Συνέντευξη στην ιστοσελίδα, athletestories.gr παραχώρησε ο Τόμας Ντε Βινσέντι. Ο Αργεντίνος πρώην αρχηγός του ΑΠΟΕΛ αναφέρθηκε φυσικά και στο πέρασμα του από την Κύπρο. Διαβάστε όσα είπε:

Στην Κύπρο ήμουν πολύ τυχερός και δεν ξέρω αν έχει ξαναγίνει, αλλά στο πρώτο μου παιχνίδι με τον ΑΠΟΕΛ είχα πάει καλά και όλος ο κόσμος φώναζε το όνομά μου.

Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση, γιατί δεν συμβαίνει συχνά ο κόσμος μιας μεγάλης ομάδας, της μεγαλύτερης στην Κύπρο, να φωνάζει το όνομά σου από το πρώτο ματς.

Από την αρχή λοιπόν είχαμε πολύ καλή επαφή.

Βέβαια, βοήθησε πολύ και το ότι ήμουν πρώτος σκόρερ με τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ στην Ευρώπη, πράγμα που δείχνει πόσο βοήθησα και εγώ την ομάδα, όπως φυσικά βοήθησε κι εκείνη εμένα.

Ήταν σαν να είχα γεννηθεί για τον ΑΠΟΕΛ, γι΄αυτό και είναι πολύ μεγάλο, πολύ δυνατό αυτό που νιώθω.

Στην Κύπρο γεννήθηκε και ο γιος μου.

Του μιλάω συνέχεια ελληνικά και αυτός καταλαβαίνει τα πάντα, πηγαίνει μεν σε αγγλικό σχολείο, αλλά στο σπίτι παίζουμε και του μιλάω ελληνικά, αγγλικά, ισπανικά. τα ελληνικά θέλω να τα κρατήσει, γιατί είναι Κυπραίος, ενώ περιμένουμε με τη γυναίκα μου και κορίτσι, το οποίο θα είναι Ελληνίδα.

Είμαι πολύ χαρούμενος που ο γιος είναι από την Κύπρο και η κόρη μου θα είναι από την Ελλάδα, για καμία άλλη χώρα δε νιώθω όπως νιώθω για την Ελλάδα και την Κύπρο.

Η επόμενη περίοδος, κατά την οποία βρέθηκα σε ομάδες των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ήταν δύσκολη, όπως και η απόφασή μου να πάει εκεί.

Τότε θα παίζαμε στα πλέι οφ του Champions League με τον ΑΠΟΕΛ και στα προηγούμενα δύο παιχνίδια είχα βάλει δύο γκολ, είχα δώσει δύο ασίστ και ήμουν σημαντικός για την ομάδα.

Η ομάδα από το Ντουμπάι με ήθελε “τώρα”, δεν μπορούσε να περιμένει δύο εβδομάδες ακόμα, ώστε να μου δώσει τη δυνατότητα να παίξω στα πλέι οφ.

Η καριέρα των ποδοσφαιριστών είναι πολύ μικρή και, όταν έχεις μια πρόταση, όπως είχα εγώ τότε, δεν μπορείς να την αφήσεις να περάσει έτσι. μετά μπορεί να μετανιώσεις, μπορεί όχι, αλλά εκείνη τη στιγμή πρέπει να πάρεις μια (δύσκολη) απόφαση.

Δεν ήξερα πολλά από το ποδόσφαιρο ή το πώς ήταν εκεί γενικότερα, ο καιρός πολύ δύσκολος, είχε πολύ ζέστη, δύσκολο να αγωνιστείς σε τέτοιες συνθήκες.

Το ποδόσφαιρο δεν ήταν και πολύ επαγγελματικό, για παράδειγμα κάποιος μπορεί κάποια στιγμή να αργούσε στην προπόνηση ή να μην ερχόταν καθόλου, γιατί… πολύ απλά δεν ήθελε.

Και εγώ ερχόμουν από τον ΑΠΟΕΛ, άρα όλο αυτό θα μπορούσε να χαμηλώσει την ποιότητα του ποδοσφαίρου μου.

Γύρισα λοιπόν πίσω στον ΑΠΟΕΛ μετά από τρία χρόνια και ήταν σαν να μην είχα φύγει ποτέ!

Τα πράγματα δυστυχώς όμως δεν πήγαν όπως τα περίμενα.

Την πρώτη χρονιά πήραμε το Πρωτάθλημα και είχα παίξει κι εγώ καλά, αλλά τα επόμενα δύο χρόνια ήταν πολύ δύσκολα.

Για τη μεγαλύτερη ομάδα της Κύπρου, το να μην πάρει το Πρωτάθλημα ή να μην κερδίσει ένα παιχνίδι που πρέπει να κερδίσει είναι πρόβλημα.

Η πίεση εκεί είναι πολύ μεγάλη και όποιος δεν την αντέχει μπορεί να δυσκολευτεί.

Κι εγώ βίωσα πίεση, γιατί όλοι περίμεναν από εμένα να κάνω ό,τι έκανα και τα προηγούμενα χρόνια, αλλά δεν ήταν το ίδιο. Δεν ήταν η ίδια ομάδα, δεν ήμουν ο ίδιος εγώ.

Ξέρω ότι δεν πρόσφερα αυτά που πρόσφερα πριν, προσπάθησα να κάνω τα καλύτερα, αλλά δεν μου βγήκε πολύ.

Βέβαια, στην Ευρώπη πήγαμε καλά, παίξαμε στη φάση των «32» του Europa League, κάναμε κάποια καλά πράγματα, αλλά, αν δεν πάρεις Πρωτάθλημα στον ΑΠΟΕΛ, η χρονιά δεν μετράει καθόλου.