Ο αποκλεισμός του Απόλλωνα από το Conference League και η εμφάνισή του απέναντι στην Ντνίπρο στο Κόσιτσε, μας έκανε να σκεφτούμε το εξής ερώτημα: είναι δυνατόν η ευρωπαϊκή πορεία μιας κυπριακής ομάδας σε μια σεζόν στην οποία παίζει σε όμιλο, να μπορεί να κριθεί αποτυχημένη;

Καταλήξαμε στο «ναι». Είναι μάλλον η πρώτη φορά, μετά από 22 παρουσίες ομάδων μας σε ομίλους της UEFA, που το πρόσημο μιας από αυτές τις πορείες, είναι αρνητικό.

Σημείο-κλειδί στην εν λόγω «εξίσωση», το γεγονός πως o Aπόλλωνας δεν μπήκε σε όμιλο μέσω κάποιας πρόκρισης (η οποία θα καθιστούσε πετυχημένη την πορεία του), αλλά λόγω της (τεράστιας) επιτυχίας του να κατακτήσει το περσινό πρωτάθλημα, σε συνδυασμό με την (περσινή) βαθμολογία της Κύπρου στην UEFA αλλά και τις συγκυρίες που τον ευνόησαν ώστε να ξεκινήσει από τον τρίτο (αντί τον δεύτερο) γύρο του Champions League, έχοντας έτσι εξασφαλισμένη την είσοδο (τουλάχιστον) στο Conference League.

Στα προκριματικά ο Απόλλωνας δεν πέτυχε κάτι. Η νίκη με 2-0 επί της Μακάμπι Χάιφα, έπειτα από συντριβή με 4-0 στο Ισραήλ, δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερο επίτευγμα, ενώ ακολούθησε ο αποκλεισμός στο Europa League, από τον (με διαφορά) χειρότερο Ολυμπιακό των τελευταίων ετών.

Τα πιο πάνω από μόνα τους δεν μπορούσαν να θεωρηθούν αποτυχία για τον Απόλλωνα, καθώς σε κάθε περίπτωση τα εμπόδιά του δεν ήταν εύκολα. Στη φάση των ομίλων, όμως, η ομάδα της Λεμεσού είχε μια «χρυσή» ευκαιρία να πάρει την πρώτη της πρόκριση σε επόμενη φάση κι εκεί, ναι, απέτυχε παταγωδώς.

Ο όμιλος που είχαν οι κυανόλευκοι με Αλκμαάρ, Ντνίπρο και Βαντούζ θεωρείται ένας από τους ευκολότερους που έχουν τύχει στις κυπριακές ομάδες. Με την ομάδα του Λίχτενσταϊν να θεωρείται ο... φτωχός συγγενής, οι Ουκρανοί ήταν η ομάδα την οποία ο Απόλλωνας «όφειλε» να κοντράρει για τη δεύτερη θέση.

Ναι μεν η ευκολία με την οποία η ΑΕΚ απέκλεισε την Ντνίπρο στα πλέι οφ (με νίκες μέσα-έξω και τριάρα στη Λάρνακα) επηρέασε αρνητικά την άποψη που είχαμε για την ουκρανική ομάδα, η οποία τότε έδινε τα πρώτα της επίσημα ματς μετά την εισβολή στη χώρα της, ενώ πλέον βρίσκεται σε καλή κατάσταση, όμως ακόμη κι έτσι, δεν πρόκειται για μια... ιδιαίτερη ομάδα. Για να το θέσουμε αλλιώς, ένας καλός Απόλλωνας, θα την απέκλειε (ενδεχομένως εύκολα), όμως αντί αυτού, μέτρησε δύο ήττες, τόσο στο ΓΣΠ (3-1), όσο και στην ουδέτερη έδρα των Ουκρανών (Κόσιτσε Σλοβακίας).

Και το χειρότερο, ήταν η εικόνα που έβγαλε χθες ο Απόλλωνας, σε ένα παιχνίδι το οποίο χαρακτηρίστηκε -και ήταν- τελικός. Οι κυανόλευκοι, γνωρίζοντας πως χρειάζονταν μόνο νίκη για να διατηρήσουν πιθανότητες πρόκρισης, δεν μπόρεσαν να γίνουν δημιουργικοί κι είναι χαρακτηριστικό πως ολοκλήρωσαν τον αγώνα χωρίς ούτε μία πραγματικά μεγάλη ευκαιρία. Μάλιστα, μέχρι το τελευταίο εικοσάλεπτο μετρούσαν μόλις δύο τελικές (σουτ Πίττα στο 7' και άστοχη κεφαλιά Αλεσάμι 55'), ενώ από εκεί και πέρα έφτιαξαν άλλες δύο φάσεις (Κολ 72', Ζράντι 83').

Για τον αποκλεισμό, βεβαίως, δεν ευθύνεται τόσο το κακό του βράδυ στο Κόσιτσε, αλλά κυρίως οι αποτυχίες των πρώτων δύο αγώνων. Μετά την ισοπαλία με τη Βαντούζ και την εντός έδρας ήττα από την Ντνίπρο... φάνηκε πού πήγαινε το πράγμα και από εκεί και πέρα, ο Απόλλωνας απλώς δεν μπόρεσε να αντιστρέψει τα δεδομένα που είχε δημιουργήσει, καθώς η νίκη επί της Αλκμαάρ, η οποία ήταν το μοναδικό θετικό κομμάτι από τη φετινή ευρωπαϊκή του πορεία, από μόνη της δεν αρκούσε.

Οι κυανόλευκοι θα πουν «αντίο» στην Ευρώπη στον αγώνα της Πέμπτης (3/11) με τη Βαντούζ στο ΓΣΠ κι έχοντας στόχο να πανηγυρίσουν αν μη τι άλλο τη δεύτερη τους νίκη στον όμιλο. Μέχρι τότε, μεσολαβεί το κυριακάτικο (30/10) ντέρμπι με τον ΑΠΟΕΛ στο Τσίρειο, το οποίο σαφώς έχει μεγαλύτερη σημασία, στην προσπάθεια του Απόλλωνα να διατηρήσει τα κεκτημένα εντός συνόρων.