Παρακολουθώντας τα δύο τελευταία παιχνίδια, Ελλάδα - Γαλλία και Κύπρος - Λιθουανία (εάν υπήρχε VAR δεν θα κερδίζαμε), διαπιστώνει κανείς την τεράστια διαφορά ποιότητας που χωρίζει πια τις εθνικές ομάδες της Ελλάδας και της Κύπρου. Μια διαφορά που στις δεκαετίες του 1990 και του 2000 δεν ήταν τόσο μεγάλη. Υπήρχαν, δε, εποχές που η Κύπρος μπορούσε να κοντράρει στα ίσα την Ελλάδα (για παράδειγμα επί εποχής Αναστασιάδη).

Εκείνες τις δεκαετίες, πολλοί Κύπριοι άσοι όχι μόνο έπαιζαν, αλλά και μεγαλουργούσαν στα ελληνικά γήπεδα, αγωνιζόμενοι σε μεγάλους συλλόγους. Τα παραδείγματα είναι πολλά: Σαββίδης (ΑΕΚ), Γκόγκιτς (Ολυμπιακός), Χριστοδούλου, Αγαθοκλέους (Άρης Θ.), Οκκάς, (ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακός), Εγκωμίτης (ΠΑΟΚ), Κωνσταντίνου (Ηρακλής, ΠΑΟ, Ολυμπιακός), Χαραλαμπίδης (ΠΑΟ). Υπήρχαν επίσης και άλλοι εξαιρετικοί Κύπριοι παίκτες που θα μπορούσαν άνετα να σταδιοδρομήσουν σε μια μεγάλη ελληνική ή άλλη ομάδα του εξωτερικού.

Σήμερα, ποιοι παίκτες που αγωνίζονται στην Εθνική Κύπρου μπορούν να καθιερωθούν σε ΠΑΟ, Ολυμπιακό, ΑΕΚ ή ΠΑΟΚ, όπως είναι στελεχωμένες οι τέσσερις μεγάλες ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου; Μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού και... χλομό. Έχουμε στην Κύπρο παίκτες κλάσης της ποιότητας του Ιωαννίδη, του Κωνσταντέλια, του Φορτούνη (άσχετα εάν δεν παίζει στην Εθνική), του Μπακασέτα και των υπολοίπων Ελλήνων διεθνών; Όχι βέβαια, κακά τα ψέματα. Η υφιστάμενη φουρνιά Ελλήνων παικτών είναι πολύ υποσχόμενη και υπάρχει η αισιοδοξία πως θα μπορέσει να επιστρέψει στα τελικά του EURO.

Όσο για την Εθνική Κύπρου, μία από τα ίδια παρά τη φιλική νίκη επί της Λιθουανίας. Μια νίκη που ήλθε έπειτα από έναν χρόνο. Για να δούμε εάν θα καταφέρουμε να κερδίσουμε το Γιβραλτάρ…

• Κλείσε… δωρεάν εισιτήριο διαρκείας στο δικό μας ΓΗΠΕΔΟ, ακολουθώντας μας σε FACEBOOK και X/TWITTER