Ξέρεις τι είναι ο  Τέσλα για το ραδιόφωνο, ο Ντα Βίντσι για το αεροπλάνο και οι Αζτέκοι για το ποδόσφαιρο; Είναι οι πατέρες των προαναφερθέντων, που όμως δεν θα διαβάσεις ή δεν θα ακούσεις πουθενά το όνομά τους, δίπλα στα επιτεύγματα ή στις περιβόητες επινοήσεις τους. Αυτό που ξέρουμε είναι πως πρόκειται για τους αφανείς ήρωες και τους ανθρώπους που έβαλαν τα θεμέλια για να υπάρχουν σήμερα τα συγκεκριμένα αγαθά. Κάτι τέτοιο είναι και ο Ζορζίνιο για την Εθνικής Ιταλίας.

Ειδικότερα, σε ένα Euro τόσο παραγωγικό, που η Ιταλία πέραν των άλλων είναι και πρώτη σε προσπάθειες για γκολ(101) παρουσιάζοντας παράλληλα και τις πλούσιες επιθετικές τις αρετές.  Συνεπώς, μ’ αυτά και αυτά ο Ζορζίνιο κινείται στα όρια του αντι-ήρωα, μιας και στο γήπεδο υπάρχουν οι Ιμόμπιλε, Ινσίνιε, Μπαρέλα, Σπινατσόλα (στον αόριστο δυστυχώς ο τελευταίος). Γιατί τον κατατάσσω όμως στο ίσως πιο πολύτιμο γρανάζι στην καλοκουρδισμένη και πλέον «λαδιασμένη» μηχανή του Ρομπέρτο Μαντσίνι; Τα τρεξίματα του μακριά απ’ την μπάλα για να καλύψει χώρους (28χλμ), η διορατικότητα του στο παιχνίδι με το ταυτόχρονο διάβασμα του αντιπάλου τον καθιστούν αναντικατάστατη μονάδα για την squadra azzura.

Οι τοποθετήσεις του φανερώνουν την ευφυΐα που διαθέτει σαν ποδοσφαιριστής, πολύ πιθανόν και το ένστικτο ενός καλού ανασταλτικού μέσου. Η σύμπραξη του με τον Ενγκόλο Καντέ στην Τσέλσι, τον ώθησε να δει και μπροστά, στη δημιουργική πλευρά του «φράκτη», αφού με παρτενέρ τον Άλαν στην Νάπολι δεν είχε κάποιο που μπορούσε να τον συμπαρασύρει με την τόλμη και τον ποδοσφαιρικό του «εγωισμό», όσον αφορά την συνεισφορά στη γραμμή «κρούσης». Επιπλέον, η συμμετοχή του στο δημιουργικό κομμάτι, αναβαθμίζεται στην Ιταλία του Μαντσίνι.

Έχει μάθει τόσο πολύ τον τρόπο σκέψης του Μπαρέλα, του Λοκατέλλι και του Βεράτι, που αντιλαμβάνεται κανείς και χωρίς να έχει γνώση, την τρομερή ομοιογένεια που απέκτησαν, προϊόν των κοινών αγώνων στα προκριματικά.  Κατ’ επέκταση έχουμε μια Ιταλία, που όλοι έχουν τους δικούς τους ρόλους και όχι. Δηλαδή ενώ ο Ζορζίνιο θα κόψει και ο Μπαρέλα θα μοιράσει, θα ρθουν στιγμές και είναι αρκετές που το σκηνικό θα αντιστραφεί, μεγάλη ένδειξη και του σπουδαίου πλουραλισμού στην μεσαία γραμμή του Ρομπέρτο Μαντσίνι.

Εν κατακλείδι, ότι συμβαίνει στη Τσέλσι θα συμβεί και εδώ. Υπάρχουν πολλά ονόματα που μπορούν να μπουν στο κάδρο πρωταγωνιστών των συνειδήσεων του κόσμου της squadra azzura και ο Ζορζίνιο για να τοποθετήσει εαυτό εκεί θα πρέπει να κάνει πολλά περισσότερα από εκείνα που πρέπει. Ελπίζω μόνο, εάν εν τέλει η Ιταλία κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης, οι συνάδελφοι στο «France Football» να συνεχίσουν στην γραμμή Μόντριτς για να διαγράψουν κάποιες κτυπητές ανορθογραφίες του παρελθόντος.