Με τέτοιες παρουσίες που με το ζόρι φτάνουν το... μέτριο και απώλειες βαθμών με ομάδες που παλεύουν για τη σωτηρία τους, η Ομόνοια δεν μπορεί να ελπίζει σε κατάκτηση του πρωταθλήματος. Και εκτός των άλλων μπαίνει και σε μειονεκτική θέση όσον αφορά τις ευρωπαϊκές θέσεις.

Της λείπει η σταθερότητα και αυτό ήταν πρόβλημα από την αρχή της σεζόν, με τους παίκτες να μην το αντιλαμβάνονται και ας είμαστε στην 20ή αγωνιστική. Το άσφαιρο 0-0 με την ΑΕΖ έφερε νέο πράσινο... ξενέρωμα. Σε μία περίοδο που έρχονται δύσκολα παιχνίδια στα οποία απαιτείτο ηρεμία. Αντί αυτού, μπήκε επιπρόσθετη πίεση...

Πέραν τούτου, η μουρμούρα για τον «εμβολιασμό» που δεν έγινε ως τώρα, είναι και πάλι έντονη μετά από αυτή την... γκέλα. Και εκεί στέκεται περισσότερο ο κόσμος των πρασίνων, καταλογίζοντας ευθύνες στους ανθρώπους που έχουν αυτό το πόστο. Απέναντι στην ΑΕΖ οι τριφυλλοφόροι δεν είχαν εμπνεύσεις ενώ το κυριότερο είναι πως δεν υπήρχαν οι λύσεις. Αυτό το διάστημα της λείπουν οι Σεμέδο, Ανσαριφάρντ, Ουζόχο και Κασάμα ενώ ήταν τιμωρημένος ο Κουλιμπαλί και τραυματίες οι Σιπριάνο και Αλιούμ. Όμως δεν είναι ποσοτικά που «πονάει» η Ομόνοια αλλά ποιοτικά σε κάποιες θέσεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα στους πράσινους. Και με πιθανή πώληση του Λοΐζου Λοΐζου, αποδεδειγμένα θα αποδυναμωθεί και άλλο.

Οι απουσίες δεν είναι δικαιολογία. Η «γύμνια» φάνηκε ξεκάθαρα στο παιχνίδι με τη Ζακακιώτικη ομάδα και έπρεπε να καλυφθεί από πιο πριν αφού οι ιθύνοντες, γνώριζαν τα δεδομένα. Απέμεινε ένα δεκαήμερο μέχρι την ολοκλήρωση του μεταγραφικού παραθύρου του Ιανουαρίου.

Και για να μπορέσει η Ομόνοια να εκπληρώσει τους στόχους της ή τουλάχιστον να τους διεκδικήσει με... μανία, χρειάζεται ενίσχυση. Είναι ξεκάθαρο.