Την καταγραφή αυτής της ποδοσφαιρικής ιστορίας, άγνωστης για τους νεότερους, γνωστής κι ένδοξης για τους παλαιότερους, την είχα υποσχεθεί στον αείμνηστο πατέρα και πρώτο δάσκαλό μου Ανδρέα Παφίτη. Κάποια στιγμή, θα την κατέγραφα για να μείνει στις νέες γενιές που θα έρθουν. Έστω και κάτω από δύσκολες για μένα συνθήκες, θα προσπαθήσω να τηρήσω την υπόσχεσή μου. Είναι μια ρομαντική ιστορία, έστω κι αν κατά βάθος έκρυβε άλλα συμφέροντα τα οποία προώθησε πολύ έξυπνα η ελλαδική χούντα των συνταγματαρχών, η οποία ανέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα την 21η Απριλίου του 1967.

Κωνσταντίνος Ασλανίδης

Ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού, συνταγματάρχης Ασλανίδης, λέγεται ότι ήταν ο εμπνευστής της ιδέας για συνένωση του Ελλαδικού με το Κυπριακό ποδόσφαιρο. Με αυτόν τον τρόπο, θα είχαμε και μια πρώτη Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα! Αυτός άλλωστε ήταν ο στόχος πολλών και στην Αθήνα και στη Λευκωσία, ανεξαρτήτου κόστους, και το ομολόγησε ο ίδιος ο Ασλανίδης σ’ έναν από τους πρώτους αγώνες του Ολυμπιακού Λευκωσίας στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην Ελευσίνα...

«Ζήτω η ένωσις!»

Μιλώντας ο τότε γενικός γραμματέας Αθλητισμού προς τον κόσμο της Ελευσίνας, ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Φίλαθλοι της Ελευσίνας, έλαχε σε 'σας η τιμή να υποδεχθείτε πρώτοι τον αγαπημένο μας σύλλογο, τον πρωταθλητή Κύπρου, Ολυμπιακό Λευκωσίας. Η συμμετοχή της εκάστοτε πρωταθλήτριας είναι η ενοποίησις του αθλητισμού, η οποία θα αποτελέσει προοίμιο της πολιτικής ενώσεως».

«Και τώρα, σας καλώ να αναφωνήσουμεν, Ζήτω η ένωσις!».

Εμείς δεν πιστεύουμε ότι ο Ασλανίδης ήταν ο μοναδικός εμπνευστής για να αγωνίζεται η εκάστοτε πρωταθλήτρια Κύπρου στο πρωτάθλημα Ελλάδας. Εκτελεστής της παράξενης αυτής απόφασης, ναι, ήταν ο Ασλανίδης, όμως κακά τα ψέματα, υπήρξε πολιτική συμφωνία για να αγωνίζεται η εκάστοτε πρωταθλήτρια Κύπρου, από τη σεζόν 1967-1968 στο πανελλήνιο πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής.

Ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής κυβέρνησης των συνταγματαρχών, Στυλιανός Πατακός με τον Κωνσταντίνο Ασλανίδη, συνομιλούν με παίκτες του Ολυμπιακού πριν από αγώνα του 1967. Η φωτογραφία αυτή είναι ένα μικρό δείγμα για το τι περιλαμβάνει το αρχείο Δημήτρη Τριανταφύλλου, του οποίου τα δικαιώματα εξασφάλισα το 1999.

Πρεμιέρα με Ολυμπιακό

Τον Σεπτέμβριο του 1967, η ιδέα έπαιρνε σάρκα και οστά. Για πρώτη ίσως φορά στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, μια ομάδα από μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα συμμετείχε στο πρωτάθλημα ξένης χώρας! Πώς αποδέχθηκαν αυτήν την κίνηση η UEFA και η FIFA, είναι πραγματικό μυστήριο. Η ουσία είναι ότι έδωσαν την έγκρισή τους! Όπως και να έχουν τα πράγματα, ο Ολυμπιακός Λευκωσίας, πρωταθλητής Κύπρου 1966-67, ήταν αυτός που κλήθηκε να εγκαινιάσει τον θεσμό τη σεζόν 1967-68. Το πήγαινε - έλα στην Ελλάδα, η διαφορά δυναμικότητας, η διαιτησία, ο επαγγελματισμός που δεν είχε εφαρμοστεί στην Κύπρο, ήταν οι αιτίες για να μην παραμείνει καμία ομάδα μας για δεύτερη χρονιά στην Α΄ Εθνική. Όλες υποβιβάζονται, πλην του ΑΠΟΕΛ το 1974!

Δείγμα του τι συνέβαινε πριν από κάθε παιχνίδι κυπριακής ομάδας με μεγάλη ομάδα της Κύπρου, αποτελεί το δημοσίευμα - ανταπόκριση από τη Λευκωσία, ενόψει αγώνα Ολυμπιακού Λευκωσίας – Ολυμπιακού Πειραιώς.

Στο γραφικό ΓΣΟ

Τον Ολυμπιακό διαδέχθηκε το 1968-69 η πρωταθλήτρια ΑΕΛ, η οποία αγωνιζόταν τότε στο γραφικό ΓΣΟ. Έπεσε και η ΑΕΛ για να τη διαδεχθεί και πάλι ο πανίσχυρος τότε Ολυμπιακός (1969-70). Όσο ισχυρός όμως και να ήταν στην Κύπρο, όση στήριξη κι αν είχε από την πολιτική ηγεσία, στην Ελλάδα ήταν αδύνατο να κρατηθεί για δεύτερη χρονιά, οπόταν μετά από εννέα μήνες οι μαυροπράσινοι επέστρεφαν και πάλι στη Λευκωσία...

Η μεγάλη έκπληξη

Το 1969-70, στο Παγκύπριο πρωτάθλημα είχαμε μια τεραστίου μεγέθους έκπληξη. Η ΕΠΑ Λάρνακας, του Αλκιβιάδη και του Τάσου, άφηνε στη δεύτερη θέση την Ομόνοια και κέρδιζε τη δική της συμμετοχή στον πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής 1970-71, με έδρα το ΓΣΖ.

Την αμέσως επόμενη χρονιά, ο Ολυμπιακός δίνει το παρών του για τρίτη φορά, αλλά, παρά την εμπειρία του, ούτε και αυτή τη φορά θα τα καταφέρει.

Η «αριστερή» Ομόνοια

Το 1972-73, ήρθε και η σειρά της κορυφαίας ίσως Ομόνοιας όλων των εποχών για να αγωνιστεί στην Ελλάδα. Τι το ήθελε όμως η «αριστερή» Ομόνοια να μπλεχτεί στα πόδια της χούντας. Στην αρχή, ενώ οι σχέσεις ήταν φιλικές, στη συνέχεια της σφύριξαν οι διαιτητές και κατάλαβε! Αξέχαστος θα μείνει ο αγώνας στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, όπου η πρωταθλήτρια Κύπρου κέρδιζε 2-0 στο ημίχρονο τον Παναθηναϊκό, για να χάσει στην επανάληψη με 4-2! Οι ηλικιωμένοι σήμερα παίκτες της Ομόνοιας ακόμα θυμούνται τη διαιτησία του Ζλατάνου...

ΑΠΟΕΛ - Μάρκοβιτς...

Το 1972-73, ο ΑΠΟΕΛ έφερε από την Ελλάδα τον Πάνο Μάρκοβιτς για να αναλάβει την τεχνική του ηγεσία. Ο Ελλαδίτης προπονητής για πρώτη φορά εφαρμόζει επαγγελματικά πρότυπα στην Κύπρο, προσφέροντας στους παίκτες και τους πρώτους μισθούς αλλά και πολύ καλά πριμ. Έτσι, ο ΑΠΟΕΛ κάνοντας τη διαφορά αναδείχθηκε πρωταθλητής και το 1973-74 διαδέχεται την Ομόνοια στην Ελλάδα. Οι γαλαζοκίτρινοι κάνουν εξαιρετική πορεία και οδηγούνται σε αγώνες μπαράζ, όπου και κατορθώνουν να κερδίσουν την παραμονή τους για δεύτερη συνεχόμενη χρόνια! Κι ενώ οι πανηγυρισμοί δεν έχουν κοπάσει, ξεσπά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και στις 20 η εισβολή του Αττίλα. Η μεγάλη ομάδα που δημιούργησε ο Πάνος Μάρκοβιτς δεν υπάρχει πια, ενώ ο θεσμός της συμμετοχής κυπριακών ομάδων στο πρωτάθλημα της Ελλάδας καταργείται, αφού ήδη στην Ελλάδα οι πρωτεργάτες καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν...

Κυριακή... γιορτή!

Στην Κύπρο, κανείς δεν το είδε ως κόλπο της χούντας. Το αντίθετο, ο φίλαθλος κόσμος, μέσα από την αθωότητά του, ευγνωμονούσε την ελληνική κυβέρνηση γιατί έφερε στην Κύπρο τα ινδάλματα των ονείρων τους. Τον Μίμη Δομάζο, τον Γιώργο Δεληκάρη, τον Γιώργο Κούδα...

Κάθε 15 μέρες, στο ΓΣΠ, στο ΓΣΟ, στο ΓΣΖ, στηνόταν μια μεγάλη ποδοσφαιρική γιορτή που κράτησε επτά ολόκληρα χρόνια. Και τι σύμπτωση, μ’ ένα πραξικόπημα ξεκίνησε αυτή η γιορτή και μ' ένα πραξικόπημα έλαβε τέλος. Δυστυχώς, το δεύτερο πραξικόπημα έφερε στην Κύπρο την εισβολή, την κατοχή, τον θάνατο...

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1974, πραγματοποιήθηκε κοινή σύσκεψη εκπροσώπων της ΕΠΟ, της ΚΟΠ και του ΑΠΟΕΛ, στην οποία αποφασίσθηκε η αναστολή της συμμετοχής του συλλόγου στην Α΄ Εθνική, λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατούσε στην Κύπρο.