Η Ένωση Αθλητικογράφων Κύπρου, για 50ή συνεχόμενη χρονιά διοργάνωσε την εκδήλωση για τους Άριστους αθλητές. Μια εκδήλωση την οποία τίμησε για άλλη μια χρονιά η Πολιτεία με την παρουσία πολλών αξιωματούχων, με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Φέτος, εκτός από τους Ελλαδίτες συνάδελφους, είχαμε και ξένους αθλητικούς συντάκτες. Με λύπησε το γεγονός ότι απουσίαζαν κάποιοι από τους τιμώμενους αθλητές, άλλοι δικαιολογημένα και άλλοι αδικαιολόγητα. Έχω την εντύπωση ότι η ΕΑΚ θα πρέπει να βρει τη λύση με αυτό το θέμα, ενώ παράλληλα θα πρέπει να βρεθεί και ο χρόνος για να προβάλλονται οι επιτυχίες των αθλητών μας και όχι να γίνονται όλα στο άψε - σβήσε γιατί πιέζει ο τηλεοπτικός χρόνος. Όπως και να έχει το πράγμα, όλα αυτά μπορούν να βρουν τη λύση τους…

Γράφω σήμερα για την εκδήλωση της ΕΑΚ και οφείλω να πω ότι στην οργάνωση των Αθλητικογράφων, άξιζε φέτος, για τα 50χρονα ένα ξεχωριστό Αριστείο, πέραν αυτού που πήρε ο Κυριάκος Ιωάννου. Το Αριστείο αυτό θα έπρεπε να το σκεφτεί κάποιος από την Πολιτεία για να το απονείμει στον πρόεδρο της ΕΑΚ, Ηρόδοτο Μιλτιάδους.

Η ΕΑΚ, στα 50 αυτά χρόνια τίμησε εκατοντάδες αθλητές, έκανε ανθρώπους να δακρύσουν από συγκίνηση, πρόσφερε σε όλο τον κόσμο, μέσω της τηλεόρασης του ΡΙΚ, μεγαλειώδεις αθλητικές στιγμές. Κι όμως, κανένας στην τελευταία γιορτή δεν σηκώθηκε όρθιος για να χειροκροτήσει τους ίδιους τους αθλητικούς συντάκτες. Ας είναι, θα το κάνω εγώ σήμερα κι ας με χαρακτηρίσουν υπερβολικό. Συνάδελφοι, χίλια μπράβο, σας χειροκροτώ, αξίζετε το δικό σας Αριστείο για όσα προσφέρετε στον αθλητισμό μας!