Η τοξικότητα ζει και βασιλεύει στην ελληνική Super League. Η απίστευτη εχθρότητα που επικρατεί ανάμεσα στους ιδιοκτήτες των τεσσάρων μεγάλων ΠΑΕ, Ολυμπιακού, ΑΕΚ, ΠΑΟ και ΠΑΟΚ, δεν έχει προηγούμενο. Ειδικά τώρα που ξεκίνησαν τα πλέι οφ, οι φωνές και οι διαμαρτυρίες σε κάθε ντέρμπι για τις διαιτητικές αποφάσεις δίνουν και παίρνουν. Όλοι φωνάζουν, κανένας δεν ευνοείται από τη διαιτησία.

Ακόμα και οι Ελλαδίτες αθλητικοί συντάκτες έχουν μπει στην εξίσωση αυτού του «βρώμικου» παιχνιδιού. Ανάλογα με την ομάδα που εξυπηρετούν τα ρεπορτάζ τους, υπάρχουν συνάδελφοι που προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο, σε μια προσπάθεια να αποδείξουν ότι οι ομάδες τους δεν ευνοούνται (ποτέ) από τη διαιτησία, αλλά μόνο οι αντίπαλοι. Σε γενικές γραμμές γίνεται ο κακός χαμός. Ακόμα και για απειλές έχουμε διαβάσει ότι δέχθηκε διαιτητής που διαιτήτευσε μεγάλο ντέρμπι.

Και ουδείς μπορεί να βάλει το χέρι στη φωτιά για το τι θα επακολουθήσει στη συνέχεια, όταν θα πλησιάζει το τέλος της σεζόν και οι αγώνες θα είναι ιδιαίτερα καθοριστικοί. Όλη αυτή η τοξικότητα που επικρατεί, επισκιάζει το τεράστιο ενδιαφέρον που υπάρχει στο πρωτάθλημα. Ενώ άλλες χρονιές ο πρωταθλητής ήταν γνωστός από τον Οκτώβριο ή Νοέμβριο, φέτος διεξάγεται ένα από τα πιο συναρπαστικά πρωταθλήματος των τελευταίων δεκαετιών. Κι όμως, αντί όλοι να ασχολούνται με το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, ασχολούνται με το παρασκήνιο. Και τούτο, διότι είναι ευρέως γνωστό πόσο μετρά το παρασκήνιο στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ούτε η FIFA με τον ορισμό κάποιας διοικούσας επιτροπής δεν σώζει το δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η κατρακύλα του δεν έχει πάτο. Κρίμα, διότι φέτος όντως παρακολουθούμε ένα πολύ ενδιαφέρον και απρόβλεπτο πρωτάθλημα, με τέσσερις, σχεδόν ισοδύναμες, ομάδες να έχουν τις δικές τους πιθανότητες να κόψουν πρώτες το νήμα.