Χωρίς υπεκφυγές και ντρίμπλες, αλλά αυθεντικός, όπως τον γνωρίσαμε μέσα στα γήπεδα ως ποδοσφαιριστή και προπονητή, ο Τιμούρ Κετσπάγια, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Γήπεδο», ξεδιπλώνει τις δικές του αλήθειες, τόσο για το κυπριακό ποδόσφαιρο όσο και για τον ίδιο. Έτσι παρουσιάστηκε απέναντί μας ο θρύλος του κυπριακού ποδοσφαίρου, ευθύς και αφοπλιστικά ειλικρινής, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει ποδοσφαιρικό ταλέντο στην Κύπρο για να ανέβει επίπεδο η Εθνική. Επιπλέον, αναφέρεται στις σχέσεις του με τους ποδοσφαιριστές, για το μεγαλύτερο πρόβλημα του κυπριακού ποδοσφαίρου, που είναι οι «παράγοντες», ενώ σε ερώτηση για το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής συνεργασίας με την Ανόρθωση, τονίζει πως «ποτέ μην λες ποτέ». Ταυτόχρονα, ο 56χρονος προπονητής, όχι μόνο δεν απορρίπτει τα διάφορα επίθετα που τον συνοδεύουν, αλλά τονίζει ότι είναι χάρη σε αυτά που πέτυχε στον χώρο του ποδοσφαίρου.

Μετά τη λύση της συνεργασίας σας με την ΚΟΠ, είστε σε αναμονή για τον επόμενο σταθμό της καριέρας σας. Πώς περνάει εποικοδομητικά τον χρόνο του ένας προπονητής που δεν εργάζεται σε κάποιο σύλλογο;

«Δεν θα έλεγα ότι είμαι σε αναμονή με τόση ένταση. Λίγη ξεκούραση είναι καλή. Αφιερώνω χρόνο στην οικογένειά μου και τους φίλους. Όταν δεν δουλεύει ένας προπονητής σε κάποια ομάδα, δεν σημαίνει ότι σταματάει η δουλειά του διότι το ποδόσφαιρο προχωράει, και αν θέλεις να είσαι πετυχημένος πρέπει να ακολουθήσεις και εσύ. Αν μείνεις λίγο πίσω από όλα όσα γίνονται στο ποδόσφαιρο, σίγουρα αυτό δεν είναι καλό».

Είπατε ότι το ποδόσφαιρο αλλάζει…

«Το ποδόσφαιρο αλλάζει και εμείς αλλάζουμε σαν άνθρωποι. Σε αυτό το διάστημα έχω ταξιδέψει, είχα πάει Αγγλία, Γεωργία και σε άλλες χώρες, έχω και φίλους προπονητές, με τους οποίους είχα συζητήσεις και είχαμε παρακολουθήσει κάποια πράγματα. Αν στο ποδόσφαιρο πιστέψεις ότι τα ξέρεις όλα, σημαίνει ότι το έχεις χάσει. Ταξίδεψα και για επαγγελματικούς λόγους, αλλά κάναμε και ένα αφιέρωμα. Συγκεκριμένα, πήγα στο Νιούκασλ, στο Γουλβερχάμπτον, τις ομάδες που έχω αγωνιστεί και κάναμε μία εκπομπή».

Ποιο είναι το κίνητρο του Τιμούρ Κετσπάγια όσον αφορά τη μετέπειτα προπονητική του καριέρα;

«Το κίνητρο είναι πάντα να πετυχαίνω τον επόμενο στόχο. Δεν σημαίνει ότι επειδή πετύχαμε στο παρελθόν θα σταματήσουμε. Είχα τη δυνατότητα να δουλέψω σε μεγάλες ομάδες, κερδίσαμε πρωταθλήματα και κύπελλα. Τελευταία μου ομάδα ήταν η Εθνική. Επ’ ευκαιρίας, θέλω να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους της Ομοσπονδίας και τον πρόεδρό της για την εμπιστοσύνη που μου δείξανε και την άψογή μας συνεργασία. Μακάρι στην επόμενη μου ομάδα να έχω τέτοιου είδους συνεργασία. Για να επανέλθω στο ερώτημά σου, όταν είσαι προπονητής, πάντα έχεις στόχους. Θέλω να δουλέψω σε μία ομάδα με υψηλούς στόχους, για να έχει και ενδιαφέρον η δουλειά μου. Δεν είναι μόνο να δουλεύεις και να πληρώνεσαι. Πρέπει να έχεις στόχους και να παλεύεις γι’ αυτούς».

Αν γυρνούσατε τον χρόνο πίσω, υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει όσον αφορά την προπονητική σας καριέρα και τώρα θα ενεργούσατε διαφορετικά;

«Πάντα κάνεις λάθη, κανένας δεν είναι αλάνθαστος. Πάντα προσπαθείς να κάνεις τη δουλειά σου όσο καλύτερα γίνεται. Έχω πάρει κάποιες αποφάσεις, να συνεργαστώ με κάποιες ομάδες που μετανιώνω τώρα που πέρασαν τα χρόνια. Όταν για παράδειγμα είχα πάει στη Ρωσία, δεν ήξερα τον χώρο και όταν κατάλαβα τι γίνεται, αποχώρησα από την ομάδα. Το ίδιο πράγμα μπορώ να πω και όταν πήγα, μετά τον Ολυμπιακό, ξανά στην Ελλάδα και την ΑΕΚ, διότι εκεί μου συμπεριφερθήκαν και ρατσιστικά. Και στην ΑΕΚ και στον Ολυμπιακό».

Ποιοι σας συμπεριφερθήκαν ρατσιστικά;

«Οι δημοσιογράφοι. Γιατί να είναι προπονητής του Ολυμπιακού ή της ΑΕΚ κάποιος που προέρχεται από την Κύπρο ή τη Γεωργία; Προτιμάνε ο προπονητής να είναι Ισπανός ή Ιταλός, παρά να είναι Γεωργιανός ή Κύπριος. Και στις δύο περιπτώσεις που ανέφερα περίμενα διαφορετικά πράγματα και βρήκα άλλες καταστάσεις, εκτός ποδοσφαίρου. Στην Ελλάδα ένιωσα ότι δεν μου δώσανε την ευκαιρία να δουλέψω».

Ποια είναι η ποδοσφαιρική φιλοσοφία του Τιμούρ Κετσπάγια;

«Δυστυχώς, δεν έχουμε αυτές τις ανέσεις όπως συμβαίνει σε άλλες μεγάλες χώρες, όπως είναι η Αγγλία για παράδειγμα, όπου έχεις εκατομμύρια να ξοδέψεις και να φτιάξεις την ομάδα που θέλεις. Είμαστε στην Κύπρο, σε ένα πρωτάθλημα στο οποίο καταλήγουν ξένοι οι οποίοι δεν έχουν βρει ομάδες σε μεγαλύτερο πρωτάθλημα. Από κει και πέρα, το θέμα δεν είναι τι θέλω εγώ, είναι τι έχω εγώ, τι είδους ποδόσφαιρο μπορώ να παίξω για να πάρω το αποτέλεσμα και να πετύχω τους στόχους που έχουν τεθεί».

Σας ρωτάω γιατί αρκετοί υποστηρίζουν – και φυσικά ζείτε στην Κύπρο και υπέπεσε στην αντίληψή σας – ότι η Εθνική αγωνιζόταν αμυντικά…

«Πολλή χολή έβγαλαν οι δημοσιογράφοι, ευχαριστήθηκαν από τα δύο χρόνια που ήμουν στην Εθνική, διότι όπου πήγα, παντού πέτυχα. Τρεις φορές έχω γυρίσει στο κυπριακό ποδόσφαιρο και τις τρεις φορές έχω πάρει τίτλους. Δεν πιστεύω κάποιος άλλος προπονητής να έχει πετύχει αυτό το πράγμα».

Ουσιαστικά λέτε ότι πορευτήκατε με βάση το έμψυχο δυναμικό της Εθνικής…

«Αυτό το έμψυχο δυναμικό βρήκα. Δυστυχώς. Θα ήθελα και εγώ η Κύπρος να είναι σε καλύτερη κατάσταση, αλλά δυστυχώς αυτό είναι το επίπεδο του κυπριακού ποδοσφαίρου».

Γιατί λέτε ευχαριστήθηκαν οι δημοσιογράφοι;

«Δεν σε γουστάρουν όλοι... Μόνος μου έφυγα. Ήθελα να δοκιμάσω αυτή την Εθνική σε επίπεδο Nations League. Όταν κερδίσαμε ένα παιχνίδι και μετά ήρθαμε και χάσαμε το άλλο, είπα αυτό είναι, δεν μπορεί αυτή η ομάδα να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο και να πάρει αποτελέσματα. Ήμουν στην Εθνική 20 παιχνίδια, κέρδισα τα πέντε και είχα δύο ισοπαλίες. Μακάρι ο επόμενος προπονητής να έχει καλύτερα αποτελέσματα, θα χαρούμε όλοι. Ήταν τιμή μου που μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω στην Εθνική. Διαπίστωσα ότι δεν μπορώ να κάνω αυτή την ομάδα να πετύχει αυτά που περιμένει ο κόσμος. Ο κόσμος περιμένει πολλά. Αυτοί που δεν ξέρουν, βλέπουν μόνο από την τηλεόραση, αλλά το θέμα είναι τι συμβαίνει πίσω από αυτά που βλέπουν. Σε αυτό το μέτριο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα που έχουμε, δεν υπάρχουν Κύπριοι ποδοσφαιριστές που να ξεχωρίζουν. Και πώς λειτουργεί η Εθνική; Ο προπονητής παρακολουθεί αγώνες με σκοπό να διαλέξει τους καλύτερους. Εδώ, όχι μόνο δεν έχουμε να διαλέξουμε, αλλά ούτε Κύπριοι ποδοσφαιριστές αγωνίζονται. Δυστυχώς, στην Κύπρο προσπαθούμε να κουκουλώσουμε κάποια πράγματα. Όχι, δεν πρέπει να τα κρύβουμε, πρέπει να τα πεις ώστε να τα ακούει ο κόσμος και να ξέρει τι να περιμένει. Δυστυχώς, το άλλο μεγάλο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι δεν αξίζει στον Κύπριο να έχει καλύτερη Εθνική ομάδα!».

Γιατί το λέτε αυτό;

«Γιατί αγωνιστήκαμε πολλές φορές στην Κύπρο και οι φίλαθλοι της αντίπαλης ομάδας ήταν πολύ περισσότεροι σε σχέση με τους δικούς μας οπαδούς. Δεν αξίζει υπό αυτή την έννοια διότι ο Κύπριος φίλαθλος δεν αγαπά την Εθνική, δεν τη βοηθάει, δεν την υποστηρίζει. Βλέπουμε μόνο το αποτέλεσμα και μιλάμε, αλλά τι βρίσκεται πίσω από το αποτέλεσμα δεν θέλει κανένας να το δει».

Μετά την ήττα με 4-0 από το Κόσσοβο αναφέρατε ότι είναι τόσα πολλά τα προβλήματα στην Εθνική που δεν μπορείτε να πείτε τι φταίει αποκλειστικά. Μπορείτε να μας αναφέρετε τα δύο – τρία πιο σημαντικά προβλήματα;

«Το πρώτο πράγμα δυστυχώς είναι ότι δεν υπάρχει ποδοσφαιρικό ταλέντο στην Κύπρο για να ανέβει επίπεδο η Εθνική ομάδα. Δεν γεννιούνται ταλέντα όπως σε άλλες χώρες, δυστυχώς. Πρέπει να κοιτάξουμε δεκαετίες πίσω για να πετύχουμε κάποιους ποδοσφαιριστές που γεννήθηκαν… Είναι όπως και στην προπονητική. Και σε αυτό πρέπει να έχεις ταλέντο για να πετύχεις».

Συνεπώς, έχουμε τεράστιο πρόβλημα από τη στιγμή που λέτε δεν υπάρχει ταλέντο…

«Δεν υπάρχει ταλέντο, δεν υπάρχουν ποδοσφαιριστές που να είναι τόσο επαγγελματίες για να ανεβάσουν το επίπεδο της Εθνικής. Όταν θέλεις να παίξεις ποδόσφαιρο, δεν πρέπει να σκέφτεσαι μόνο τα χρήματα. Πρέπει να το αγαπάς το ποδόσφαιρο, πρέπει να το νιώθεις και να το προσπαθήσεις. Υπάρχουν ομάδες που δεν χρησιμοποιούν καθόλου Κύπριους και δεν έχουν και άδικο. Δεν μπορούμε να πούμε ότι αδικούνται κάποιοι Κύπριοι ποδοσφαιριστές σε σχέση με τους ξένους που έχουν οι ομάδες…».

«Γι’ αυτό έχω πετύχει…»

Έχει αρκετές φορές γραφτεί για περιστατικά με ποδοσφαιριστές σας. Τι έχετε να πείτε γι’ αυτό;

«Μακάρι όλοι οι προπονητές να έχουν τέτοια σχέση με τους ποδοσφαιριστές, όπως αυτή που είχα εγώ. Είμαι ένας άνθρωπος που το πρώτο που θέλει είναι η πειθαρχία. Ζούμε σε μία χώρα, δυστυχώς, που όταν είσαι πετυχημένος, σε κυνηγάνε να σε ρίξουν. Εγώ μεγάλωσα στη Γεωργία, έβλεπα πετυχημένους ανθρώπους τους οποίους θαύμαζα και προσπαθούσα να τους μιμηθώ. Να πετύχω όσα έχουν πετύχει. Δυστυχώς, εδώ όταν βλέπουν έναν πετυχημένο άνθρωπο, επειδή οι ίδιοι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, προσπαθούν να τον ρίξουν…».

Οξύθυμος, ιδιόρρυθμος, ευθύς, εκρηκτικός, ακόμη και παρεξηγημένος λόγω του πάθους σας με το ποδόσφαιρο. Αυτά και πολλά άλλα επίθετα σας συνοδεύουν. Εσείς, πώς θα περιγράφατε τον Τιμούρ Κετσπάγια;

«Έτσι πρέπει να είσαι κάποιες φορές. Γι΄ αυτό έχω πετύχει. Είμαι ένας απλός άνθρωπος. Αν ήμουν όπως τους άλλους που προσπαθούν να κρυφτούν δεξιά και αριστερά, δεν θα είχα πετύχει. Και ως ποδοσφαιριστής έχω πετύχει και ως προπονητής».

Ποιο πιστεύετε είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημά σας ως προπονητής και ποιο το μεγαλύτερο μειονέκτημα που προσπαθείτε να διορθώσετε;

«Το μεγάλο μου πλεονέκτημα είναι ότι ξέρω τι πρέπει να κάνω για να πετύχω, για να κερδίσω πρωταθλήματα μέσα από την εμπειρία μου. Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και τη δουλειά που κάνω. Όσον αφορά το μειονέκτημα, δυστυχώς, δεν είχα την ευκαιρία να δουλέψω σε μεγαλύτερο επίπεδο για να δείξω έργο. Δεν μου δόθηκε η ευκαιρία και αυτό το έχω σαν παράπονο».

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι παράγοντες»

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του κυπριακού ποδοσφαίρου;

«Οι παράγοντες!»

Εξηγήστε μας το λίγο. Γιατί;

«Οι παράγοντες! Για να είναι σε αυτή την καταστροφική οικονομική κατάσταση οι ομάδες, ποιοι φταίνε; Οι παράγοντες. Τι είναι αυτό, για παράδειγμα, που φταίει στην Ανόρθωση όλα αυτά τα χρόνια; Βάζουν κάτω από το χαλί εδώ και χρόνια και στο τέλος η ομάδα έφτασε σε αυτό το σημείο. Πριν από περίπου τρία χρόνια, όταν φύγαμε από την ομάδα, η Ανόρθωση χρωστούσε ένα εκατομμύριο. Ένα εκατομμύριο! Τώρα, μέσα σε δύο χρόνια, χρωστάει 13 εκατομμύρια».

«Ποτέ μην λες ποτέ»

Έχετε δοξαστεί ως ποδοσφαιριστής και ως προπονητής στην Ανόρθωση, ενώ πριν από μερικά χρόνια επιστρέψατε πάλι στην ομάδα της Αμμοχώστου, κατακτώντας το κύπελλο. Νιώθετε ότι ο κύκλος σας στην Ανόρθωση έχει κλείσει ή όχι;

«Ποτέ μην λες ποτέ! Είμαι προπονητής και ανεξάρτητα από την ομάδα, το θέμα είναι να μπορείς να πετύχεις τους στόχους σου. Όταν γυρίσαμε για δεύτερη φορά στην Ανόρθωση, η ομάδα είχε προϋπολογισμό τρία εκατομμύρια. Με τρία εκατομμύρια τώρα προσπαθούν να γλυτώσουν την κατηγορία. Με τρία εκατομμύρια εμείς πηγαίναμε για το πρωτάθλημα! Δυστυχώς, τη χρονιά του κορωνοϊού δεν μας επιτρέψανε να ολοκληρώσουμε το πρωτάθλημα. Η ομάδα ήταν στην πρώτη θέση μαζί με την Ομόνοια στα πλέι οφ, ενώ είχαμε προκριθεί και στους τέσσερις του κυπέλλου με τρία εκατομμύρια προϋπολογισμό. Τώρα άλλοι κάνουν προϋπολογισμό 15 εκατομμύρια και δεν μπορούν να κερδίσουν το πρωτάθλημα».