Οι φιλικοί ποδοσφαιρικοί αγώνες αποτελούν ανοικτό πεδίο δράσης σε όσους «στήνουν» ποδοσφαιρικούς αγώνες λόγω του ότι αυτή η κατηγορία αγώνων δεν είναι ρυθμισμένη. Αυτό καταδεικνύεται μέσα από μια νέα έρευνα, η οποία ασχολήθηκε με περισσότερους από 250 φιλικούς αγώνες στους οποίους εμπλέκονται ευρωπαϊκά ποδοσφαιρικά σωματεία και οι οποίοι φαίνεται να συνδέονται με ύποπτη δραστηριότητα κατά την περίοδο το 2016-2020.

Τα αποτελέσματα απορρέουν από μια τριετή μελέτη που χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα ERASMUS+ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της οποίας ηγήθηκε το Ίδρυμα Έρευνας του Πανεπιστημίου Λευκωσίας UNRF. Στο πλαίσιο της ευρύτερης έρευνας διεξήχθη επιμέρους έρευνα ανάμεσα σε 700 ποδοσφαιριστές στην Κύπρο, στην Ελλάδα και στη Μάλτα, η οποία κατέδειξε ότι:

Περισσότερο από το ένα τέταρτο των ποδοσφαιριστών (26,5%) είχε παίξει σε φιλικό αγώνα τον οποίο υποψιάζονταν ως χειραγωγημένο.

Περισσότερο από το ένα τέταρτο (26,3%) των προσεγγίσεων για να στηθεί ένας φιλικός αγώνας έγινε από παράγοντες των σωματείων, ενώ 15% έγινε από άλλους παίκτες.

Οι παράγοντες των σωματείων ήταν σε ποσοστό 19% οι υποκινητές της χειραγώγησης φιλικών αγώνων και ήταν οι κύριοι επωφελούμενοι των προσεγγίσεων σε ποσοστό σε 26,3%.

Η έρευνα καταδεικνύει επίσης ότι οι εθνικές ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες και όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς αργούν πολύ να καθορίσουν σε ποιον ανήκει η ευθύνη για τους φιλικούς αγώνες, ιδίως στις περιπτώσεις που σωματεία από διαφορετικές χώρες εμπλέκονται σε φιλικά παιγνίδια που παίζονται σε μια τρίτη χώρα. Μερικές ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες δεν παρακολουθούν πού παίζονται παιγνίδια κατά την περίοδο προετοιμασίας πριν από την επίσημη ποδοσφαιρική σεζόν ή κατά τις τουρνέ που διοργανώνονται μέσα στον χειμώνα.

Αυτή η έλλειψη διακυβέρνησης και ρύθμισης, σε συνδυασμό με το ότι αυτοί οι αγώνες διατίθενται στις αγορές στοιχημάτων ανά την υφήλιο και κυρίως από πρακτορεία στοιχημάτων που λειτουργούν με πτωχή ή/και ανύπαρκτη ρύθμιση, σε περιοχές δικαιοδοσίας όπως το Κουρασάο και οι Φιλιππίνες, που ενδεχομένως συνδέονται και με εγκληματικότητα, αφήνουν τους αγώνες αυτούς εκτεθειμένους σε μεγαλύτερο κίνδυνο εκμετάλλευσης από όσους χειραγωγούν αγώνες.

Για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού, η μελέτη «Combating Match Fixing in Club Football Non-Competitive Friendlies» προτείνει:

Η UEFA να επιβάλει τη ρύθμιση των φιλικών αγώνων στις 55 ομοσπονδίες-μέλη της.

Οι πράκτορες αγώνων να απαγορεύεται να κατέχουν ή να ελέγχουν σωματεία, όπως ακριβώς και οι μάνατζερ των ποδοσφαιριστών.

Τη δημιουργία ενός σώματος που να εκπροσωπεί τους πράκτορες αγώνων σε μελλοντικές διαπραγματεύσεις με τους αγώνες να ρυθμίζονται από διεθνή σώματα όπως η FIFA και η UEFA.

Τη θέσπιση προτύπων για τα δεδομένα (data standards) που να αποτρέπουν την πώληση δεδομένων από ζωντανούς αγώνες σε πράκτορες στοιχημάτων οι οποίοι δεν υπόκεινται σε ρύθμιση ή υπόκεινται σε πτωχά κανονιστικά πλαίσια.