Ήταν εξαιρετικά απίθανο να θέλξει με την απόδοση της η Ομόνοια στο παιχνίδι με την Πάφο στο «Στέλιος Κυριακίδης». Οι πράσινοι πήγαν στην έδρα της καλύτερης ομάδας του πρωταθλήματος, η οποία έχει την καλύτερη άμυνα και την καλύτερη επίθεση, έχοντας ως μοναδικό στόχο τη νίκη.

Εννοείται πως η Πάφος, όταν πάρει μπρος σ΄έναν αγώνα μπορεί να επιβληθεί πολύ εύκολα του αντιπάλου. Άρα η Ομόνοια θέλησε να περιορίσει αυτή την ορμή του αντιπάλου έως ότου δημιουργήσει και η ίδια κάποιες καλές στιγμές. Άλλωστε και οι πράσινοι έχουν ποιότητα μπροστά.

Είναι και εκείνος ο τύπου κανόνας του ποδοσφαίρου (αν και πέραν από τους αυτού καθ΄αυτού κανόνες του ποδοσφαίρου) δεν υπάρχουν άλλοι, που λέει ότι η μπάλα τιμωρεί.

Η μπάλα λοιπόν τιμώρισε την Πάφο και η Ομόνοια απ΄όταν σκόραρε, δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να συνεχίσει τη δουλειά που ξεκίνησε από το 1΄. Δηλαδή να προσπαθεί να μην χάσει ούτε πάσα...

Την Ομόνοια δεν την ενδιέφερε πόσες τελικές θα φτιάξει στο «Στ. Κυριακίδης». Αυτό που την ενδιέφερε ήταν να περιορίσει τους πολλούς ομολογουμένως επιθετικούς της Πάφου αλλά και να διατηρήσει τον Φαμπιάνο σε Mode... Φαμπιάνο, για να κρατήσει πίσω το «μηδέν». Τα κατάφερε...

Οι αριθμοί μετά το τέλος του αγώνα για κάποιους δεν λένε την αλήθεια για άλλους την παραλένε! Γιατί πέραν από την οκ άποψη πως η Πάφος βάσει ευκαιρίων θα μπορούσε να κερδίσει ή να μην χάσει τουλάχιστον, είναι και αυτή που λέει πως δεν έβαλες γκολ, έβαλα εγώ. Όλα είναι part of the game.

Οι αριθμοί, τα xgoals, οι τελικές κτλ, ξεχνιούνται πολύ εύκολα. Αυτό που μετρά είναι το αποτέλεσμα και οι τρεις βαθμοί. Η Πάφος λοιπόν πρέπει να ξεχάσει τους αριθμούς της με την Ομόνοια και να φτιάξει... νέους στο επόμενο παιχνίδι. Και η Ομόνοια να ξεχάσει το αποτέλεσμα και τους δικούς της αριθμούς στη Πάφο και να φτιάξει νέους, καλύτερους για να φτάσει σε άλλο ένα αποτέλεσμα στο επόμενο ματς.

Δίκιο και άδικο δεν υπάρχει στο ποδόσφαιρο. Η δικαιοσύνη δεν δίνει βαθμούς, τα γκολ δίνουν...