Νιώθω τυχερός που έζησα από κοντά την πιο τρελή πορεία κυπριακής ομάδας στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Που είδα από κοντά σε αρκετά παιχνίδια τον ΑΠΟΕΛ να γιγαντώνεται μπροστά σε μεγαθήρια. Νιώθω τυχερός που είδα από κοντά ποδοσφαιριστές που τα έδιναν όλα για το μεγαλείο του ΑΠΟΕΛ. Έναν από αυτούς τους ποδοσφαιριστές είχα τη χαρά να συναντήσω πριν από λίγες μέρες. Την επιτομή της λέξης «πάθος» τη συναντούσες στο πρόσωπο του Μαρίνου Σατσιά! Αυτό το πάθος και η δίψα που είχε για το ποδόσφαιρο δεν μπορούσαν να μην συνεχιστούν με το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας αφού ασχολήθηκε αμέσως με την προπονητική. Σε συνέντευξή του στο «Γήπεδο», ο Μαρίνος Σατσιάς μας μίλησε για την εμπειρία του στην Ελλάδα, για τις προτάσεις που δέχθηκε πρόσφατα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Κύπριοι προπονητές, για το μεγαλύτερο πρόβλημα του κυπριακού ποδοσφαίρου και για το πόσο δύσκολο είναι να εντοπίσει ποδοσφαιριστές που να αγωνίζονται με το περίσσιο πάθος που χαρακτήριζε τον ίδιο.

Πώς ήταν η εμπειρία σας στη Λαμία;

«Ο στόχος της ομάδας ήταν η παραμονή και η προώθηση νεαρών ποδοσφαιριστών. Προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε η ομάδα. Το μπάτζετ ήταν πολύ πιο χαμηλό σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, όπου βρήκε την ομάδα στην εξάδα, κάτι που δεν είχε κάνει ξανά. Έστω και χωρίς μεγάλο μπάτζετ, είχαμε πίστη στις δυνατότητές μας και έλεγα ότι μπορεί να γίνει εφικτό να κάνουμε μία παρόμοια πορεία. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα θέλαμε και λύθηκε η συνεργασία μας. Θέλω να πω ότι βρήκα πολύ καλούς ανθρώπους στη Λαμία. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο κόσμος με αγάπησε. Όταν με έβλεπαν στον δρόμο ή στις καφετέριες, μου έλεγαν χαρακτηριστικά: 'Eίσαι ο Κύπριος προπονητής; Μπράβο, κάνεις εξαίρετο έργο!' Η αναγνώριση της δουλειάς μου από τον κόσμο ήταν για μένα η μεγαλύτερη επιβράβευση. Απλώς στη Λαμία δεν υπήρχε η κατάλληλη χημεία μεταξύ του τεχνικού διευθυντή, του προέδρου και εμένα. Προτιμούσα να μιλάω απευθείας με τον πρόεδρο για κάποια πράγματα και όχι μέσω του τεχνικού διευθυντή. Κι αυτό γιατί δεν ξέρω πώς ειπώνονταν στον πρόεδρο αυτά που ήθελα να πω. Υπήρχε μεσάζοντας κι αυτό με χαλούσε, είτε αφορούσε θέματα μεταγραφών ή οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζαμε. Θεωρώ ότι έφυγα άδικα διότι η ομάδα έπαιζε καλό ποδόσφαιρο και μάζευε και βαθμούς».

Έχοντας για δεύτερη φορά στην καριέρα σας εμπειρία με το ελληνικό πρωτάθλημα, ποιες διαφορές εντοπίζετε σε σχέση με τον κυπριακό πρωτάθλημα;

«Οργανωτικά δεν μπορώ να πω ότι έχουμε μεγάλες διαφορές. Η Λαμία είναι μια ομάδα που παλεύει για τη σωτηρία της. Συνεπώς, αν τη συγκρίνω με τις δικές μας ομάδες, οι οποίες έχουν τους ίδιους στόχους, δεν μπορώ να εντοπίσω μεγάλες διαφορές. Γενικά ήταν καλή η κατάσταση».

Σε σχέση με το επίπεδο;

«Το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος είναι ένα σκαλί πιο ψηλό σε σχέση με του κυπριακού πρωταθλήματος. Εκεί, το ποδόσφαιρο είναι πιο γρήγορο, ενώ υπάρχουν καλύτεροι ποδοσφαιριστές. Επίσης, τα βλέμματα προς την Ελλάδα είναι περισσότερα».

Τα διεθνή βλέμματα εννοείτε;

«Ναι, είναι πιο εύκολο να σε προσέξουν. Συν τοις άλλοις, το ελληνικό πρωτάθλημα, αν δεν κάνω λάθος, είναι μέσα στη λίστα των 10-15 καλύτερων πρωταθλημάτων της Ευρώπης. Είναι τιμή μου που έχω δουλέψει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Όμως, η κουλτούρα είναι η ίδια. Δηλαδή, δεν έχουμε υπομονή και θέλουμε άμεσα αποτελέσματα».

Από τον καιρό που αποχωρήσατε από τη Λαμία μέχρι και σήμερα, σας κτύπησε την πόρτα κάποιος σύλλογος με σκοπό να συνεργαστείτε;

«Ναι, είχα δύο προτάσεις, αλλά θεώρησα ότι δεν είναι αυτό που με κάλυπτε ως προπονητή. Με τιμούν ιδιαίτερα, αλλά δεν ήταν αυτό που επιθυμούσα».

Έχοντας δέκα χρόνια που αποχωρήσατε από την ενεργό δράση και βλέποντας τα πράγματα από «μακριά», ποιο πιστεύετε είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του κυπριακού ποδοσφαίρου;

«Όχι απ΄ όλες τις ομάδες, αλλά η πλειοψηφία δεν εφαρμόζει και διατηρεί το πλάνο της που έθεσε εξαρχής. Για παράδειγμα, ποιος είναι ο στόχος των μικρών σε εκτόπισμα ομάδων; Πρώτον, να παραμείνουν στην πρώτη κατηγορία και δεύτερον, να προωθηθούν κάποιοι ποδοσφαιριστές. Δεν γίνεται, όμως, με τα πρώτα ανεπιτυχή αποτελέσματα να αλλάζεις πλάνο! Δεν είμαστε η χώρα όπου μπορούμε να βάζουμε μακροπρόθεσμους στόχους. Για να συμβεί αυτό πρέπει να υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις. Για παράδειγμα, όταν ήμουν στο Παραλίμνι υπήρχε ένα πλάνο. Όταν βρισκόμασταν στη δεύτερη κατηγορία, από την αρχή είπαμε ότι θα πορευτούμε μαζί ό,τι και να γίνει. Στόχος ήταν η ομάδα να ανέβει στην πρώτη κατηγορία, να διατηρήσουμε έναν κορμό και να εντάξουμε ποδοσφαιριστές από την ακαδημία. Κι αυτό έγινε. Το πλάνο στηρίχτηκε. Θεωρώ ότι αν δεν έφευγε ο πρόεδρος, θα ήμουνα στην Ένωση ακόμη. Δεν μπορώ να μην επικροτήσω και την απόφαση της Ομόνοιας 29ης Μαΐου, η οποία, παρότι δεν σημείωσε νίκη στις πρώτες δέκα αγωνιστικές, επέκτεινε τη συνεργασία της με τον Γιώργο Πετράκη μέχρι το 2027. Εν αντιθέσει με το τι γίνεται στις πλείστες περιπτώσεις στο κυπριακό ποδόσφαιρο, η διοίκηση απέδειξε ότι στηρίζει έμπρακτα το πλάνο της».

Ποια, πιστεύετε, είναι τα μεγαλύτερά σας πλεονεκτήματα ως προπονητής και ποιο το μεγαλύτερό σας μειονέκτημα, το οποίο προσπαθείτε να διορθώσετε;

«Πολύ καλή ερώτηση και δύσκολη. Θεωρώ ότι είμαι πολύ πιο ήρεμος στον πάγκο σε σχέση με το πώς ήμουν στο γήπεδο ως ποδοσφαιριστής. Δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ των δύο! Συνειδητοποίησα με τα χρόνια ότι με την ηρεμία, ανεξάρτητα με το τι γίνεται γύρω σου, μπορείς να διαβάσεις πιο εύκολα το παιχνίδι. Τα τρία τελευταία χρόνια έχω δώσει περισσότερη έμφαση στο να είμαι ήρεμος και να διαβάζω το παιχνίδι. Κάνοντας αυτό, έχω καταφέρει να γυρίσω παιχνίδια τα οποία ήταν αρνητικά. Πολλές φορές - είναι ανθρώπινο – παρασυρόμαστε από το τι ακούγεται από την κερκίδα. Πιστεύω, επίσης, ότι δουλεύω πολύ σκληρά. Αφιερώνω πολλές ώρες στην ανάλυση και στην εκπαίδευση των ποδοσφαιριστών. Δίνω έμφαση στο να αναλύσω τις αδυναμίες της ομάδας μας, στη φυσική κατάσταση και στον τρόπο παιχνιδιού. Αφιερώνω μέχρι και 12 ώρες την ημέρα για να μπορέσω να τελειοποίησω την ομάδα κατάλληλα. Από τους συνεργάτες μου ζητάω πολλά βίντεο από τον επόμενο αντίπαλο. Όσον αφορά το μειονέκτημα, θέλω να έχω ακόμη περισσότερη ηρεμία! Με λίγα λόγια, ενώ είμαι ήρεμος, θέλω να βελτιωθώ ακόμη περισσότερο σε αυτό το κομμάτι, την ώρα των αγώνων, στην προπόνηση, σε όλα. Λαμβάνοντας υπόψη την κουλτούρα μας, μερικές φορές νιώθουμε την ανάγκη να φωνάξουμε. Πολλές φορές έχω πει ότι δεν θα φωνάξω στους ποδοσφαιριστές, τους οποίους νιώθω πάντα σαν τα παιδιά μου. Είμαι σε καλό δρόμο, πιστεύω!»

Ποια είναι η θέση του Κύπριου προπονητή στο κυπριακό πρωτάθλημα;

«Πιστεύω ακράδαντα ότι υπάρχουν πολύ καλοί Κύπριοι προπονητές, όπως υπάρχουν και ξένοι πολύ καλοί. Σε αυτό που υστερούμε ως Κύπριοι προπονητές και ως Σύνδεσμος είναι ότι πρέπει να είμαστε πιο απαιτητικοί. Για παράδειγμα, όταν ένας Κύπριος προπονητής εργοδοτηθεί σε μία ομάδα, δεν έχει στα χέρια του ένα δυνατό χαρτί που να του εξασφαλίζει την αποζημίωση. Εκεί πιστεύω χάνονται όλα! Ο ξένος προπονητής όταν θα αποδεσμευτεί από κάποια ομάδα θα αποζημιωθεί με όλο το ποσό, κάτι το οποίο τον κάνει πιο δυνατό. Θα σκεφτείς μία και δύο φορές να διώξεις τον ξένο γιατί θα πληρώσεις όλο το συμβόλαιό του. Όσον αφορά τους Κύπριους προπονητές, μπαίνουν στη μέση διακανονισμοί, για τους οποίους φταίμε κι εμείς ως προπονητές. Δεν κάνω παράπονα για τον Σύνδεσμό μας, αλλά πρέπει να γίνουμε πιο απαιτητικοί. Ως Κύπριοι προπονητές, το χάνουμε στις συμφωνίες που συνάπτουμε και στην ανάγκη μας να δουλέψουμε γιατί το ποδόσφαιρο είναι η ζήση μας. Επίσης, έχουμε μεγάλο θέμα με τον κατώτατο μισθό. Υποτιμάται το επάγγελμα του προπονητή. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η δουλειά του προπονητή είναι κανονική δουλειά. Η ίδια η Πολιτεία οφείλει να δει το επάγγελμα του προπονητή πολύ πιο σοβαρά και να το συμπεριλάβει ως κανονική δουλειά».

«Ο κ. Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε αυτή την πειθώ...»

Ποιος ήταν ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο συνεργαστήκατε ως ποδοσφαιριστής και γιατί;

Εύκολη ερώτηση!

Θα μπορούσα να την απαντήσω εκ μέρους σας! Ωστόσο, θα θέλαμε να μας πείτε και το γιατί…

«Ήμουν άνθρωπος που έγραφα τα θετικά στοιχεία του κάθε προπονητή γιατί είχα στο μυαλό μου ότι μια μέρα θα γίνω προπονητής. Ο κ. Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε αυτή την πειθώ που έβγαζε από τον ποδοσφαιριστή το 100%. Αυτή για μένα είναι η ουσία και η δυσκολία του προπονητή, το να βγάλει το 100% από τον ποδοσφαιριστή, και ειδικά από αυτούς που δεν αγωνίζονται συχνά. Ο κ. Γιοβάνοβιτς είχε δυνατή προσωπικότητα, ήταν ευθύς και όταν 'έκραζε', το έκανε σε όλους! Ήταν δίκαιος στις πλείστες αποφάσεις του. Εννοείται ότι έκανε και αυτός λάθη, όπως κάνουμε όλοι, αλλά κρατάω τον δυναμισμό του στο να επιμείνει στο δικό του κομμάτι. Φυσικά είχε και μεγάλη στήριξη από τη διοίκηση. Όταν σε στηρίζει η διοίκηση, τότε νιώθεις δυνατός και μπορείς να αφήσεις έργο σε έναν σύλλογο».

Ποια στιγμή θα ξεχωρίζατε από την 19χρονη καριέρα σας στον ΑΠΟΕΛ ως ποδοσφαιριστής;

«Αδιαμφισβήτητα όταν προκριθήκαμε στους οχτώ του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ Μαδρίτης! Το παιχνίδι στο Μπερναμπέου! Ήταν η κορυφαία στιγμή και δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη. Εννοείται ότι το κάθε πρωτάθλημα είναι ξεχωριστό, όμως η πορεία τότε ήταν μοναδική».

«Αυτό με χαλάει ως Κύπριο»

Όταν σκέφτομαι τον ποδοσφαιριστή Μαρίνο Σατσιά, μου έρχεται στο μυαλό το αστείρευτο του πάθος και το ασταμάτητό του τρέξιμο. Πόσο συχνά βλέπετε αυτά τα δύο στοιχεία σε κάποιον Κύπριο ποδοσφαιριστή σήμερα;

«Πολύ καλή ερώτηση. Δεν το βλέπω συχνά κι αυτό με χαλάει ως Κύπριο, γιατί αν δεν έχουμε αυτό το στοιχείο, και αναφέρομαι στο πάθος, δεν μπορούμε να επιβιώσουμε ως λαός. Αυτό μας έκανε να ξεχωρίζουμε και γι’ αυτό διακρινόμασταν. Πιστεύω έχει χαθεί λίγο αυτό το να παίξουμε για τη φανέλα, να δω τον άλλο να είναι διψασμένος, να μπει μέσα και να αγωνιστεί λες και είναι το τελευταίο του παιχνίδι, ότι δεν υπάρχει αύριο. Μπήκαν πολλά πράγματα στο ποδόσφαιρο που αφορούν τα social media. Η ζωή μας μπορώ να πω ότι έγινε πιο ευαίσθητη! Από τους νεαρούς μπορώ να σκεφτώ τον Χάμπο της Ομόνοιας ότι ξεχωρίζει για τα στοιχεία που λέω, αλλά γενικά δεν είναι κάτι που βλέπω συχνά, δυστυχώς».

Ποιες ομάδες ξεχωρίζετε από το πρωτάθλημα;

«Την Πάφο και τον Άρη. Η ΑΕΚ, επίσης, είναι μία ομάδα που το προσπαθεί. Δεν τα μηδενίζουμε όλα σε σχέση με τις παραδοσιακές μεγάλες ομάδες, όμως, όπως καταλαβαίνουμε, έχουν αντιστραφεί τα πράγματα στο κυπριακό πρωτάθλημα. Στέκομαι περισσότερο στον Άρη διότι δουλεύει με ένα συγκεκριμένο πλάνο. Ο πρόεδρος στηρίζει τον προπονητή, ο οποίος, εκτός του ότι διαθέτει το μπάτζετ για να κινηθεί μεταγραφικά, κάνει πολύ καλή δουλειά, ενώ είναι και δουλευταράς. Όμως, του δόθηκε η ευκαιρία και στηρίχθηκε. Το οικοδόμημα του Άρη έχει αλλάξει επίπεδο. Ο προπονητής ζήτησε και ενσωματώθηκαν στο προπονητικό τιμ καταρτισμένα άτομα σε κάθε πόστο. Η Πάφος, επίσης, με την κατάκτηση του κυπέλλου, ήταν λες και απελευθερώθηκε και ο Κασέδο και η ομάδα, γι’ αυτό αποδίδει καλό ποδόσφαιρο και στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα».