Σχεδόν όλες οι μεγάλες ομάδες έχουν δει μία σημαντική αύξηση στα εισιτήρια διαρκείας τους. Και είναι λογικό να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση, κάτι που δεν έκαναν τις δύο προηγούμενες ποδοσφαιρικές σεζόν μιας και ο κορωνοϊός είχε αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα. Όχι πως τώρα μας έχει αφήσει ήσυχους αυτός ο... αόρατος εχθρός αλλά για την ώρα δεν υπάρχουν περιορισμοί. Μπαίνει λοιπόν ρευστό στα ταμεία και μπορούν να κινηθούν πιο... άνετα σε αυτή τη «νεκρή» περίοδο οι σύλλογοι για να κάνουν τα ψώνια τους.

Δεν είναι όμως ο μοναδικός λόγος που βλέπουμε ο κόσμος να αγοράζει κάρτες διαρκείας της ομάδας του και στην ουσία να επιστρέφει στο γήπεδο. Είναι γιατί τα περισσότερα σωματεία αντιλήφθηκαν ότι δεν μπορούν μόνο να παίρνουν αλλά πρέπει και να δίνουν. Δηλαδή, με την παραχώρηση κινήτρων ο κόσμος αγκαλιάζει την προσπάθεια. Οι μειωμένες τιμές (με ευκολίες πληρωμής), τα πιο ποδοσφαιρικά γήπεδα και το θέαμα, έχουν «αναγκάσει» τους ποδοσφαιρόφιλους να επιστρέψουν στο πλευρό της ομάδας τους. Αν σε αυτά προστεθεί και ένας παίκτης-κράχτης, τότε τα διαρκείας γίνονται ακόμη περισσότερα.

Δεν πρέπει όμως να επαναπαύονται τα σωματεία. Μπορεί το κυπριακό ποδοσφαιρικό προϊόν να έχει τις παθογένειές του και να χρήζει σοβαρής βελτίωσης, όμως κακά τα ψέματα υπάρχει ανταγωνισμός και ειδικά τώρα που οι μικροί... μεγάλωσαν. Γίνονται επενδύσεις και επιβάλλεται να βελτιωθούν και άλλα πράγματα ώστε ο κόσμος που δίνει τα λεφτά του να ζει μια ποδοσφαιρική εμπειρία και να μην περιορίζεται μόνο στα 90 λεπτά του αγώνα. Όπως γίνεται στο εξωτερικό. Κάποιες το έκαναν, όμως είμαστε ακόμη χιλιόμετρα μακριά...