Αποφάσισα να γράψω κάτι και εγώ, δέκα ημέρες μετά τον θάνατο του Ντιέγκο Μαραντόνα. Δεν χρειάζεται να λέμε ξανά πόσο σημαντικός υπήρξε για το ποδόσφαιρο. Όταν κάποιος εμπνέει όχι μόνο τη δική του γενιά αλλά και τις επόμενες, προφανώς εμάς δεν μας πέφτει λόγος σε ό,τι έχει να κάνει με τα καθαρά ποδοσφαιρικά του χαρίσματα. Αυτό που θα ήθελα να θίξω είναι πως ο «Ντιεγκίτο» διχάζει την κοινή γνώμη ως προς την προσωπικότητά του.
Κατά την άποψή μου, και αυτό το κομμάτι είναι τόσο ξεκάθαρο όσο και η ποδοσφαιρική του αξία. Στο γήπεδο εξαιρετικός! Πολύ καλός για να είναι αληθινός! Καμία συζήτηση για αυτό. Καμία συζήτηση όμως και για το ότι σίγουρα αποτελεί κακό παράδειγμα, για όλες τις επόμενες γενιές, ο δρόμος που επέλεξε να ακολουθήσει στη ζωή του ο Μαραντόνα εκτός ποδοσφαίρου.
Στη μνήμη μας, λοιπόν, πρέπει να μείνει ως ένας… Αϊνστάιν του ποδοσφαίρου. Για τίποτε άλλο δεν θα πρέπει να τον θυμόμαστε. Ο Θεός ας τον αναπαύσει.
