Ιδιαίτερο είναι το καλοκαίρι για τον ΑΠΟΕΛ. Προετοιμάζεται χωρίς να έχει στο μυαλό την ευρωπαϊκή διάκριση, επακόλουθο της περσινής πολύ άσχημης χρονιάς. Ως εκ τούτου, όλη η προσοχή είναι στραμμένη στη σωστή στελέχωση του ρόστερ, ώστε τη νέα σεζόν οι γαλαζοκίτρινοι να επανέλθουν σε πρωταγωνιστική πορεία.

Αυτό ήταν το μέλημα και πριν από 20 χρόνια (σεζόν 2001-02), η προηγούμενη φορά που η ομάδα της Λευκωσίας έμεινε εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Όπως και φέτος, έτσι και τότε η διοίκηση –και τότε ηγείτο ο Πρόδρομος Πετρίδης στη δεύτερή του χρονιά στον προεδρικό θώκο– επιδόθηκε σε μεταγραφικά «μπαμ» για να δυναμώσει το ρόστερ.

Σε αντίθεση με φέτος, που πήρε ξένους δύο ανταγωνιστών, της Ανόρθωσης (Κβιλιτάια, Νταουσβίλι, Οκριασβίλι) και της ΑΕΛ (Ντανίλο), συν τους Καρώ και Θεοδώρου, εκείνη τη χρονιά οι μεγάλες μεταγραφές αφορούσαν στην πλειοψηφία Κύπριους αφού ήταν διαφορετικά τα δεδομένα με τους λεγεωνάριους που είχε το δικαίωμα να έχει στο δυναμικό της η κάθε ομάδα.

Η πιο ηχηρή μεταγραφή –με βάση την προϋπηρεσία του στην «αιώνια» αντίπαλο– ήταν αυτή του Κώστα Μαλέκκου, ο οποίος έκανε τον… μεγάλο δρόμο από την Ομόνοια στον ΑΠΟΕΛ, με ενδιάμεσο σταθμό για έναν χρόνο στην ΑΕΛ. Από εκεί και πέρα, πήρε τον Χάρη Χαραλάμπους, που επί μία δεκαετία φορούσε τη φανέλα της Ανόρθωσης πανηγυρίζοντας μαζί της πέντε πρωταθλήματα.

Επέστρεψαν, από δανεισμό στη Δόξα, οι Μάριος Ηλία και Στέλιος Οκκαρίδης, που μετέπειτα αποτέλεσαν σημαντικά γρανάζια στη… γαλαζοκίτρινη μηχανή για αρκετά χρόνια. Από την Ελλάδα ενισχύθηκε σε επίθεση και άμυνα με τον γκολτζή Ηλία Σολάκη και τον Μαρίνο Ουζουνίδη (σ.σ. ο μετέπειτα προπονητής της ομάδας σε δύο διαφορετικές περιόδους) αντίστοιχα, ενώ επαναπατρίστηκε ο Μάριος Αγαθοκλέους, που είχε φύγει από την Κύπρο και την ΑΕΛ το 1997 για να αγωνιστεί μία χρονιά στον Αθηναϊκό και τρεις στον Άρη Θεσσαλονίκης.

Για τη θέση κάτω από τα δοκάρια ήρθε ως εναλλακτική επιλογή ο Νώντας Χριστινάκης. Επιπλέον, ενισχύθηκε στον τομέα της εκγύμνασης φέρνοντας στον Αρχάγγελο έναν από τους κορυφαίους γυμναστές, τον Φώτη Κέζο, που προηγουμένως είχε συμβάλει στις επιτυχίες της Ανόρθωσης, ενώ μετά τους γαλαζοκίτρινους δούλεψε σε Απόλλωνα, Εθνική Κύπρου, ΑΕΚ Αθηνών και Παναθηναϊκό.

Οι προπονητές και τι έκανε

Στον πάγκο παρέμεινε ο Μάικ Γουόκερ, όμως πολύ γρήγορα μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου αποτέλεσε παρελθόν, για να τον αντικαταστήσει ο Ευγένιος Γκέραρντ. Το φινάλε της χρονιάς βρήκε τον ΑΠΟΕΛ πρωταθλητή με 59 βαθμούς, έναν μπροστά από την Ανόρθωση. Είχε απολογισμό 18 νίκες, πέντε ισοπαλίες και τρεις ήττες. Είχε τη δεύτερη καλύτερη επίθεση με 66 τέρματα (σ.σ. πρώτη ήταν η Ανόρθωση με 71), ενώ με 22 γκολ παθητικό ήταν η καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος.

Οι γαλαζοκίτρινοι είχαν δύο εκπρόσωπους στην πρώτη τετράδα των πρώτων σκόρερ, με τους Σίνισα Γκόγκιτς (3ος) και Ηλία Σολάκη (4ος) να πετυχαίνουν περίπου τα μισά γκολ της ομάδας. Ο πρώτος σκόραρε 16 φορές και ο δεύτερος 15. Τρίτο... βιολί για τον ΑΠΟΕΛ ήταν ο αμυντικός Δημήτρης Δασκαλάκης, ο οποίος κυρίως στην αρχή της χρονιάς είχε καλή επαφή με τα δίχτυα. Συνολικά πέτυχε εννέα τέρματα. Στο κύπελλο η πορεία σταμάτησε νωρίς, καθώς είχε ηττηθεί από τη Νέα Σαλαμίνα (1-0 με γκολ του Λουκά) στον α' γύρο της διοργάνωσης.