Όπως το ρώτησα ξανά, θα το ρωτήσω και τώρα. Προς τι όλο αυτό το σούσουρο μεταξύ Ομόνοιας και ΓΣΠ ρε παιδιά; Τι και ποιον εξυπηρέτησε; Τίποτα και κανέναν, είναι η απάντηση. Βαριές κουβέντες, αναρτήσεις, καυστικές τοποθετήσεις, ατάκες τύπου «οριστικά και αμετάκλητα» και ούτε θυμάμαι τι άλλο χωρίς ουσία στο τέλος της ημέρας.

Οι δύο πλευρές τα βρήκαν, πρώτα για τα ευρωπαϊκά των πρασίνων και προ ημερών για τις εγχώριες υποχρεώσεις. Και για να έχουμε καλό ρώτημα... Υπήρξε κανείς που πίστεψε πως δεν θα τα βρουν; Αυτό όμως που λέμε τώρα είναι πως το να πυροδοτείς το κλίμα μόνο κακό κάνεις και στη μια πλευρά και στην άλλη.

Διχάστηκε ο κόσμος. «Να πάμε Δασάκι και να μην μας κοροϊδεύει κανείς» οι μεν, «πού να τρέχουμε τώρα;» οι δε. Και επαναλαμβάνω. Όλο αυτό για το τίποτα. Ας γινόταν όλο αυτό πίσω από κλειστές πόρτες και μετά να μας λέγανε «τα σπάσαμε αλλά τελικά τα βρήκαμε». Τόσο δύσκολο ήταν;

Α.Κ.