Από ένα… σπασμένο γυαλί εκτοξεύτηκε στην ελίτ της κυπριακής καλαθόσφαιρας, από ένα τυχαίο γεγονός λάτρεψε το άθλημα και έγινε ο ηγέτης και ο αρχηγός του Κεραυνού και της Εθνικής Κύπρου. Δεν είναι… μια ασπρόμαυρη ταινία. Είναι η ζωή του Σάιμον Μιχαήλ, ο οποίος στα πρώτα του καλαθοσφαιρικά βήματα, υπέστη ένα ψυχολογικό σοκ, όταν την ευχάριστη είδηση για την υποτροφία του στην Αμερική, διαδέχτηκε η απογοήτευση αφού αυτή δεν ήταν αρκετή για να εκπληρώσει το μεγάλο του όνειρο. Σε εκείνη τη δύσκολη στιγμή, η πρόταση του Κεραυνού Στροβόλου τον ενθάρρυνε να φορέσει και πάλι αθλητικά ρούχα και σιγά – σιγά να αναγεννηθεί. Σε συνέντευξή του στο «Γήπεδο» της εφημερίδας «Πολίτης», ο 33χρονος πόιντ γκαρντ μιλάει για τα δέκα συνεχόμενα χρόνια παρουσίας του στον Κεραυνό, όπου νιώθει ευλογημένος, για τα προβλήματα της κυπριακής καλαθόσφαιρας, για τα κίνητρά του και το μεγάλο ραντεβού της Εθνικής Κύπρου, το Ευρωμπάσκετ 2025.

Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ξεκινήσετε την καριέρα σας στην καλαθόσφαιρα;

«Ήμουν ένα παιδί της γειτονιάς στη Λεμεσό, στη Μέσα Γειτονιά συγκεκριμένα, που έπαιζε ποδόσφαιρο όπως όλα τα παιδιά. Μια μέρα, όταν παίζαμε ποδόσφαιρο στο Καλογεροπούλειο, έσπασα ένα γυαλί κατά λάθος και μέσα στο γήπεδο προπονείτο η ακαδημία του Αστέρα. Βγήκε έξω ο προπονητής, ο Σωκράτης Λαμάρης και ο Ανδρέας Ολύμπιος, να ρωτήσουν ποιος το έκανε. Και τους είπα, σαν ένα οποιοδήποτε παιδί της γειτονιάς, το έπαιζα και αντράκι, αλήτης, ότι εγώ το έκανα. Τότε μου είπαν ‘έλα να δεις τι έκανες, παραλίγο να κτυπήσεις τα μωρά!’ Τις επόμενες μέρες, ο Σωκράτης έβγαινε έξω και όποτε με έβλεπε μου φώναζε να μπω μέσα στο κλειστό. Στην αρχή ήταν μια κουβέντα, μετά ήταν πέντε λεπτά κουβέντα, μετά μου έλεγε ‘έλα λεφτά και πήγαινε φέρε μου κάτι από το περίπτερο’. Στην εβδομάδα μου είπε ‘πιάσε και μία μπάλα και παίξε’. Αυτό ήταν! Το ερέθισμα που ανέφερες ήταν η σχέση που δημιουργήθηκε με αυτούς τους ανθρώπους, τον Σωκράτη και τον Ανδρέα. Αυτή η σχέση ήταν η αιτία να αγαπήσω το άθλημα».

Φέτος συμπληρώσατε δέκα χρόνια στον Κεραυνό. Πώς νιώθετε που βρίσκεστε τόσα πολλά χρόνια στην ομάδα του Στροβόλου;

«Ευλογημένος! Είναι μια λέξη που πραγματικά νιώθω γιατί ήταν τέτοια η ιδιαιτερότητα της ζωής μου, που βρέθηκα στο κατάλληλο περιβάλλον την κατάλληλη στιγμή για να συνεχίσω την πορεία μου στο μπάσκετ. Τότε, το όνειρο μου να φύγω και να πάω στην Αμερική είχε βυθιστεί γιατί δεν είχα τα χρήματα για να πληρώσω τα δίδακτρα. Ενώ μου έδωσαν 75% υποτροφία, δεν είχα τις υπόλοιπες 20 χιλιάδες που χρειάζονταν. Όταν ξεκίνησα να χάνω τον ενθουσιασμό μου και να απογοητεύομαι, βρέθηκε ο Κεραυνός να μου κάνει πρόταση και να μου συνεχίσει το όνειρο της επαγγελματικής καριέρας. Όχι μόνο μου έδωσε αυτή την ευκαιρία, αλλά βρήκα και το περιβάλλον που έχει ο Κεραυνός, την επαγγελματικότητα, τη σοβαρότητα. Ήταν λίγο πιο δύσκολες οι συνθήκες για έναν νεαρό Κύπριο να παίξει τότε, γιατί υπήρχαν πολλοί ξένοι, αλλά με τα χρόνια μου δόθηκε η ευκαιρία να δείξω τι μπορώ να κάνω».

Ποιοι είναι οι κυριότεροι λόγοι που σας κρατούν στον Κεραυνό όλα αυτά τα χρόνια;

«Η ειλικρινής σχέση που είχα με την οικογένεια του Κεραυνού. Ένιωθα ότι, ως Σάιμον, το χρειαζόμουν αυτό για να προχωρήσω σε ό,τι κάνω. Είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει να σκύβει το κεφάλι και να δουλεύει. Ό,τι κερδίζω θέλω να το κερδίζω με το ειλικρινές, ρομαντικό τρόπο που πιστεύω χαρακτηρίζει τον αθλητισμό. Και στον Κεραυνό μου έδειξαν ότι, όσο το δείχνεις αυτό το πράγμα, τόσο περισσότερο είναι δίπλα σου. Μου έδειξαν εκτίμηση και σεβασμό για τα όσα πρόσφερα από τη δική μου την πλευρά. Είμαι ένας άνθρωπος που όταν νιώσω ότι ο άλλος δείχνει την εκτίμησή του, αυτό μένει μέσα μου, δεν μπορώ να το αφήσω. Με αυτόν τον τρόπο σχηματίστηκε η σχέση του Κεραυνού και του Σάιμον».

Που θα κριθεί πιστεύετε ο φετινός τίτλος;

«Αν μιλάμε για τεχνικά σημεία, η ομάδα που θα μπορέσει να προσαρμοστεί πιο εύκολα στις λεπτομέρειες και να εκτελέσει σε πιο ψηλό βαθμό αυτές τις λεπτομέρειες. Πάντα εκεί κρίνεται τεχνικά το πρωτάθλημα. Και εννοείται διαδραματίζει σημαντικό ρόλο το ψυχολογικό κομμάτι του αγώνα. Τα τελευταία χρόνια που πρωταγωνιστούμε εμείς και η ΑΕΚ, οι τελικοί είναι πάντα οι ίδιοι. Εκείνος που έχει το ψυχολογικό κομμάτι, είναι αυτός που πατάει καλύτερο μέσα στο γήπεδο, οπόταν πιστεύω σε αυτά τα δύο, αλλά κυρίως στο τεχνικό κομμάτι, η ομάδα που θα μπορέσει να εκτελέσει σε πιο ψηλό επίπεδο τις λεπτομέρειες και να προσαρμοστεί σε αυτές τις λεπτομέρειες πιο γρήγορα».

Σε ποια επίπεδα βρίσκεται ο ανταγωνισμός στην κυπριακή καλαθόσφαιρα;

«Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια προσπάθεια να αυξηθεί ο αριθμός των ομάδων που είναι ανταγωνιστικές. Διαχρονικά ξέρουμε ότι ο Κεραυνός και η ΑΕΚ είναι οι δύο ομάδες που πρωταγωνιστούν, κυρίως γιατί έχουν τον καλύτερο κορμό και διαθέτουν τους καλύτερους Κύπριους. Επίσης, υπάρχει οργάνωση και οικονομική υγεία στις ομάδες, οπόταν κάνουν την προεργασία τους για να αποκτήσουν ένα κορμό με τους καλύτερους Κύπριους. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι η Εθνική τα τελευταία χρόνια, αποτελείται από περίπου δέκα παίκτες του Κεραυνού και της ΑΕΚ και τη συμπληρώνουν οι υπόλοιποι καλύτεροι καλαθοσφαιριστές του πρωταθλήματος. Γι’ αυτό πιστεύω αυτές οι δύο ομάδες κυριαρχούν. Ωστόσο, βλέπουμε έναν ΑΠΟΕΛ, που προσπαθεί να χτίσει έναν κορμό τα τελευταία χρόνια και μια ταυτότητα, βλέπουμε ένα Παραλίμνι φέτος, που με τον Ζάκη ξεκίνησε να κάνει κάτι πολύ όμορφο. Όταν πας να παρακολουθήσεις ένα παιχνίδι της ομάδας του Παραλιμνίου, νιώθεις πραγματικά ότι πηγαίνεις να δεις ένα event. Δεν πηγαίνεις απλώς να δεις δύο ομάδες να παίζουν. Υπάρχει ατμόσφαιρα, υπάρχει οργάνωση, κάνουν και κάποια mini games στο παιχνίδι. Τα τελευταία χρόνια, επίσης, κάνει μια μεγάλη προσπάθεια και η Ανόρθωση να διακριθεί».

Ποιο πιστεύετε είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην κυπριακή καλαθόσφαιρα;

«Δεν πιστεύω ότι είναι ένα το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα! Δηλαδή, προσπαθούμε να βρούμε μια λύση για να καλύψει όλο το εύρος των προβλημάτων ή να μας βγάλει από αυτό το στάδιο που είμαστε τώρα για να πάμε στο επόμενο. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι πρέπει να ξεκινήσεις, όπως σε όλα τα πράγματα, από τα μικρά και να τα εκτελείς συχνά και με συνέπεια. Δεν μπορείς να ψάχνεις αυτή τη μεγάλη λύση για όλα τα προβλήματα. Είχαμε αναφέρει πριν ξεκινήσει η συνέντευξη, το κομμάτι της διαφήμισης. Πρέπει ως ομάδες σιγά - σιγά να δούμε πιο ζεστά το μάρκετινγκ. Δηλαδή, να υπάρχουν κάποιες προδιαγραφές που οι ομάδες πρέπει να ακολουθούν. Φέτος, για να λέμε και τα θετικά, όχι μόνο τα αρνητικά, υπάρχουν ομάδες που ξεκίνησαν να το κάνουν. Για παράδειγμα, ο Κεραυνός, η ΑΕΚ, το ΑΠΟΕΛ και η ΑΕΛ έχουν μασκότ. Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, βγήκαν μασκότ στο γήπεδο, κάτι που κάνει την εμπειρία του αγώνα πιο ενδιαφέρουσα για τους θεατούς. Το Παραλίμνι, όπως ανάφερα πριν, κάνει κάποια mini games, σουτ από το κέντρο με έπαθλο, τις προάλλες έβαλε ένας μικρός σουτ από το κέντρο και του έδωσαν χίλια ευρώ! Όλα αυτά που αφορούν το μάρκετινγκ, το business κομμάτι, πρέπει να γίνουν απαραίτητα για όλες τις ομάδες για να γίνει σωστή δουλειά».

Εννοείτε να γίνει κανόνας…

«Ναι, να γίνει κανόνας. Για να αγωνιστείς στην πρώτη κατηγορία θα πρέπει να τηρείς κάποιες προϋποθέσεις. Αυτές οι προϋποθέσεις πρέπει να ξεκινήσουν από τα μικρά – μικρά ώστε η εμπειρία του μπάσκετ να γίνει πιο ευχάριστη για να έρχεται ο κόσμος στα γήπεδα. Όταν ο κόσμος έρχεται στο γήπεδο, οι μικροί θα πηγαίνουν στις ακαδημίες να παίζουν μπάσκετ και θα θέλουν να γίνουν αυτοί για τους οποίους θα έρχεται ο κόσμος να τους βλέπει. Επιπλέον, πρέπει να δοθούν κίνητρα σε όλες τις ηλικίες, όχι μόνο στο αντρικό με τα οικονομικά συμβόλαια. Τι κίνητρα έχουν οι 16αρηδες να ασχοληθούν σοβαρά με το μπάσκετ; Για να γίνεις επαγγελματίας δεν ξεκινάς στα 18 σου. Είναι ένα όνειρο που ξεκινά στα 14, εκεί αποφασίζεις ότι θες να το δεις πιο ζεστά».

Ποια κίνητρα μπορούν να δοθούν;

«Η προβολή και η αναγνώριση είναι ενθαρρυντικά για τον οποιονδήποτε. Όταν ξέρεις ότι προβάλλεται αυτό που κάνεις, παίρνεις ενθάρρυνση. Όταν παίρνεις επιβράβευση από αυτό που ασχολείσαι, συνεχίζεις να το κάνεις. Επίσης, κάτι άλλο που μπορεί να γίνει είναι να δοθούν κάποιες χορηγίες για τις σπουδές. Οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν, επιθυμούν να έχουν μια επαγγελματική ασφάλεια και τούτο πιστεύω κάθε γονιός το απαιτεί από τη ζωή των παιδιών του».

Να υπάρχουν χορηγίες μέσω των ομάδων ή της Ομοσπονδίας, εννοείτε;

«Να υπάρχει μια χορηγία, είτε μέσω της Ομοσπονδίας, με κάποια συνεργασία με την κυβέρνηση, με ένα κονδύλι, είτε μέσω του ΚΟΑ. Να γίνει κάτι το δεδομένο! Δηλαδή, οι ελίτ της κάθε ομάδας, κάτω των 18 για παράδειγμα, να δικαιούνται φουλ υποτροφίες στα πανεπιστήμια, να υπάρχουν σίγουρες θέσεις γι’ αυτά τα παιδιά».

Με αυτό που λέτε, μου έρχεται στο μυαλό ένα σχέδιο του ΠΑ.Σ.Π. που συνεργάζεται με κάποια πανεπιστήμια και προσφέρει υποτροφίες...

«Επειδή ανέφερες τον ΠΑ.Σ.Π., ο ΠΑΣΚ του οποίου είμαι και εγώ μέλος, στην ουσία δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει οργάνωση και φταίμε όλοι γι’ αυτό και ειδικά τον περασμένο χρόνο φάνηκε έντονα η απουσία μας και το πόσο βλάπτει τον Κύπριο το να μην υπάρχει παρουσία οργανωμένη για τους καλαθοσφαιριστές. Η αλήθεια είναι ότι αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, αλλά προσπαθούμε να οργανωθούμε καλύτερα. Ελπίζω στο μέλλον να ξεκινήσουμε να κάνουμε κάποια οργανωμένα βήματα».

Ποια ήταν η πιο η ευτυχισμένη και ποια η δυσκολότερη στιγμή της καριέρα σας;

«Είναι τόσες πολλές οι στιγμές, είναι τόσο ακραία τα συναισθήματα! Η πιο δύσκολη μπασκετική στιγμή μου, ήταν όταν μπήκε οριστικό τέλος στο όνειρο της Αμερικής. Μέσα στο μυαλό μου είχε σχηματιστεί μια εικόνα, από τα 14 μου, ότι θα πάω Αμερική. Δεν υπήρχε αμφιβολία το αν θα πάω ή όχι! Οπόταν από τα 14 μου μέχρι τα 18 μου, κυριολεκτικά αυτό το πράγμα ήταν πραγματικότητα. Όντως, κατάφερα να φέρω την κατάσταση τόσο κοντά σε αυτό, που όταν ήρθε ένας σκάουτερ από την Αμερική σε ένα καμπ που έκανε ο Μάικ Τζόουνς, του άρεσα. Έστειλε τα χαρτιά μου, έπιασα 75% υποτροφία, ωστόσο, εκείνη την περίοδο ήταν η οικονομική κρίση της Κύπρου και δεν είχαμε ως οικογένεια το υπόβαθρο να βρούμε αυτά τα χρήματα, οι τράπεζες δεν μας βοηθούσανε γιατί δεν είχαμε κάτι στο όνομά μας και έτσι δεν μπόρεσα να καλύψω αυτό το 25%. Αυτό το λέω μέχρι σήμερα και τρέμει η καρδιά μου! Όταν αργότερα ζήτησα από το Πανεπιστήμιο να μου δώσουν υποτροφία 100% τον πρώτο χρόνο και να καλύψω το κόστος την επόμενη χρονιά, μου είχαν πει ότι, επειδή έχασα ήδη έναν χρόνο, την υποτροφία την είχαν δώσει σε κάποιον άλλον που ήταν πιο νεαρός. Έτσι το όνειρο της Αμερικής πέθανε. Ήμουν πάρα πολύ κοντά στο να σταματήσω το μπάσκετ, ήμουν τόσο απογοητευμένος. Είχα κόψει το μπάσκετ και δεν πήγαινα γήπεδο για δύο μήνες. Επίσης, μια άλλη δύσκολη στιγμή, ήταν όταν μας κέρδισε η ΑΕΚ στον Στρόβολο, το 2022-23, και κατέκτησε το πρωτάθλημα. Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο μεγάλη απογοήτευση ένιωσα που κέρδισαν μέσα στον Στρόβολο. Αν μου επιτρέπεις, έχω μια φωτογραφία (σ.σ μας δείχνει τη φωτογραφία που έχει στο κινητό του), που μου έστειλε πέρσι ένας νεαρός παίκτης, ο Πάρης Χριστοδουλίδης, πριν τον τελικό κυπέλλου με την ΑΕΚ. Η φωτογραφία ήταν στιγμιότυπο από τους πανηγυρισμούς της ΑΕΚ στον Στρόβολο το 2022-23. Μου έστειλε αυτή τη φωτογραφία και μου λέει, ‘περιμένω να δω πώς θα αντιδράσεις!’. Ο Πάρης ήταν στην κερκίδα και έβλεπε αυτό το παιχνίδι. Ουσιαστικά με τη φωτογραφία ήθελε να μου θυμίσει πώς ένιωσα την περασμένη σεζόν! Όσον αφορά την πιο ευχάριστη στιγμή, αυτή ήταν η πρόκριση μας στο Champions League. Ήμασταν η πρώτη κυπριακή ομάδα που πέρασε σε όμιλο! Δυστυχώς, δεν κατακτήσαμε το πρωτάθλημα εκείνη τη χρονιά για να κλείσουμε το πακέτο! Επίσης, η κατάκτηση του πρώτου μου πρωταθλήματος, το 2016-17, ήταν από τα πιο έντονα συναισθήματα που έζησα. Ήμουν ήδη στον τρίτο χρόνο στην ομάδα του Κεραυνού και όλη τη χρονιά είχαμε αυτόν τον στόχο στο μυαλό μας. Πήγαμε τελικό με την ΑΕΚ, είχα και εγώ ένα κομβικό σουτ, από τη γωνιά, ένα τρίποντο, που ουσιαστικά μας έδωσε το μαξιλαράκι για να κερδίσουμε. Μου έδωσε την αίσθηση ότι πρόσφερα σε μεγάλο βαθμό γι’ αυτό το πρωτάθλημα».

Έχετε κατακτήσει πρωταθλήματα, κύπελλα, είστε ο αρχηγός της Εθνικής Κύπρου, έχετε ανακηρυχθεί τρεις φορές κορυφαίος Κύπριος στην καλαθόσφαιρα. Ποιο είναι το μεγαλύτερο κίνητρό σας από εδώ και πέρα;

«Βρίσκω τον εαυτό μου στο πιο ώριμο στάδιο της ζωής μου και σε αυτό βοήθησε πολύ η γυναίκα μου, η σχέση που έχουμε. Με βοήθησε να ωριμάσω ως άνθρωπος, να καταλάβω τη σημασία, την αξία και το νόημα κάποιων πραγμάτων. Τα δύο πράγματα που με βοηθούν είναι ότι συνεχίζω να θέλω να γίνομαι καλύτερος κάθε μέρα. Δεν σταματάει αυτό το πράγμα και είναι εκεί που βρίσκω και κίνητρο ως αθλητής, να έχω απαιτήσεις από τον εαυτό μου. Και το δεύτερο κίνητρο είναι ότι θέλω να αφήσω κάτι για την επόμενη γενιά. Όπως βοηθήθηκα εγώ από την προηγούμενη γενιά, όπως βοηθήθηκα από τον Σωκράτη Λαμάρη, από τον Ανδρέα Ολύμπιο, από την οικογένεια Παπαέλληνα, την οικογένεια του Κεραυνού, από τους πιο μεγάλους μου συμπαίκτες, έτσι θέλω να αφήσω και εγώ κάτι πίσω που θα βοηθήσει την επόμενη γενιά. Όχι τόσο από αγωνιστικής πλευράς, αλλά να νιώσω ότι βοήθησα τον επόμενο Σάιμον να βρει ένα πιο γόνιμο περιβάλλον».

Πώς φαντάζεστε τη ζωή σας μετά την ολοκλήρωση της καλαθοσφαιρικής σας καριέρας;

«Η αλήθεια είναι ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως επαγγελματίες, το τι κάνεις δηλαδή μετά από την καριέρα σου ως καλαθοσφαιριστής. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς δυσκολευόμαστε να βρούμε μια κατεύθυνση διότι αν επιλέξεις να φύγεις από τον χώρο του αθλητισμού, ξεκινάς με 15-20 χρόνια καθυστέρηση. Ενώ οι άλλοι έχουν μια δεκαετία στην κατεύθυνση που επέλεξαν, εσύ ξεκινάς από το μηδέν. Είναι πιο εύκολο να μείνεις στον αθλητισμό γιατί σε αυτό τον χώρο, έχεις την εμπειρία, τις γνώσεις και τις ικανότητές, οπόταν έχεις περισσότερα να προσφέρεις».

Άρα δεν θα δούμε τον Σάιμον εκτός καλαθόσφαιρας!

«Όχι απαραίτητα! Είμαι σίγουρος ότι θα μείνω κοντά στο μπάσκετ, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό θα είμαι κοντά στις επόμενες γενιές της καλαθόσφαιρας. Δεν πρόκειται να μείνω μακριά, αλλά δεν ξέρω αν θα είναι η πρώτη μου οδός ή απλώς θα είναι κάτι που θα με γεμίζει σαν άνθρωπο γιατί θα το έχω ανάγκη».

Σε δηλώσεις σας πριν από λίγους μήνες είπατε ότι ως χώρα πρέπει να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία της διοργάνωσης του Ευρωμπάσκετ 2025, με σκοπό να προωθεί η καλαθόσφαιρα στην Κύπρο. Σε ποιες συγκεκριμένες ενέργειες πρέπει να προβεί η ΚΟΚ ή γενικότερα η χώρα μας για να εκμεταλλευτούμε αυτό το μεγάλο γεγονός;

«Αφορμή για το συγκεκριμένο μου σχόλιο ήταν κυρίως ο φόβος μου ότι θα καταλήξουμε σε ένα τεράστιο event που θα ήταν μιας στιγμής και μετά αυτή η φούσκα θα εκραγεί! Και ότι μετά το Ευρωμπάσκετ δεν θα υπήρχε συνέχεια και γι’ αυτό είχα κάνει αυτό το σχόλιο. Δεν θέλω να υπάρχει αυτή η ευκαιρία μέσα στα χέρια μας και να την αφήσουμε και μετά το μπάσκετ να επιστρέψει στο επίπεδο που ήταν ή ακόμη και πιο πίσω. Δεν θέλω όλοι αυτοί που θα κερδίσουν από το event να εξαφανιστούν, να μην υπάρχει η ίδια προσφορά και το ίδιο ενδιαφέρον για το μπάσκετ. Η αλήθεια είναι ότι το νούμερο ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλα τα πρωταθλήματα είναι το οικονομικό. Πρέπει να υπάρχει μια οικονομική και ολοκληρωμένη στήριξη από το κράτος στον αθλητισμό. Μια κατεύθυνση που να ενθαρρύνει τη συμμετοχή στον αθλητισμό από άλλες οδούς. Και αυτό ξεκινάει σίγουρα από την παιδεία, από τα σπίτια του κάθε ανθρώπου, ξεκινά από το να μπουν χρήματα να γίνουν γήπεδα. Δεν υπάρχουν υποδομές για το μπάσκετ, δεν υπάρχουν γήπεδα για να μπορούν οι ομάδες να έχουν ακαδημίες. Ακόμη και τα γήπεδα που έχουμε σήμερα, στα οποία αγωνίζονται πολλές ομάδες, δεν τηρούν τις προδιαγραφές. Οπόταν οι υποδομές είναι το νούμερο ένα που πρέπει να κερδίσουμε από αυτήν όλη την προσπάθεια που γίνεται τώρα με το Ευρωμπάσκετ. Είχαμε κερδίσει τη διοργάνωση του Ευρωμπάσκετ και έγινε τόσο θέμα για το ποιο γήπεδο θα τη φιλοξενήσει. Δηλαδή, ακόμη και για το ίδιο το event, είχαμε πρόβλημα στις υποδομές, οπόταν σκέψου τι γίνεται στον υπόλοιπο μπασκετικό χάρτη».

Φανταζόσασταν ποτέ ότι θα αγωνιστείτε σε μια τόσο τεράστια διοργάνωση;

«Όχι. Το έβλεπα ρεαλιστικά και έλεγα ότι είναι τεράστια επιτυχία να καταφέρουμε να περάσουμε σε όμιλο του Ευρωμπάσκετ, παρόλο που για να είμαι ειλικρινής το 2015-16, ήμασταν πολύ κοντά. Ήμασταν σε ένα όμιλο με την Ισλανδία και είχαμε κερδίσει τους δύο άλλους αγώνες. Θυμάμαι ότι είχαμε χάσει από την Ισλανδία η οποία πέρασε για πρώτη φορά στους ομίλους του Ευρωμπάσκετ. Και από τότε η Ισλανδία δεν ξανά γύρισε πίσω! Τη χρησιμοποιούμε πάντα σαν παράδειγμα! Έχουν πάρει μια κατεύθυνση προς τον αθλητισμό, με εκατομμύρια χορηγίες για νέες υποδομές, γήπεδα, σε όλα τα αθλήματα. Από τότε μας ξεπέρασαν με μεγάλη διαφορά, ενώ διαχρονικά ήταν ομάδα που κερδίζαμε όποτε τους βρίσκαμε μπροστά μας. Είναι αυτά τα παραδείγματα που πρέπει να έχουμε μέσα στο μυαλό μας. Το να αγωνιστούμε σε μια τέτοια διοργάνωση είναι για μας τους διεθνείς και μεγάλη ευθύνη. Έχεις να κάνεις με τις καλύτερες χώρες του κόσμου. Είναι τεράστια ευθύνη! Περιμένουμε όλοι οι παίκτες με ανυπομονησία τη διοργάνωση».