Ανόρθωση έχει τον πρώτο λόγο στον σημερινό τελικό απέναντι στον Ολυμπιακό δεν θα διαφωνήσω, όμως, θα πρόσθετα ότι οι μαυροπράσινοι δεν είναι αουτσάιντερ. Γιατί, μπορεί η «Κυρία» να έχει την εμπειρία ή και την ποιότητα με το μέρος της, ωστόσο αυτά τα στοιχεία σπάνια τα έβγαλε φέτος.

Από ποιότητα δε, δεν υστερεί ο Ολυμπιακός. Ακόμη και τους αριθμούς να κοιτάξει κανείς, οι δύο ομάδες δεν έχουν τεράστιες διαφορές. Όχι μόνο ο Ολυμπιακός επικράτησε δύο φορές της «Κυρίας» στα πλέι οφ, αλλά και στο σύνολο των αγώνων η Ανόρθωση έχει μόλις δύο νίκες περισσότερες. Ούτε στην επίθεση βρίσκει κανείς μεγάλες διαφορές, αφού η Ανόρθωση σκόραρε έξι γκολ περισσότερα.

Η μεγάλη διαφορά εντοπίζεται στην άμυνα, όπου η Ανόρθωση δέχθηκε 14 γκολ λιγότερα. Η Ανόρθωση δεν έπεισε φέτος, όμως, τα παιχνίδια κυπέλλου είναι κομμένα και ραμμένα στη στρατηγική του Τιμούρ Κετσπάγια. Απέναντι στον Τσέντομιρ Γανέφσκι, έναν προπονητή που επίσης τακτικά είναι εξαιρετικός, παρουσιάζει ενδιαφέρον τι παιχνίδι θα παρακολουθήσουμε.

Μπορεί να «ρισκάρει» η Ανόρθωση και να κάνει παιχνίδι πρωτοβουλίας; Και αν ναι, πόσο θα είναι το ρίσκο γνωρίζοντας ότι απέναντί της έχει παίκτες – «μηχανάκια»; Παρότι κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι ο τελικός, βάσει ονομάτων, έχει «φαβορί» και «αουτσάιντερ», σε αυτό το ραντεβού είναι πιθανό να υπερισχύσει η τακτική, με τις γραμμές να είναι σε κοντινή απόσταση και τις δύο ομάδες να ψάχνουν το μεγάλο λάθος του αντιπάλου.

Οι δύο κόουτς ξέρουν άριστα πώς να «κλέβουν» παιχνίδια. Σε τέτοια ραντεβού, αυτό το προσόν παίζει καθοριστικό ρόλο. Το θέμα είναι ποιανού το σχέδιο θα εφαρμοστεί καλύτερα...