Η ομάδα του ΑΠΟΕΛ ανεξάρτητα με τις σοβαρές απουσίες που προέκυψαν πριν από το ταξίδι για τη Πάφο, έχει το know how ή αν προτιμάτε το μέταλλο της μεγάλης ομάδας. Μην σας πως, ίσως να έπαιξαν ρόλο αυτές οι απουσίες ως προς την προσέγγιση του αγώνα με την πρωτοπόρο Πάφο. Το λέω αυτό διότι οι παίκτες θα έμπαιναν πολύ πιο προσεκτικοί και συγκεντρωμένοι στο πλάνο του Χιμένεθ έτσι ώστε να αποδείξουν την πιο πάνω πρώτη τοποθέτηση.

Ο Χιμένεθ λοιπόν θέλει να «σβήσει» το στιλ της Πάφου στο πρώτο μέρος με απώτερο σκοπό να ελέγξει τον ρυθμό, να αγχώσει τον αντίπαλο που ήταν γεμάτος αγωνιστικά και να βγάλει στο γήπεδο αυτόν τον χαρακτήρα μ΄ένα γκολ που θα μπορούσε να του δώσει ένα σούπερ διπλό - δήλωση. Οι δύο ομάδες πήγαν στ΄αποδυτήρια με το 0-0 και οι γαλαζοκίτρινοι πέτυχαν κατά το ήμισυ τον στόχο τους.

Η Πάφος, επειδή είναι μία εξαιρετική ομάδα και για πολλούς αψεγάδιαστη, μπήκε δυνατά στο δεύτερο μέρος και βρήκε το γκολ με τον Τάνκοβιτς. Κάπως έτσι κατάφερε να ξεπεράσει το μπλοκ που της έστησε ο Σεβιγιάνος. Ακολούθησε ωστόσο το «σοκ». Όχι μόνο με το 1-1 που ήρθε δέκα λεπτά αργότερα, αλλά πολύ περισσότερο διότι ο ΑΠΟΕΛ ήταν καλύτερος για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα στο β΄μέρος και θα μπορούσε κιόλας να φέρει τούμπα το ντέρμπι. Δεν το έκανε… Γιατί είτε ήταν άστοχος, είτε γιατί στο ματς παίζει και ο αντίπαλος τερματοφύλακας. Που μπορεί μέχρι πριν το γκολ του Ντράζιτς να είχε δεχτεί μόλις πέντε γκολ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έμεινε κρύος.

Η Πάφος σιγά σιγά αφού είδε την αστοχία του ΑΠΟΕΛ και την… ζεστασιά του Ίβουσιτς να διατηρεί το 1-1, αποφάσισε να επιτεθεί και να είναι έτοιμη να εκμεταλλευτεί το κάθε λάθος του αντιπάλου τον οποίο πίεσε. Στο τέλος πέτυχε αυτή το 2ο γκολ με τον Κορέια για να πάρει στο τέλος την νίκη και τη διαφορά από τον περσινό πρωταθλητή στο +11. Κάπως έτσι ξεπέρασε και το σοκ μετά το μπλοκ…

Μπορεί να είναι νωρίς να μιλάμε για το πόσες πιθανότητες που έχουν οι υπόλοιπες ομάδες να πάρουν αυτό το πρωτάθλημα. Αυτό που έχει σημασία είναι πως η ομάδα του Καρσέδο καταφέρνει φέτος να ξεπερνά και τα «σοκ» και τα «μπλοκ» αλλά κυρίως το δικό της άγχος κατά τη διάρκεια του αγώνα.