Αν σκεφτούμε ότι αγωνιζόταν μία ομάδα που πριν από λίγα χρόνια της είχε αποδοθεί ο χαρακτηρισμός «ασανσέρ» απέναντι με την υπέρ - πρωταθλήτρια Κύπρου και σταθούμε στην εικόνα αμφοτέρων, θα καταλάβουμε πόσο άλλαξαν οι ισορροπίες στο κυπριακό πρωτάθλημα.

Ήταν μία κλάση ανώτερος ο Άρης, στο ρεζερβουάρ του είχε περισσότερη βενζίνη, είχε πατημένο το γκάζι ακόμη και στο φινάλε, ήταν πιο κινητικός απέναντι στον ΑΠΟΕΛ που με την εμπειρία του προσπαθούσε να διαχειριστεί το παιχνίδι και να πάρει, ας είναι, και τον βαθμό της ισοπαλίας. Γι’ αυτό και ο ειλικρινής Βλάνταν Μιλόγεβιτς είπε ότι έμεινε ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα. Έλαβε υπόψη του τους τραυματίες και προφανώς την εικόνα της αναμέτρησης.

Αυτό που καταφέρνει ο Αλεξέι Σπιλέφσκι δεν είναι εύκολο, παρότι είναι στελεχωμένη η ομάδα με παικταράδες. Και η Πάφος επιχειρούσε για χρόνια να ανέβει στην ελίτ (με παικταράδες, παρακαλώ), αλλά το έκανε μετά από αρκετά χρόνια, ενώ φέτος με έναν έμπειρο προπονητή δείχνει ικανή να φτάσει στο όνειρο διότι στον πάγκο έχει τον κατάλληλο άνθρωπο.

Ποιος, όμως, θα πάρει τον φετινό τίτλο; Σε έναν διαφορετικό μαραθώνιο, όπου οι τέσσερις από τις ομάδες του big-6 βλέπουν από τώρα με τα κιάλια την πρώτη θέση; Έχουμε μία ομάδα (ΑΠΟΕΛ) που θέλει όσο τίποτα άλλο να επανέλθει στην κορυφή του κυπριακού πρωταθλήματος, μία άλλη (ΑΕΚ), που θα κάνει τα πάντα για να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο στην ιστορία της, ελπίζοντας επιτέλους να ξεδιψάσει τους φίλους της, και άλλες δύο (Πάφος FC, Άρης), οι οποίες έχουν απίστευτη ποιότητα. Κοινός παρονομαστής για όλες τις ομάδες είναι ότι διαθέτουν πολύ καλούς προπονητές.

Είναι παρακινδυνευμένη η οποιαδήποτε πρόβλεψη, όμως, κατά την άποψή μου, βάζοντας στη ζυγαριά όλες τις παραμέτρους, ο ΑΠΟΕΛ έχει ένα ελαφρύ προβάδισμα. Κι αυτό προς το παρόν.

Θα μου πει κάποιος, είναι αντιφατικό να υποστηρίζεις ότι ο Άρης χθες ήταν μία κλάση ανώτερος από τον ΑΠΟΕΛ, αλλά να δίνεις προβάδισμα για τον τίτλο στους γαλαζοκίτρινους. Στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να «φαίνεται» αντιφατικό αλλά δεν είναι. Διότι πρέπει να συνυπολογίσουμε και άλλους παράγοντες.

Από μόνη της η εμπειρία και η κουλτούρα που έχει ο ΑΠΟΕΛ, όταν η μπάλα αρχίζει να καίει, δεν θα του δώσουν τον τίτλο. Όμως, μπορεί να υποβοηθηθεί από αυτόν τον σημαντικό παράγοντα, αν συνεχίσει στον ίσιο δρόμο που έχει χαράξει με τον Μιλόγεβιτς. Το έργο το είδαμε πολλές φορές σε επανάληψη όταν ο ΑΠΟΕΛ βρισκόταν ένα βήμα από τον τίτλο και πάλευε με άλλες ομάδες, που μπορεί να απέδιδαν καλύτερο ποδόσφαιρο. Επιπλέον, μπορεί να αναφερόμαστε στην κλάση των παικτών του Άρη ή της Πάφου, αλλά ποιότητα αρκετή έχει και ο ΑΠΟΕΛ, ειδικά στο κέντρο, πόσες άλλες ομάδες έχουν Σαρφό και Βιγιαφάνες στις τάξεις τους; Ωστόσο, η ποιότητα έχει βαθμό σύγκρισης και γι΄ αυτό σταθήκαμε προηγουμένως στην ανωτερότητα του Άρη.

Υπάρχει επίσης ακόμη μία σημαντική προϋπόθεση για να διατηρήσει τις υπέρ του πιθανότητες ο ΑΠΟΕΛ και αυτή η προϋπόθεση αφορά το οικονομικό. Με δεδομένα τα οικονομικά προβλήματα και χρέη που συσσωρεύτηκαν τα τελευταία χρόνια, αν οι ιθύνοντες των γαλαζοκιτρίνων συνεχίσουν να καταφέρνουν να αντεπεξέρχονται στις υποχρεώσεις τους τότε αυτό θα αποτελέσει ακόμη ένα «συν» στην προσπάθεια της ομάδας.

Μιλώντας αμιγώς αγωνιστικά, ο Άρης, η Πάφος και η ΑΕΚ, μπορούν να κατακτήσουν τον τίτλο, αν είναι πολύ καλύτερες από τον ΑΠΟΕΛ ή αν οι γαλαζοκίτρινοι χάσουν τον προσανατολισμό τους τον οποίο βρήκαν με τον Μιλόγεβιτς. Το αν είναι «απλώς» καλύτερες μπορεί να μην είναι αρκετό. Αν είναι όμως πολύ καλύτερες τότε η εμπειρία του ΑΠΟΕΛ ίσως δεν θα παίξει σημαντικό ρόλο για το στέμμα.