Οι διορθωτικές κινήσεις που έγιναν εσπευσμένα τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο (βλέπε επιστροφές Λέδες, Πονς, μεταγραφές Αιτόρ, Αθανασιάδη) ενδυνάμωσαν την ομάδα, χωρίς όμως να επιλύσουν όλα τα αγωνιστικά ζητήματα. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η τωρινή ΑΕΚ καμία απολύτως σχέση δεν έχει με… το έκτρωμα που παρακολουθήσαμε το περασμένο καλοκαίρι στα ευρωπαϊκά παιχνίδια με την Πάκσι Ουγγαρίας. Ο ερχομός του Χένινγκ Μπεργκ άλλαξε άρδην το κλίμα, αλλά και την εικόνα της ομάδας. Μετά από τις δύο συνεχόμενες ήττες από Πάφος και Ομόνοια και την ισοπαλία από Εθνικό Άχνας (ήταν φυσιολογικό ο νέος προπονητής να χρειαστεί χρόνο ώστε να βάλει το στίγμα του στην ομάδα), η ΑΕΚ πήρε τα πάνω της, παραμένοντας αήττητη σε εφτά σερί αγώνες πρωταθλήματος.

Η τελευταία της ήττα ήταν πριν από δύο μήνες, στις 16 Σεπτεμβρίου, από την Ομόνοια, σ’ ένα παιχνίδι όπου οι Λαρνακείς ήταν ανώτεροι και αδικήθηκαν από το τελικό αποτέλεσμα. Παρ' όλο, όμως, που δεν έχει γνωρίσει την ήττα για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι ισοπαλίες με Εθνικό, ΑΕΛ και ειδικά η τελευταία με την ΕΝΠ δεν άρεσαν καθόλου. Θεωρούνται πισωγυρίσματα στην προσπάθεια που κάνει η ομάδα για να φτάσει στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Ο Μπεργκ κατάφερε να «δέσει» την άμυνα της ομάδας του, που δέχθηκε μόνο δύο γκολ στα τελευταία έξι παιχνίδια, επίδοση εξαιρετική για μια ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό. Αντίθετα, όμως, ακόμα δεν βρήκε το «φάρμακο» ώστε η ΑΕΚ να γίνει πιο αποτελεσματική και κυνική.

Τα πέντε γκολ ενεργητικό στα τελευταία πέντε ματς πρωταθλήματος θεωρείται «φτωχή» επίδοση για μια πρωταγωνιστική ομάδα. Το εύκολο γκολ ακόμα να έρρθει και όσο αυτό αγνοείται τόσο η ΑΕΚ θα αντιμετωπίζει προβλήματα, ιδιαίτερα απέναντι σε «κλειστές» άμυνες, όπως ήταν της Ένωσης στο τελευταίο παιχνίδι στο «Τάσος Μάρκου». Η ΑΕΚ φωνάζει ότι χρειάζεται έναν killer στη θέση «9», αλλά και σοβαρή αναβάθμιση στα εξτρέμ. Ένα χελιδόνι (Φαράζ) δεν φέρνει την άνοιξη…