Άκουγα προχθές τις δηλώσεις ενός φουτσαλιστή σε μια αθλητική εκπομπή στο ραδιόφωνο. Δεν έχει σημασία ποιος είναι ο αθλητής, αλλά αυτό που πιστεύει. Ή μάλλον αυτό που θέλει να πιστεύει.

Μιλούσε για το φούτσαλ γενικότερα και κάποια στιγμή θέλησε να μιλήσει για τον κόσμο. Η προσέγγιση ήταν πως λόγω της κάρτας φιλάθλου δεν πάει ο κόσμος στα κλειστά για να δει τους αγώνες. Ναι, αφού φίλε και πριν την κάρτα φιλάθλου γέμιζαν, τόσο αυτά του φούτσαλ όσο και αυτά του μπάσκετ, του βόλεϊ, του χάντμπολ.

Δυστυχώς, το παραμυθάκι καλά κρατεί. Κάποιοι προσπαθούν ακόμα να πουλήσουν αυτή τη δικαιολογία, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται μεταξύ άλλων και οι ίδιοι οι αθλητές.

Που κανονικά θα έπρεπε να ήταν οι πρώτοι που να απαιτούσαν δραστικές αλλαγές και πραγματικά κίνητρα στον κόσμο (π.χ. φτηνά εισιτήρια, ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες στα γήπεδα) για να έχει λόγο να πάει να δει έναν αγώνα από κοντά, αντί να προτιμήσει την καφετερία ή τον καναπέ.

Μάριος