Το ερώτημα μετά τα επεισόδια που πραγματοποιήθηκαν το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στη Λεμεσό μεταξύ οπαδών του Απόλλωνα και της ΑΕΛ, είναι ένα: Πότε θα σταματήσουν να δρουν ανεξέλεγκτα οι χούλιγκαν;

Τους απομακρύναμε από τα γήπεδα εφαρμόζοντας την κάρτα φιλάθλου. Αυτό το αναγνωρίζουμε. Όμως, τι γίνεται με τις γειτονιές; Τους δρόμους; Τον άμαχο πληθυσμό που κάθεται στην αυλή του και μπορεί να του έρθει η πέτρα στο κεφάλι;

Το κοινωνικό θέμα που υπάρχει σχετικά με τη βία, είτε είναι γηπεδική είτε άλλης κατηγορίας, είναι πέρα για πέρα ορατό. Νοσούμε από αυτό χρόνια και γιατρειά δεν βρίσκουμε. Ο λόγος; Απλός και κυπριακός. Δεν εφαρμόζονται οι νόμοι. Υπάρχουν, αλλά... Δρουν ανενόχλητοι, σκορπούν τον τρόμο σε δρόμους και πλατείες (όλοι, όχι μόνο οι Λεμεσιανοί) και ποιο το αποτέλεσμα; Κανένα! Γι' αυτό και συνεχίζεται η... μάστιγα.

Αν θέλουμε μια υγιή κοινωνία με πολιτισμένους ανθρώπους, πρέπει να αλλάξουν πολλά, από την παιδική ηλικία. Πριν θρηνήσουμε θύματα (κλισέ, το ξέρω).