Ας είμαστε ειλικρινείς. Όταν στις 17 Μαΐου, κατά την παρουσίασή του από τη διοίκηση ως ο νέος προπονητής της Ανόρθωσης, ο Τιμούρ Κετσπάγια δήλωνε «κοφτά» πως δεν θέλει χρόνο και ότι έχει στόχο να διεκδικήσει τίτλο από την πρώτη σεζόν, κάποιοι θα τον είπαν τρελό. Ακόμη και κάποιοι φίλοι της «Κυρίας», παρότι τα βρήκαν ελπιδοφόρα, θεώρησαν τα λεγόμενά του υπερβολικά.

Όχι γιατί δεν έχουν πίστη στις δυνατότητες και το έργο του, αλλά επειδή, ας μη γελιόμαστε, δεν το λες και φυσιολογικό μια ομάδα που τερματίζει εκτός εξάδας την επόμενη σεζόν να πηγαίνει για τίτλο. Και προσέξτε, μιλάμε για μια ομάδα που την περσινή περίοδο πέρασε τα πάνδεινα, ενώ όταν ο Γεωργιανός προπονητής έκανε την εν λόγω δήλωση, η Ανόρθωση βρισκόταν κι εν μέσω σημαντικής οικονομικής κρίσης.

Δύο μήνες και επτά αγωνιστικές μετά την έναρξη του πρωταθλήματος, έχει αποδειχτεί πως ο Κετσπάγια, ούτε τρελός ήταν, ούτε ονειροπόλος. Όχι, δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμη πως ο στόχος για διεκδίκηση του τίτλου θα επιτευχθεί. Είναι ακόμη πολύ νωρίς και όσο καλή κι αν είναι η Ανόρθωση, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως την άνοιξη θα είναι έστω στο κόλπο. Όμως, η αλήθεια είναι πως με βάση τα όσα είδαμε μέχρι στιγμής, θα είναι πολύ περίεργο αν δεν είναι. Όλα τα δεδομένα μάς προϊδεάζουν για μια Ανόρθωση που, ασχέτως κατάληξης, όταν ξεκινήσουν τα πλέι οφ θα είναι στη μάχη του τίτλου.

Ακόμη σημαντικότερο για την ομάδα της Αμμοχώστου είναι το γεγονός πως πλέον υπάρχει γενική παραδοχή πως η Ανόρθωση είναι διεκδικήτρια του τίτλου. Το ακούς όχι μόνο από φιλάθλους διαφόρων ομάδων, αλλά -όλο και πιο πολύ- από προπονητές, ποδοσφαιριστές και ανθρώπους του ποδοσφαίρου γενικότερα. Μάλιστα, ενώ στις πρώτες αγωνιστικές η «Κυρία» έμπαινε απλώς σε μια λίστα τεσσάρων-πέντε ομάδων που θα μπορούσαν να παλέψουν για το πρωτάθλημα, πλέον ακούμε αρκετές φορές τη λέξη «Ανόρθωση» σκέτη, ως απάντηση στο ερώτημα ποια ομάδα έχει τις δυνατότητες να κατεβάσει τον ΑΠΟΕΛ από το θρόνο του μετά από επτά χρόνια.

Το σκηνικό αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πρώτη μεγάλη νίκη της Ανόρθωσης στην προσπάθειά της να ξεφύγει από τη μιζέρια των τελευταίων ετών και να επανέλθει σε πρωταγωνιστικό ρόλο στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Φαίνεται πως αυτή την περίοδο είμαστε μάρτυρες της αλλαγής «στάτους» των κυανολεύκων, μιας αλλαγής, που ναι μεν λαμβάνει χώρα πιο «απότομα» απ’ όσο περιμέναμε, όμως δείχνει να έχει στέρεες βάσεις και σε καμία περίπτωση δεν φαντάζει πυροτέχνημα που σύντομα θα σβήσει.